ตามคำสอนของท่านพุทธทาส คำว่าบาป บุญ นรก สวรรค์ นิพพาน แตกต่างจากที่คนส่วนใหญ่เข้าใจกันอย่างไร

มีเดียรถีย์ไซเบอร์ คนหนึ่งกล่าวว่าพุทธเจ้าไม่ได้ก่อตั้งศาสนา พุทธศาสนาไม่สอนให้เชื่อเรื่องอดีต อนาคต สอนให้อยู่แต่ปัจจุบัน เช่น เมื่อเราทำความผิดหรือชั่วเอาไว้มาก จิตก็จะเกิดความร้อนใจอย่างยิ่ง ก็สมมติเรียกว่าตกนรก (จะอยู่ขุมไหนก็ตั้งเอาเอง) เมื่อหมดผลชั่วแล้วมาทำความดี จิตก็จะเกิดความสุขใจอิ่มใจอย่างยิ่งขึ้นมาทันที ก็สมมติเรียกว่าเป็นเทวดาที่อยู่อยู่สวรรค์ (จะอยู่ชั้นไหนก็ตั้งเอาเอง) หรือเมื่อขลาดกลัว ก็เรียกว่าเกิดเป็นอสุรกาย หรือ ผี แต่พอเกิดความอยากได้สิ่งใดมาก แต่ก็ไม่ได้สมอยาก ก็เรียกว่าเป็นเปรต หรือเมื่อกำลังทำงานหนักเพื่อแลกความสุข ก็สมมติเรียกว่าเป็นคน แต่พอโง่อย่างที่ไม่สมควรจะโง่ ก็สมมติเรียกว่าเป็นสัตว์เดรฉาน หรือเมื่อกำลังอยู่ในสมาธิ ก็สมมติเรียกว่าเป็นพระพรหม (จะชั้นไหนก็ตั้งเอาเอง)

ซึ่งนี่คือการเวียนว่ายตาย-เกิดที่แท้จริงของพุทธศาสนา ซึ่งมีแต่ทุกข์ทั้งสิ้นไม่มากก็น้อย ที่เรียกว่า วัฎฎะสงสาร แต่พอจิตหยุดการเกิดเป็นอะไรๆ ก็เรียกว่า นิพพาน คือสงบเย็นหรือไม่มีทุกข์ ที่เรียกว่า หยุดการเวียนว่ายตาย-เกิด

ส่วนเรื่องการเวียนว่ายตาย-เกิดทางร่างกายนั้น เป็นคำสอนของพราหมณ์เขา ที่ปลอมปนเข้ามาอยู่ในคำสอนพุทธศาสนามาช้านานแล้ว ซึ่งก็จัดว่าเป็นคำสอนระดับศีลธรรมของพุทธศาสนาเท่านั้น ไม่ใช่คำสอนระดับสูงหรือระดับโลกกุตตรของพุทธศาสนาเลย

จึงขอให้ชาวพุทธเข้าใจเรื่องการเวียนว่ายตาย-เกิดที่แท้จริงของพุทธศาสนานี้ให้ถูกต้อง

ศึกษาต่อได้ตามลิงค์

บาป คือ เป็นผลมาจากการบำเพ็ญโลภะ โืทสะ โมหะ
บุญ คือ เป็นผลมาจากการขจัด โลภะ โืทสะ โมหะ
นรก คือ บำเพ็ญโลภะ โืทสะ โมหะ
สวรรค์ คือ ขจัดโลภะ โทสะ โมหะ ให้เบาบาง
นิพพาน คือ ไม่มี โลภะ โทสะ โมหะ ขจัดสิ้นหมด

มีเดียรถีย์ไซเบอร์ คนหนึ่งกล่าวว่าพุทธเจ้าไม่ได้ก่อตั้งศาสนา ............ผิด

พุทธศาสนาไม่สอนให้เชื่อเรื่องอดีต อนาคต สอนให้อยู่แต่ปัจจุบัน .........ผิด

ชอบตรงนี้...
ใครว่าตำรากล่าวผิด..ก็ว่ามา

หรือจะว่าอุปมาอุปมัย..อีก