ผมไม่เชื่อว่าการที่เราถูกบุคคลหนึ่งกระทำอย่างนี้ เพราะเราไปทำอย่างนี้กับกับเขาในชาติก่อนๆ เสมอไป อาจเป็นเพราะเราไปทำกรรมอย่างนี้กับผู้อื่นมาก่อนแต่ไม่ถือเวร เมื่อผลของกรรมนั้นถึงคราวส่งผล บุคคลที่กระทำกับเราข้างต้นอาจได้จองเวรเราไว้ จึงส่งผลให้เขากระทำกับเราได้ แม้นไม่มีคนจองเวรเราก็ต้องเจออุบัติภัยนั้นจากธรรมชาติ

แล้วท่านๆ ว่าอย่างไรบ้าง

ผมก็ว่าอย่างนั้นแหละ...

อุปมาด้วยกงรถ

“ พระนาคเสนจึงขีดเป็นกงรถลงที่พื้นดินแล้วถามพระเจ้ามิลินท์ว่า ที่สุดแห่งกงรถนี้มีอยู่หรือไม่ ? ”
“ ไม่มี พระผู้เป็นเจ้า ”
“ ข้อนี้ก็ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร สมเด็จพระธรรมสามิสรตรัสไว้ว่า “ กงจักรเหล่านี้ได้แก่ จักขุ โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโน ” ขอถวายพระพร จักขุวิญญาณ ย่อมเกิดพราะอาศัย จักขุ กับ รูป เมื่อสิ่งทั้ง ๓ นั้นรวมกันก็เป็น ผัสสะ ผัสสะ เป็นปัจจัยให้เกิด เวทนา”
เวทนา เป็นปัจจัยให้เกิด ตัณหา
ตัณหา เป็นปัจจัยให้เกิด อุปาทาน
อุปาทาน เป็นปัจจัยให้เกิด กรรม
จักขุ ก็เกิดจาก กรรม อีก ที่สุดแห่งการสืบต่ออันนี้มีอยู่หรือไม่ ? ”
“ ไม่มี พระผู้เป็นเจ้า ”
“ ขอถวายพระพร โสตวิญญาณ ฆานวิญญาณ ชิวหาวิญญาณ กายวิญญาณ มโนวิญญาณ ย่อมเกิดขึ้นเพราะอาศัยเสียงกับหู จมูกกกับกลิ่น ลิ้นกับรส กายกับโผฏฐัพพะ มโนกับธรรมะ เมื่อสิ่งทั้ง ๓ รวมกันเข้าก็เป็น ผัสสะ แล้วทำให้เกิด เวทนา ตัณหา อุปทาน กรรม แล้ว โสตะ ฆานะ ชิวหา กาย มโน ก็เกิดจากกรรมนั้นอีก ที่สุดแห่งการสืบต่อนี้มีอยู่หรือไม่ ? ”
“ ไม่มี พระผู้เจ้าเป็นเจ้า ”
“ ข้อนี้ฉันนั้นแหละ มหาบพิตร คือที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ ขอถวายพระพร ”
“ ชอบแล้ว พระนาคเสน ”

ไม่รู้ครับผม แต่เชื่อเรื่องกรรม เรื่องแบบนี้คิดไม่ออกครับ ตั้งแต่เข้ามาศึกษาธรรมะ เรื่องผลของกรรมนั้นจะไม่ค่อยถนัดเลยก็ว่าได้

จริงๆ ไม่ค่อยอยากเอ่ยถึงเรื่องกรรม และปกติเราจะเอ่ยถึงกรรมน้อยมาก เพราะมันมีแนวโน้ม (ในสภาพปัจจุบัน) ที่คนอ่านจะมีจิตเอนเอียงไปทาง ลัทธิกรรมเก่า

ก็อย่างที่ จขกท. ว่านั่นแหล่ะ
กรรมในบางกรณี โดยเฉพาะกรรมที่ไม่มีการก่อเวร หรือกรรมที่ก่อกับอริยบุคคลชั้นอนาคามีขึ้นไป ซึ่งจะไม่ปฏิสนธิในกามภพอีก
กรรมประเภทนี้จะส่งผลได้หลายแบบ เช่น เป็นกรรมกำเนิด ทั้งที่ส่งผลทางกายภาพ อุปนิสัย หรือส่งผลในเชิงโชคชะตา เช่น มักมีคนนินทาอยู่ตลอด หน้าตากวนตีนโดยธรรมชาติ เป็นต้น

กรรมที่ก่อกับพระพุทธเจ้า จะส่งผลรุนแรงทั้งในส่วนกรรมดีและกรรมชั่ว เพราะความเป็นพระพุทธเจ้า คือจิตโพธิญาณที่ครอบครองร่างสังขาร
ในระดับโพธิญาณ (นอกกามภพ หรือพรหม-นิพพาน หรือ Singularity) จิตทุกจิตล้วนเชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียว แม้จะแสดงออกเป็นจิตแต่ละจิตได้ แต่ทุกจิตล้วนมีสัญญาอย่างเดียวกัน

กรรมที่ก่อกับพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน จึงเท่ากับก่อกรรมกับพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ จิตอรหันต์ รวมถึงจิตระดับชั้นพรหมทั้งหมด
กรรมเหล่านี้ไม่มีเจ๊า หายไปเฉยๆ แต่จะส่งผลในรูปแบบต่างๆ ตามเหตุและปัจจัย

แต่การก่อกรรมกับอริยบุคคลเหล่านี้ ไม่ใช่โอกาสที่หาได้ง่ายนัก โดยเฉพาะพระพุทธเจ้า หรือพระปัจเจกพุทธเจ้า
พระพุทธเจ้าจำต้องมีอัครสาวก ส่วนพระปัจเจก คนทั่วไปจะหาตัวพบได้ยาก หรือไม่มีทางพบตัวเลย...

ส่วนจิตชั้นพรหมก็ไม่สามารถปฏิสนธิลงในภพมนุษย์ได้ ซึ่งหากจะมีกรณีพิศดาร มีการแทรกแซงอย่างหนักหน่วงเพื่อให้ปฏิสนธิได้ จิตที่ปฏิสนธินั้น ก็ถือว่าเป็นจิตมนุษย์ ไม่ได้มีสัญญาเป็นหนึ่งเดียวกับโพธิญาณ...

พระอรหันต์ก็ไม่ใช่โพธิญาณ พระอรหันต์เป็นมนุษย์ เมื่อละสังขารแล้วนั่นแหล่ะ จึงจะเข้าถึงโพธิญาณ

เขียนนอกเรื่องไปไกล เป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยนะ

เรื่องของกรรมนี้ถ้าเราไปคิดมากเกินไปมันก็ไม่ดี เอาแค่ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วก็พอ ถ้าเรามัวแต่คิดมันปวดหัวยิ่งคิดยิ่งเป็นบ้าเพราะเราอาจคิดผิดได้ พระพุทธเจ้าเท่านั้นที่รู้ ที่พยากรณ์ไม่ผิด ท่านระลึกชาติได้นับไม่่ถ้วน.