ไม่แก้นิสัยตัวเองจะแก้อะไร
โดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด
เมื่อวันที่ ๒๗ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๕๔๙


เมื่อวานนี้เราไปโรงพยาบาลภูพาน อยู่ในเขากลางเขา เดี๋ยวนี้เพิ่มเงินให้โรงละสองหมื่นๆ กะว่าพอดีเขาจ่ายแค่นี้แค่นั้น เฉลี่ยแล้วเราให้โรงละสองหมื่นพอดีแหละ เราก็ไม่มีจะว่าไง ขนออกตลอด วัดนี้ขนตลอด ไม่อัดไม่อั้นเรื่องการกระจายออก ออกตลอดเวลา ไหลรอบวัดเลย มาเท่าไรออกหมด มิหนำซ้ำซื้อซ้ำเข้าอีก มันไม่พอเราซื้ออีกๆ อย่างนั้นแหละ ทำให้เป็นประโยชน์แก่โลก ผู้ยากจนต้องอาศัยผู้ที่พอมีพอเป็นพอไป นี่เรียกว่าโลกอาศัยกัน

ความอาศัยกันมันสมานความแน่นหนามั่นคงต่อกันมากมาย เข้าใจไหม น้ำใจเป็นสำคัญมาก วัตถุเป็นเครื่องแสดงน้ำใจ ให้ไปด้วยน้ำใจ ทางโน้นรับแล้วก็รับด้วยน้ำใจตอบรับกัน เป็นเครื่องสมัครสมานแน่นหนามั่นคง วัตถุเป็นเครื่องหมายเท่านั้นละ ออกมาจากหัวใจ

ทางวิทยุก็กว้างขวางมาก โรงสีร้อยเอ็ดนี่กว้างขวางมากทีเดียว แสดงว่าเขาจดจ่อมาก พอเครื่องขัดข้องชั่วระยะนิดเดียวเท่านั้นโทรศัพท์ลั่นมาแล้วรอบด้านว่างั้น วิทยุเป็นอะไรขึ้นมาเลย เป็นอันนั้นๆ ครู่เดียวเท่านั้นถามมาแล้ว เขาฟังอยู่ตลอดเวลา ดูว่าเปิด ๒๔ ชั่วโมงที่ร้อยเอ็ด เสี่ยสมหมายก็เอาใหญ่เหมือนกันไม่ใช่เล่น วิทยุกระจายไปหลายจังหวัด เขาบอกจากร้อยเอ็ดถึงขอนแก่น ไปจังหวัดไหนๆ บอกมาหมดแต่เราจำไม่ได้ ไกล ยโสธงยโสธร ดูว่าถึงอุบลก็ไม่ทราบ ทางแถวนั้นถึงหมด มาถึงภูจ้อก้อ ทางนี้ก็มาถึงว่างั้น ได้ทำบุญให้ทานเราเป็นที่พอใจ ช่วยชาติผู้ยากจนด้วยกันให้พอทนพออยู่ได้ เฉลี่ยกันไปมีอะไร มีมากมีน้อยเฉลี่ยกันไป น้ำใจของทุกคน น้ำใจเป็นของสำคัญ

เรานี่หูอื้อละสำคัญ ตอนฉันจังหันเสร็จแล้วค่อยดีหน่อย ตอนค่ำพูดนี้ออกหมดเลยลั่นอยู่ในหู ตอนเช้าก่อนจังหันก็อื้อเหมือนกัน พอฉันจังหันแล้วค่อยยังชั่วหน่อย เสียงได้ยินจากปากนี้ ถ้าเวลามันออกแล้วเสียงมันดัง เหมือนไม่ออกไปนี้นะ

ฝนก็อย่างนี้แหละ ที่ไหนก็แบบเดียวกัน ฝนปีนี้เป็นฝนฝอย ๓ ปีนี้ฝนตกเป็นฝอย ห้วยหมากแข้งหน้าวัดนี้ ปีกลายนี้ไม่มาก ซึ่งแต่ก่อนก็ไม่เคยมี ปีหนึ่งอย่างน้อยสองหน น้ำมากท่วมลงไปหาเมืองอุดร ระยะสามปีมานี้ไม่มี มันตกอย่างนี้แหละ เมฆบางๆ ตกพอฝอยๆ ไม่ตกเป็นจังหวะจะโคนเป็นเนื้อเป็นหนังให้ ปลาก็เต็มอยู่ที่ห้วยหน้าวัด เขาเอามาปล่อยเป็นหมื่นๆ นะไม่ใช่น้อยๆ เต็ม ปลาในนี้มากที่สุด

บรรดานักภาวนาทั้งหลายอยู่ข้างใน อย่าสนใจสิ่งใดมากยิ่งกว่าธรรมภายในใจ ให้ดูจิตใจตัวเอง อย่าไปเที่ยวดูเรื่องคนอื่นคนใด เป็นความเสียหายไม่ดีเลย เราเอือมระอานะ พระในวัดนี้ท่านมีอะไร เราปกครองอยู่ด้วยกันทั้งสองฝ่าย ท่านไม่มีอะไรท่านดูแต่หัวใจท่าน ที่จะเอาเรื่องของพระของกันและกันมาพูดหรือมาอะไรนี้ไม่มี เงียบมาตลอด ส่วนใหญ่พระเก็บความรู้สึกไว้ได้ดี ไม่เปราะแปะๆ เหมือนผู้หญิง ผู้หญิงเอะอะออกแล้วปากเปราะ ตีปากมันให้เสียงดังเปาะเลย มันปากเปราะก็ต้องตีให้ดังเปาะละซีมันจะเข้ากันได้ มักมีเรื่องเสมอ พูดแล้วมันไม่ฟังหรือนี่

การสอนพี่น้องทั้งหลายเราสอนแต่สิ่งที่ถูกต้องดีงาม ตำหนิที่ตรงไหนควรจะแก้ไขในสิ่งที่ไม่ดีที่ท่านตำหนิ เรามาศึกษาอบรมจะอบรมอะไร ก็มาฟังเสียงผิดถูกชั่วดีเพื่อจะไปแก้ไขดัดแปลงตนเอง อย่าเอาทิฐิมานะมาอยู่ด้วยกัน ให้เอาธรรมเข้ามาอยู่ด้วยกัน อย่าไปเห็นแต่โทษคนนั้นโทษคนนี้ มันมีโทษด้วยกันทุกคน กิเลสเป็นตัวสร้างโทษสร้างกรรม มีด้วยกันทุกคน เก็บไว้ภายในอย่าแสดงออกก็ไม่กระทบกระเทือนกัน ถ้าแสดงออกแล้วกระทบทั้งนั้นแหละ ให้พากันระมัดระวัง

พูดเรื่องคนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี ตัวที่พูดนั้นแหละมันไม่ดี มันคึกมันคะนองอยู่ในหัวใจ อยู่เฉยๆ ไม่ได้ ต้องเอาเรื่องคนนั้นมาพูดคนนี้มาพูด ไปนั่งที่ไหนปากแม็บๆๆ ปากเปราะ นี่เป็นนิสัยไม่ดี ให้รีบแก้ไข การได้ยินได้ฟังอะไรอย่าด่วนโต้ด่วนตอบกัน เก็บไว้พินิจพิจารณาทุกอย่าง อย่าทำสุ่มสี่สุ่มห้าจะเคยต่อนิสัย แล้วไม่มาแก้นิสัยตัวเองจะไปแก้อะไร มาศึกษาอะไรในวัดนี้ มาศึกษาธรรม ธรรมท่านสอนว่ายังไงนำไปปฏิบัติ อย่างนั้นถึงถูกต้องดีงาม

เราพูดตามความจริง ปกครองพระง่ายกว่าฝ่ายผู้หญิง ไม่ได้มีเรื่องมีราวอะไร แต่ฝ่ายผู้หญิงมียุบแย็บๆ ออกช่องโน้นออกช่องนี้เราเบื่อนะ อย่าให้ได้เบื่อเถอะ ให้พากันฟังถ้าตั้งใจมาอบรมศึกษาจริงๆ ให้ฟังเสียงครูเสียงอาจารย์ คำสอนนี้จะไม่ผิด สอนตรงไหนแสดงว่าถูกต้องตรงนั้นๆ บอกว่าผิดก็ให้รีบแก้ไขดัดแปลง ที่ถูกแล้วให้ส่งเสริมให้ดีขึ้นอย่างนั้นนะ เรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่อยากได้ยินไม่อยากได้ฟังเลย มันขัดมันขวางทั้งหูทั้งใจ มันจะแสดงบอกของผู้ที่นำมาพูดให้ฟังผู้ที่เป็นนั้นแหละไม่ใช่อะไร มันก็มาย้อนอยู่กับที่นั่น เลยอิดหนาระอาใจนะเรา ไม่อยากเล่นด้วย

ผิดถูกประการใดว่าเลย ไม่ต้องไปนินทากาเลที่นั่นที่นี่ ประกาศคนนั้นไม่ดีคนนี้ไม่ดี ตัวเจ้าของตัวไม่ดีนั้นให้ดูตรงนั้น มันออกจากปากคนนั้นแหละ คนไหนเขาก็ดีทุกคน ต่างคนต่างเก็บความรู้สึกไว้บ้างซิ ไม่เก็บไม่ได้นะแตกกระจายไปเลย ถ้าพูดกันก็พูดเพื่ออรรถเพื่อธรรม ยอมรับเหตุผลกลไกความถูกต้องดีงามของกันและกัน อย่าเห็นแก่พูดแก่ว่า ผู้ฟังก็ฟังแล้วต่อกันไปถกเถียงกันไป สุดท้ายก็เป็นหมากัดกันดูไม่ได้นะ พากันจำให้ดีในครัวนี้ ได้เตือนเสมอนะครัวนี่ ผิดกันกับทางวัดก็บอกว่าผิด ทางวัดเราไม่ได้อะไรละ ต่างองค์ต่างแน่วใส่ความพากความเพียรของตน อันโน้นมันไม่มีความเพียร ไปหากันก็ยุ่งแต่กัน

อิจฉาพยาบาทกันนี้อย่าให้มีในวัด กลัวเขาได้ดิบได้ดีแล้วว่าครูบาอาจารย์รักคนนั้นชังคนนี้ อย่ามาพูดให้เราได้ยินอันนี้ปากแตกนะพูดจริงๆ ก็เราไม่มีที่จะเอียงโน้นเอียงนี้ หัวใจเราไม่มี ผิดบอกว่าผิดถูกบอกว่าถูกตรงไปตรงมาที่เรียกว่าภาษาธรรม อย่าไปคิดว่าท่านไปเกี่ยวข้องกับใครท่านรักคนนั้นท่านรักคนนี้ นิสัยอันนี้มันฝังหัวใจ ท่านออกท่านออกแบบไหนมันไม่ยอมฟัง ท่านออกแบบธรรม เรานี้ฟังแบบโลก ตีความหมายไปโลกๆ ว่าท่านรักคนนั้นท่านชังคนนี้ รังเกียจคนนั้นไม่รังเกียจคนนี้ อย่าให้ได้ยินนะ เราสอนเสมอภาคไปหมด จิตก็เป็นจิตเสมอภาคครอบโลกธาตุด้วยความเมตตา ไม่เอนไม่เอียง ไม่มีคำว่าเอนว่าเอียง ตรงแน่วๆ ไปเลย

ผู้มาปฏิบัติก็เหมือนกันตั้งใจปฏิบัติให้จริงให้จัง อย่าทำแหวกแนวนะการประพฤติปฏิบัติตัว แล้วแหวกแนวมีนะ อยู่ด้านหลังนี่ล่ะมันมีอยู่ ปฏิบัติแหวกนั้นแหวกนี้ เราฟังเราได้ยินอยู่เรื่อยๆ ทั่วๆ ไปในครัวนี้ เหมือนไม่ได้ยินนะ มาพูดออกนี้เหมือนว่าพึ่งทราบเดี๋ยวนี้ ทราบมานานแล้วนะ เก็บไว้ๆ ไม่ถึงกาลเวลาที่พูดก็ไม่พูด นี้ถึงกาลเวลาพูดผู้ฟังให้ฟังเอาไปประพฤติปฏิบัติตัวเอง ให้ได้ผลสมกับที่มาศึกษาปรารภ อย่าอิจฉาบังเบียดกัน ให้เสมอไปเลย ให้ดูใจตัวเองมากกว่าอย่างอื่น นี้มันน่าจะไม่ดูใจตัวเอง ใจนี้เป็นตัวหลุกหลิกที่สุด ถ้าดูตรงนั้นมันจะไม่คึกคะนองมาก นี้ปล่อยมันไปก็ยิ่งไปใหญ่ๆ ใช้ไม่ได้นะ เอาละวันนี้พูดเพียงเท่านั้น


ที่มาจากเว็บไซต์ : http://www.luangta.com/

สาธุๆๆ


จะนำมาปฏิบัติค่ะ