ลองหากิจกรรมที่ทำให้เราไม่หมกมุ่นคิดถึงเรื่องราวของเขาค่ะ
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น นะคะ

บางทีก็ไปเรียนวิชาชีพซะเลย
ตอนช่วงคุณแม่ของเอกอนยังสาว ๆ
ก็เจอปัญหาในเรื่องพวกนี้เยอะค่ะ
แต่แม่เอกอนไม่แสดงอาการเป็นทุกข์เป็นร้อนเลย
แต่คุณแม่ถัก(โคเชย์)ผ้าม่านได้หลายห้องเลยค่ะ

พอเฒ่า พ่อก็เรียกแม่ "ทูนหัว"

คุณแม่ได้แสดงความเป็นผู้หญิงที่สู้ชีวิตให้เอกอนได้เห็น
ประคับประคองทั้งชีวิตตัวเอง ชีวิตครอบครัว
ประคับประคองลูก ๆ

คือ หัตถาครองพิภพ จริง ๆ

โหย ย่าทักส่อแววว่าจะได้อรูปฌาณ

ไม่ได้คิดว่าจะเกี่ยวกับคำถามนะครับ...พอดีเห็นเพลงเขาเพราะ...นะ

รักอะไร...ไม่ทุกข์...เห็นจะไม่มี

ขนาดรัก...อันที่ว่า...ดิ้นไม่ได้แล้วเชียว...ยังทุกข์ได้

รักเธอประเทศไทย...

555
วันนี้เราเป็นผู้โดนกระทำแบบนี้มากกว่า
ไม่มองหน้า ไม่สนใจ ไม่โทรหา คุยกะเราเท่าที่จำเป็น
อยู่บ้านเดินสวนกันในบ้าน เค้ายังเดินหลบไปทางอื่น
ทำงานที่เดียวกัน เคยกินข้าวด้วยกัน ก็ทำไม่สนใจเราไม่มากินด้วยเหมือนก่อน
รักใหม่เค้าแรงจริงๆ เจ็บจริง

เขานะ..น่าสงสาร...เขาคิดว่าจะสุข...

แต่เขา...จะต้องพบทุกข์...แน่นอน

เขากำลังเดินเข้าตะแลงแกง...แบบไม่รู้อะไรซะเลย

สงสารเขาเน๊าะ

แต่..เรา...กำลังใช้ของเก่า..จะหมดแล้ว

เดียวก็พ้น...

คิดดูซิ...เดียวเราก็หมดหนี้แล้ว....มันจะสำราญบานฤทัยขนาดไหน

คิดอย่างนี้...เรียกว่าพลิกทุกข์ให้เป็นสุข...ไม่ใช่...ไม่ให้มีทุกข์นะ

มี...แต่เราก็หาสุขได้ในทุกข์..นั้นแหละ

และก็ไม่ใช่การปลอบใจด้วยนะ...มันเป็นอย่างที่คิดนี้จริง ๆด้วย

ไฟ..นี้ของดีนะ...

ชฏิน...3พี่น้อง...ดูไฟนอกจนชำนาญ..พอพลิกมาดูไฟใน...ก็เห็นกิเลสตัวเบ้อเร้อเลย

วันหนึ่ง...ไปเผาขยะ...ก็เลยดูไฟเล่น ๆ...ก็เลยเข้าใจว่าทำไม...เขาถึงคิดว่าไฟเป็นความบริสุทธิ์...ได้

สวัสดีปีเก่าก่อนนะค่ะพี่ทักทาย สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆทุกท่านในลานด้วยค่ะ ทำใจได้77.77%แล้ว เหลืออีกนิดเดียว คิดถึงค่ะ ขอให้มีความสุขในวันที่เหลืออยู่ในปี2554 และมีความสุขในปี2555 นะค่ะ พนาเอง