ฮานะ ธรรมอาสา มาอีกแว้ว เจ้าข๊า

แนวทางที่ชัดเจนอันเป็นสัมมาทิฏฐิมีอยู่แล้ว ถึง 84000 พระธรรมขันธ์

และหนึ่งในนั้นก็คือ ...

ท่านจงเปลื้อง (อาลัย) ในก่อนเสีย
จงเปลื้อง (อาลัย) ข้างหลังเสีย
จงเปลื้อง (อาลัย) ในท่ามกลางเสีย
จึง เป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ มีใจหลุดพ้นในธรรมทั้งปวง ...

แต่ท่านไม่น้อมนำคำสอนของพระพุทธองค์มาปฏิบัติ กลับเอาความคิดของตนเป็นใหญ่
ทั้งที่ตนเองยังมีสัมมาทิฏฐิเพียงน้อยนิดก็ยังดันทุรังทำตามความคิดของตนต่อไปด้วยทิฏฐิมานะ

โดยไม่รู้สึกตัวเลยว่า นั่นเป็นการลบหลู่ พระปัญญาคุณของพระพุทธองค์ นะเจ้าค๊า

โหโฮ โหโฮ เรื่องนี้มันน่า.....โฮนะ

ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ผู้ใคร่ความหลุดพ้น
ทำไมปฏิบัติวิปัสสนาจึงรู้สึกไม่ได้ผล ?
ผู้ปฺฎิบัติส่วนใหญ่มักเข้าใจว่า เมื่อกำหนดวิปัสสนากรรมฐานแล้วจะพบความสงบ เมื่อไม่เป็นดังความคาดหมายก็มักคิดว่าตนไม่มีบุญ หรือไม่มีบารมี และเลิกปฎิบัติ สาเหตุเพราะผู้ปฺฎิบัติขาดความเข้าใจที่ถูกต้อง อันที่จริงแล้วการรับผัสสะของเราตลอดเวลาล้วนปรุงให้เกิดการพอกพูนของตัณหา อุปทานที่สะสมทางใจและกายตลอดเวลาเช่นเดียวกัน การกำหนดองค์กรรมฐานจึงเป็นการคลายสิ่งที่สะสมออกมา เป็นการขจัดของเสียที่สะสมให้หลุดลอกออกมา สภาวะที่ปรากฏในขณะปฎิบัติจึงรู้สึกรุนแรง อึดอัดมากกว่าก่อนปฎิบัติ การรู้สภาวะดังกล่าวหากตามรู้โดยไม่ปล่อยวางเป็นขณะๆ ก็จะไปเร่งให้อึดอัดมากยิ่งขึ้น ทางที่ถูกแล้วควรรู้แบบรวมๆโดยไม่เลือก และละความสนใจบ้าง(ละประมาณ 3 วินาที) หรือแล้วแต่ความเหมาะสม แล้วกลับไปกำหนดกรรมฐานต่อทำสลับกันไป จะทำให้สภาวธรรมคลายออกมาได้เร็ว เห็นความเป็นอนิจลักษณะเพื่อ ขับสิ่งสะสม จนเกิดสภาพทุกขัง