ผมเป็นคนไทยทรงดำ พ่อและแม่จะทำพิธีเสนเรือนตามประเพณี แต่จะต้องฆ่าหรือชื้อหมู 1 ตัว เพื่อนำมาประกอบพิธี ให้บรรพบุรุษ (ผีเรือน) แต่ครอบครัวผมปรึกษากันแล้วไม่อยากเอาชีวิตคนอื่นมาเส้นไหว้ จึงจะขอทำพิธีโดยใช้อาหารเจ (เนื้อหมูเจ) แทน แต่คนทำพิธี คนเฒ่าคนแก่ บอกไม่สามารถทำพิธีให้ได้ และถ้าจะทำแบบเจ จะทำให้พิธีไม่สมบูรณ์ พรรพบุรุษไม่พอใจ จะทำให้มีอันเป็นไป ป่วย หรือล้มตายได้ อยากรบกวนปรึกษาผู้มีภูมิธรรมช่วยชี้ทางสว่างในการที่ครอบครัวผมตั้งใจจะทำดีแต่ผิดประเพณีที่ต้องฆ่าสัตว์ และญาติพี่น้อง ไม่เห็นด้วยและพูดกันต่างๆนาๆ ว่าเกิดมาไม่เคยเห็นทำแบบเจ ต่อไปจะต้องเดือดร้อน ผมสงสารพ่อกับแม่มากๆ ครับ

เสนเฮือน หรือ เสนเรือน คือการเซ่นผีเรือนของชาวไทยทรงดำ คำว่า “เสนเฮือน” เดิมคงเป็นเซ่นผีเฮือนแล้วกร่อนเป็น เซ่นเฮือน จึงกลายเป็น” เสนเฮือน (เฮือน-เรือน) การเสนเฮือน แบ่งออกเป็น 2 แบบ คือ
1.เสนเฮือนธรรมดา
2.เสนผีเรียกขวัญ
เสนเฮือนธรรมดา ปกติบ้านใดกำหนดว่าจะเสน แล้วมักเตรียมเลี้ยงสุกร ชาไทยทรงดำจำแนกตามลักษณะการถือผีเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มสายผีผู้น้อยและกลุ่มสายผีผู้ท้าว

เสนผู้ท้าว เรียกว่า เสนใหญ่มีการฆ่าควาย ส่วน
เสนผู้น้อย มีการฆ่าสุกรที่เตรียมไว พิเศษ 1 ตัว สำหรับใช้ในงานเสน เมื่อได้กำหนดหมอผีที่ทำพิธี ซึ่งต้องกำหนดวันไว้ล่วงหน้ จะมาบ้านเสน โดยมรญาติของบ้านเสนไปรับญาติมิตรที่บอกไว้ ก็จะมาพร้อมกันโดยหาเหล้ามาช่วย (ปัจจุบันอาจมีการช่วยเป็นเงินบ้าง) การฆ่าสุกรเพื่อเซ่นผี ก่อนฆ่าจะมีการบอกผีเฮือนและพระภูมิเจ้าที่ก่อน การชำแหละเนื้อสุกรต้องเอามาชำแหละในห้องผีเฮือน จัดปานเฮือนเสร็จแล้ว นำหมูที่เหลือไปให้แม่ครัวปรุงอาหารเลี้ยงแขกต่อไป หมูที่ใช้ในพิธีเสน คือที่เป็นซี่โครงเจ็ดซี่ ข้อสันหลังเจ็ดข้อ นำไปใส่กระบะพร้อมด้วยเหล้า เมื่อถึงเวลาหมอผีจะเข้าไปในห้องผีเฮือน เริ่มพิธีบอกผีเฮือน สำหรับลูกเขย ลูกสะใภ้ หลานเขยหลานสะใภ้ที่เข้าพิธี จะต้องแต่งกายชุดพิเศษ จนกว่าจะยกเครื่องเซ่นไหว้และเลี้ยงแขกเสร็จงาน

เมื่อเลี้ยงอาหารเรียบร้อยแล้วหมอผีจะเริ่มร้องขับกล่าวเชิญวิญญาณผีญาติเจ้าของเรือนนั้น ที่เชื่อว่าอยู่เมืองสวรรค์ให้ลงมา ณ ห้องพิธีพร้อมกันหมด เพื่อเชิญกินอาหารที่จัดไว้ทุกคน เมื่ออิ่มแล้วจะเรียกลูกสะใภ้ (ถ้ามี) มาแนะนำให้ผีทั้งหมดรู้จักว่าคนนี้ได้มาร่วมเป็นญาติกับเรา ขอให้ช่วยคุ้มครองให้เกิดสิริมงคล ส่วนเขยนั้นเพียงแต่แนะนำเท่านั้น ต่อไปหมอผีจะเชิญผีกินอาหารอีกครั้งหนึ่ง ประมาณบ่ายสองโมง สมมุติว่าข้าวกลางวันต่อไปจะเชิญดื่มเหล้าเป็นชุดที่สาม แล้วกล่าวเชิญวิญญาณกลับสู่สวรรค์ เมื่อหมดการเชิญวิญญาณแล้ว หมอผีจะกล่าวลาผีลงมาจากสวรรค์ก็เป็นอันเสร็จพิธีการเชิญผีตามลำดับญาติหมอเสนจะดูปั๊บผีเฮือนต้องเชิญผีชั้นทวดลงมาเท่านั้น บางรายญาติที่ตายมาก ก็ต้องใช้เวลามากในการเชิญผีมาเชิญผีกลับ

แต่สาระสำคัญคือบ้านผมไม่อยากทำร้ายชีวิตสัตว์ เลยจะทำแบบไม่ใช้หมูจริงไม่ใช่้เหล้า แต่จะใช้หมูเจ แทน แล้วจะเป็นการผิดประเพณี ผีญาติผีเรือนจะไม่พอใจหรือไม่ จะทำให้มีอันเป็ฯไปไหมครับ

ถ้ายึดมั่นถือมั่น ผิด

ถ้าไม่ยึดไม่ถือ ไม่ผิดครับ

ทำไงครับไอ้ที่คุณว่า

สวัสดีครับ พิธีกรรมใช้ชีวิตสัตว์มาบวงสรวง เป็นพิธีกรรมที่ไร้สาระ ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง ควรเลิกเสียให้หมด ไม่ต้องไปสนใจผีหน้าไหนจะมาโกรธหรอกครับ เทพเทวดาท่านไม่สรรเสริญหรอกครับ บรรพบุรุษที่ไหนจะมาสรรเสริญการกระทำอันชั่วช้า คนที่คิดทำพิธีกรรมเช่นนี้ก็คือคนพาล ไม่มีบัณฑิตมีปัญญาคนปรกติที่ไหนเขาทำกัน

มีดื่มเหล้าอีกต่างหาก ไร้สาระเต็มที

ผมแนะนำ ทำบุญบ้านเลี้ยงพระ อุทิศส่วนกุศลให้บรรพบุรุษ เทวดาทั้งหลาย ดีกว่าครับ
เพราะบุญเป็นที่พึ่งของสัตว์ในโลกหน้า

ไม่ยึดมั่นแล้วจะเสียเวลาทำๆไม

สุดท้ายแล้วจะอย่างไงก็ไม่มีใครบอกได้ว่า เป็นไปหรือไม่เป็นไป สิ่งที่พูดจะริงหรือไม่จริง ก็เป็นสิ่งที่พูดๆต่อๆๆกันมาไม่มีอะไรยืนยัน.........

ประเพณีคือการยึดถือ คนมากมายต่างถือประเพณีต่างกัน

ถ้าประเพณีใดถูกเพียงหนึ่งแล้ว คนที่ถือต่างทั้งโลก คงมีอันเป็นไปหมดแล้ว

การให้ย่อมเป็นกุศลมหาศาลกว่าการทำลายชีวิตผู้อื่น เทพเทวดาย่อมเป็นผู้มีศีลย่อมสรรเสริญกุศลนั้น
เทพเทวดาเหล่านั้นจะลงโทษทัณฑ์ผู้บำเพ็ญกุศลนั้นได้อย่างไร

เพียงแต่การปฏิบัติตามประเพณีคือการทำให้ดำรงตนอยู่ง่ายในหมู่ชนผู้ถือประเพณีนั้นๆต่างหาก

เรื่องนี้มีมาในชาดกนะ ...

แพะตัวหนึ่งกำลังจะถูกบูชายัญ อยู่ ๆ ก็หัวเราะขึ้นมาแล้วก็ร้องไห้ พระราชาสงสัยให้เอามาไตร่ถาม
แพะตอบว่า สมัยหนึ่งตัวเขาเป็นพระราชามีพระราชพิธี โดยการนำเอาแพะมาบูชายัญ หลังจากตายไป
เขาก็กลับมาเกิดเป็นแพะ ถูกฆ่าบูชายัญมาแล้ว ๔๙๙ ชาติ ชาตินี้จะเป็นชาติสุดท้ายจะหมดกรรมเวร
แล้ว วันนี้ต้องตายแน่นอน เขาจึงหัวเราะ

ที่ร้องไห้เพราะสงสารพระราชา ต่อไปต้องถูกกรรมสนอง ต้องชดใช้เหมือนที่เขาได้ชดใช้มา
พระราชาได้ฟังกลัวบาปกรรม จึงยกเลิกการบูชยัญและปล่อยแพะให้เป็นอิสระ แพะได้รับอิสระเดินไป
สักพัก ก็ถูกฟ้าผ่าตาย ..

การพรากชีวิตไม่สมควรอย่างยิ่ง ใครก็รักก็หวง เลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง เลิกได้ก็ควรเลิก
ไม่คุ้มหรอกครับ ..

*ขอแนะนำให้ใช้รูปหมูแทนละกัน

แหะ ..จริงๆ แล้วเป็นพราหมณ์อ่ะ ไม่ใช่พระราชา ขออำภัยความจำเลอะเลือน

http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=18

แนะนำให้อ่านเรื่องพระนางมัลลิกาซึ่งพุทธสาวิกาที่คัดค้านพระเจ้าประเสนทิโกศลผู้สั่งให้ฆ่าสัตว์ เช่น แพะ แกะ เป็นต้น อย่างละ 500 ๆ เพื่อบูชายัญ ให้ยกเลิกการฆ่าแล้วแนะนำ ให้หันมาพึงตนเองด้วยการปฏิบัติตามพุทธธรรม

แต่ก็อย่างว่านะ ครอบครัว จขกท. อยู่ในกลุ่มชนผู้ประพฤติเช่นนั้นเป็นอาจิณมาแต่ครั้งบรรพกาล หากครอบครัวเราฝืนธรรมเนียมเช่นนั้น อาจถูกรังเกียจว่าร้ายจากกลุ่มชนนั้นได้

เราแคร์สังคมตรงนั้นแค่ไหนล่ะ

ถามว่า "ถ้าทำผิดประเพณีจะมีอันเป็นไปหรือไม่"

ประเพณี (การประพฤติสืบๆกันมา) ควรพิจารณาดูเป็นเรื่องๆอย่างๆไป ไม่ควรเหมารวม

ตัดตอนเฉพาะกรณีนี้ คือประเพณีการฆ่าสัตว์เพื่อบูชายัญ บูชาเจ้าแม่กาลี บูชานั่นนี่ ซึ่งคนได้วาดภาพที่น่าสะพึงกลัวขึ้นในใจ เมื่อวาดภาพซาตานขึ้นในใจแล้ว มนุษย์ก็หาทางออกหาทางพ้นจากความกลัวนั้น เช่นว่า ฆ่าสัตว์บูชา...เพื่อแลกเปลี่ยนชีวิตกัน หมายความว่าเอาชีวิตสัตว์นี้ไป เว้นชีวิตข้าฯไว้ นี่มนุษย์คิดยังงี้ จึงได้เกิดการฆ่าสัตว์เพื่อบูชายัญขึ้น ประเวณีนี้มีมาตั้งแต่ครั้งดึกดำบรรณ์แล้ว

มีคำตอบดังนี้: การทำสิ่งที่ประพฤติมาผิดๆ ให้ถูกต้องตามหลักพุทธธรรมนั้น มีอันเป็นไปในทางกุศลเป็นไปทางบูญ ซึ่งจะเกิดผลดีต่อผู้อื่นสัตว์อื่น และมีผลต่อสุขภาพกายสุขภาพจิตของตนและครอบครัว

มีข้อคิดเสริมอีกหน่อย


เมื่อมองหาเหตุแห่งทุกข์ มนุษย์ชอบมองออกไปหาที่ซัดทอดให้ในภายนอก (คิดโทษนั่นโทษนี่) หรือมองให้ไกลจากความรับผิดชอบของตนเท่าที่จะเป็นไปได้ ฉันใด เมื่อจะแก้ไขทุกข์ มนุษย์ก็ชอบมองออกไปข้างนอก หาที่ปกป้องคุ้มครองให้ตนพ้นภาระหรือช่วยทำการแก้ไขทุกข์แทนให้ ฉันนั้น

ว่าโดยลักษณะ การกระทำทั้งสองนั้นก็คล้ายคลึงกันคือ เป็นการหลบหน้าความจริง ไม่กล้ามองทุกข์ และเลี่ยงหนีการเผชิญความรับผิดชอบเหมือนคนหนีภัยด้วยความขลาดกลัว หาที่พอปิดตาซุกหน้าไม่ให้เห็นภัยนั้น นึกเอาเหมือนว่าได้พ้นภัย ทั้งที่ทั้งร่างทั้งตัวถูกปล่อยทิ้งไว้ในภยันตราย ท่าที่เช่นนี้ทำให้เกิดนิสัยหวังปัจจัยภายนอก เช่น การอ้อนวอนต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์ การบนบานเซ่นสรวงสังเวย การรอคอยการดลบันดาล หรือนอนคอยโชคชะตา

พระพุทธศาสนาสอนว่า สิ่งที่พึ่งเช่นนั้น หรือการปล่อยตัวตามโชคชะตาเช่นนั้นไม่เป็นทางแห่งความมั่นคงปลอดภัย ไม่นำไปสู่ความพ้นทุกข์แท้จริง

วิธีแก้ไขทุกข์ที่ถูกต้องคือ มีความมั่นใจในคุณพระรัตนตรัย ทำให้ใจสงบและเข้มแข็ง แล้วใช้ปัญญา มองดูปัญญาอย่างมีใจเป็นกลาง ให้เห็นตามสภาวะของมัน

พูดอีกย่างหนึ่งว่า รู้จักดำเนินวิธีแก้ไขปัญหาตามหลักอริยสัจ 4 ประการ คือ กำหนดทุกข์ สืบสาวหาสาเหตุแห่งทุกข์ เล็งรู้ภาวะดับทุกข์ที่จะพึงบรรลุ แล้วปฏิบัติตามวิธีแก้ไขที่ตรงเหตุซึ่งพอดีที่จะให้บรรลุจุดหมาย

การปฏิบัติเช่นนี้จึงจะเป็นทางพ้นทุกข์ที่แท้จริง ดังพุทธพจน์ว่า


“มนุษย์มากมายแท้ ถูกภัยคุกคามเข้าแล้ว พากันยึดเอาภูเขาบ้าง ป่าบ้าง สวนและต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์บ้าง เป็นที่พึง สิ่งเหล่านั้น ไม่เป็นไปที่พึ่งอันเกษมได้เลย นั่นไม่ใช่สรณะอันอุดม คนยึดเอาสรณะอย่างนั้น จะพ้นไปจากทุกข์ทั้งปวงหาได้ไม่


“ส่วนผู้ใดถึงพระพุทธเจ้า พระธรรม และพระสงฆ์เป็นสรณะ มองเห็นด้วยปัญญาโดยถ่องแท้ซึ่งทุกข์ เหตุให้ทุกข์เกิดขึ้น ความก้าวล่วงทุกข์ และอริยมรรคามีองค์ 8 อันให้ถึงความสงบระงับทุกข์ นี่แหละคือสรณะอันเกษม นี่คือสรณะอันอุดม คนถึงสรณะอย่างนี้แล้ว ย่อมปลอดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง”

คุณโฮฮับครับ ต้องเอาปัญญานำหน้าครับ เรื่อง "ละความยึดถือที่ผิด มาใช้ชีวิตในทางที่ถูกต้อง"
ประเด็นที่คุณ kititaro ต้องการคือ
แต่สาระสำคัญคือบ้านผมไม่อยากทำร้ายชีวิตสัตว์ เลยจะทำแบบไม่ใช้หมูจริงไม่ใช่้เหล้า แต่จะใช้หมูเจ แทน แล้วจะเป็นการผิดประเพณี ผีญาติผีเรือนจะไม่พอใจหรือไม่
"จะทำให้มีอันเป็นไปไหมครับ?"

คุณ kititaro กลัว "ความเป็นไป" อันอาจหมายถึงความตายหรือวิบัติต่างๆเพราะทำผิดประเพณี จึงต้องการความมั่นใจจากผู้รู้จริงทั้งหลายว่าหากเขาไม่ทำตามประเพณีแล้วยึดสิ่งที่เชื่อใหม่วาถูกต้องกว่า ดีกว่า เขาจะอยู่รอดปลอดภัยหรือไม่? สิ่งที่ซ่อนไว้อีกประการหนึ่ง ความกลัวจะอยู่ยากในสังคมคนไทยทรงดำ

วิเคราะห์เบื้องต้นเช่นนี้จึงบอกวิธีสั้นๆว่า ให้ "ละความยึดถือนี้เสีย"
วิธีว่าทำไง?ที่คุณโฮ...ถามแทนคุณkititaroนั้นเป็นเรื่องที่จะให้สั้นก็ได้ คือ กล้าหาญที่จะละความยึดถือในประเพณีนี้เสีย ด้วยสติปัญญาและเหตุผลทางพุทธศาสนา คือ "ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว" ..."เห็นผิด ย่อมพาให้เกิดทุกข์ เห็นถูกต้องย่อมพาให้เกิดสุข"
"การทำบาป ผิดศีล 5 ย่อมพาไปอบาย การทำบุญกุศล ความดี มีเมตตา กรุณาข่อมพาให้เป็นสุข พาไปสวรรค์และที่ที่ดีๆยิ่งขึ้น" "เชื่อกรรมลิขิต ไม่เชื่อว่า ภูติผี ปีศาจ สิ่งที่มองไม่เห็นทั้งหลายจะมาลิขิตชีวิตเราได้" ฯลฯ เรื่องที่กลัวจะเป็นไปทั้งหลายก็จะไม่เกิดขึ้น

จะเอายาวๆก็มี
"เมื่อได้ความเห็นถูกต้อง(สัมมาทิฏฐิ)เบื้องต้นจากการศึกษาเรื่องศีลเรื่องธรรมแล้วเกิดความคิดจะละความเชื่อความยึดถือประเพณีที่พูดมานี้ ต้องคลายหรือละความยึดถือในประเพณี พิธีกรรม ละความกลัวที่ว่าจะมีอันเป็นไปต่างๆ ด้วยปัญญาด้วยเหตุและผล" โดยเอาเหตุผลใหม่ๆที่ถูกต้องและดียิ่งขึ้น ดังคำแนะนำดีๆที่กัลยาณมิตรทั้งหลายได้แนะนำมา มาเป็นเครื่องรับรองและกำลังใจ ให้เกิดความกล้าหาญที่จะเปลี่ยนแปลงไปสู่พฤติกรรมชีวิตใหม่ที่ดีขึ้นกว่าเดิม

เรื่องแก้ไขประเพณีนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ต้องใช้วิชาของพระพุทธเจ้า คือเอาปัญญามานำหน้ามาเป็นประธาน แล้วเพื่อจะระดมองค์ธรรมอื่นๆที่เกี่ยวข้องมาสนับสนุน คือ เมตตา กรุณา (พรหมวิหารธรรม)มาเป็นหลักใจ เอาสติ สมาธิ วิริยะ ความกล้าหาญที่จะเปลี่ยนแปลงความเห็นผิด(มิจฉาทิฏฐิ)ให้มาเป็นความเห็นถูกต้อง(สัมมาทิฏฐิ)

เบื้องแรกต้อง "อย่าหักด้ามพร้าด้วยเข่า" ต้องโน้มน้าวให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างนิ่มนวล ด้วยการ นำผู้รู้จริงถึงจริงมาแสดงธรรมให้ญาติและผู้เกี่ยวข้องทั้งหมดได้ความรู้ที่ถูกต้อง รู้เรื่องบาปเรื่องกรรม รู้่วิธีบำเพ็ญบุญอันถูกทาง จนเปลี่ยนความเห็นผิดให้มาเป็นความเห็นถูกต้อง แล้วจึงจะเกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมในภายหลัง

เบื้องถัดมา ต้องทำตัวอย่าง บุกเบิกสร้างตัวอย่างการปรับปรุงประเพณีมิให้มีการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตใหม่ๆอย่าเพิ่งให้ถึงต้องมาเลี้ยงหมูเจ ทานอาหารเจอย่างที่ว่า อาจเว้นการฆ่า แต่ก็เปลี่ยนเป็นซื้อหาเนื้อหมูชิ้นส่วนหมูตามที่หมอผีต้องการมาใช้แทนก่อน เพราะลึกๆแล้ว ประเพณีล้มหมูล้มวัวเชือดไก่มาเซ่นผีนี้เป็นการอ้างผีเพื่อที่จะได้กินเนื้อหมูเนื้อไก่เนื้อวัวควายกันทั้งหมู่บ้าน อ้างผี อิงความกลัวตายกลัววิบัติ มาทำให้เจ้าภาพยอมลงทุนฆ่าสัตว์โดยไม่มีข้อกลัวค่าใช้จ่าย นี่เป็นเทคนิคของคนทุกชาติทุกภาษา มีงานเขาต้องได้กิน
เรื่องสุรา ก็ค่อยๆเปลี่ยนแปลงโดยให้ความรู้ที่ถูกต้องเพื่อแก้ที่ความเห็นของชาวบ้านให้ได้ก่อน แล้วพฤติกรรมของเขาจะค่อยๆเปลี่ยนแปลงเอง

[color=#BF0000]ทั้งหมด คุณkititaro จะต้องกล้าที่่จะเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลง ด้วยการเอาเมตตาและกรุณาศีลธรรมกรรมฐาน ความรู้ความเห็นที่ถูกต้องในใจของคุณkititaro มาเป็นกำลังใจสนับสนุนให้ต่อสู้เพื่อความเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น อย่างที่พระพุทธเจ้าและกัลยาณชนระดับผู้นำอีกมากมายหลายท่านได้ทำมา[/color]

ก็แม่นแล้วซิครับ ท่านมืดมาสว่างไป

ไม่ยึดมั่นแล้วจะเสียเวลาทำๆไม

ไปซื้อ ที่เขาฆ่าเอาไว้แล้ว ไม่ได้หรือครับ ท่านเจ้าของกระทู้

ไม่ถามหมูมันละครับว่าจะยอมให้ถูกฆ่าเอามาทำพิธีได้หรือปะ
แล้วก็ย้อนกับมาเเป็นคุณละจะได้คำตอบเลยละ ชีวิตใครๆก็รักนะครับ
เราเป็นชาวพุทธ ศีลนั้นสำคัญมากนะ ไม่ใช่เราไม่มีศีลอะไรถูกอะไรผิดเราพิจารณาได้นี้ครับ