ผมสงสารแทนคุณทหารครับที่ต้องทำบาป เพื่อปกป้องบ้านเมือง แต่ ฆ่าคนตายก็คือฆ่าคนตาย อย่างนี้ คุณทหารจะตกนรกไหมอะขอรับ แล้ว นายกจะบาปไหมที่สั่งไปฆ่าผู้ร้าย

ในทำนางเดียวกัน กลุ่มผู้นำการชุมนุมที่ลากกลุ่มคนเสื้อแดงมาตาย จะบาปไหมอะขอรับ ครับ

ในเมื่อทั้งสองฝ่ายก็คิดว่าสิ่งที่ตนทำเป็นสิ่งที่ถูกทั้งคู่ และไม่รู้สึกว่าตนทำผิด หรือเสียใจกับกรกระทำของฝ่ายตน เพราะ ถ้าจำไม่ผิด บาปจะเกิดจากเจตนาใช่ไม่ขอรับ และบาป สิ่งหนึ่งที่จะชี้ว่าเป็นบาป คือการที่เรากระทำสิ่งใดลงไป แล้วรู้สึกไม่สบายใจนั้นเป็นสิ่งที่ชี้ว่า สิ่งที่กระทำเป็น บาป แต่ถ้าเขาทำสิ่งที่เราคนทั้วไปว่าบาป ด้วย ความรู้สึกว่า ไม่บาป และสบายใจที่จะทำบาป เขาจะบาปไหมขอรับ

บาป ครับ แต่เรื่องตกนรกเลยหรือเปล่า ต้องดูปัจจัยอื่นๆอีกครับ เช่นถ้าบรรลุโสดาบันได้ในชาตินี้ก็ไม่ตก แต่จะทำกันได้หรือ

ยังมีปัจจัยอื่นๆอีก

ทำไมคนนั้นต้องมาเป็นทหาร
ทำไมคนนั้นต้องมาเป็นแกนนำ


แล้วทำไม
ตัวเรา
ไม่เห็นจะต้องไปตกอยู่ในสถานะที่ลำบากใจเหล่าันั้นเลย

น่าคิดนะ แต่อย่าคิดให้มากเลย
เสียเวลาและไมไ่ด้คำตอบ

มันเป็นเช่นนั้นเอง

อย่าไปอยู่ใกล้ๆที่เกิดเหตุด้วย เดี๋ยว วิบากที่เราทำเมื่อร้อยชาติหมืนชาติแสนชาติไหนมาบ้างก็ไม่รู้ อายตนะมันดูด มาพอดีเดี๋ยวก็โดนได้

เรื่องคำถามก็มีผู้รู้ตอบให้หลายท่านแล้ว

วันนี้ผมอยู่ในเหตุการณ์ที่สะพานนวรัฐ ขณะที่กลุ่มที่ไม่พอใจ

เผายางรถยนต์ เผารถดับเพลิง ผมก็เข้าไปถ่ายรูป

ถ่ายไปโดยไม่รู้ว่าขณะนั้น

มีทหารและตำรวจตั้งแถวเขาสลายกลุ่มผู้ชุมนุม

ช่วงนั้นผมยืนอยู่ตรงกลางสะพานระหว่าง

แถวทหารและผู้ชุมนุม ปืนเอ็ม 16 จ้องมาผมอุทานในใจ "ตายละ ทำงัยดี"

ผมยืนอยู่กลางสะพาน ต้องตัดสินใจเดินไปด้านใดด้านหนึ่ง

ผมตัดสินใจเดินเข้าหากลุ่มทหาร

หน.กลุ่มทหารเละ ตำรวจบอกแถว "เดินหน้า" พร้อมทั้งเสียงเคาะโล่

ผมคิดในใจ "คืนนี้จะได้กลับไปเข้าธรรมจักร์หรือเปล่าเนี่ย"

สองเท้าก็ก้าวเดิน
ปืนลูกซองส่วนหนึ่งเล็งขึ้นฟ้า อีกส่วนเป็นปืนเอ็ม 16 เล็งมาแนวที่ผมเดินเข้าไป
ผมเร่งฝีเท้า และคิดว่าต้องเดินให้เร็วกว่านี้

ตาหนึ่งก็มองที่ปากของหน.กลุ่มตำรวจ (ว่าเขาจะสั่งยิงตอนไหน) ตาหนึ่งก็มองปลายกระบอกปืนว่าชี้ไปแนวไหน (จะได้หลบแนวกระสุนได้ทัน)

สองเท้าก็เร่งความเร็ว เดินให้ถึงก่อนคำสั่งยิงจะออกมาจากผู้นำกองกำลังตร.ทหาร
จ้ำ ๆ ๆ ๆ ๆ
อ้า..แหะ หอบ ๆ ถึงแนว

เขาก็สั่งลูกน้อง ผมได้ยินแว่วๆ "คนสุดท้ายแล้ว พอแล้วๆ หน้าเดิน ลุย"

ผมรีบเดินเข้าไปถามตำรวจที่ถือลูกซองว่า
"คุณได้รับคำสั่งมาให้ยิงหรือเปล่า แล้วข้างในกระสุนจริงหรือเปล่า"

เขาตอบว่า
"ให้มาควบคุมสถาณการณ์ ยิงหรือไม่แล้วแต่สถาณการณ์"
"ลูกซองกระสุนยางครับ เอาไว้ยิงขู่ขึ้นฟ้า และยิงขับไล่ถ้าจะเข้าประชิด"

ผมหันไปถามทหาร ถือเอ็ม16
"คุณจะฆ่าเขาหรือเปล่า อย่าทำเลยนะขอร้องนะผมขอร้อง เด็กๆทั้งนั้น เมื่อกี้ผมก็ยืนข้างๆเขา สังเกตุเห็นเป็นเด็กวัยรุ่นทั้งนั้นยังเป็นนักเรียนกันอยู่เลยอารมณ์เขายังร้อน ไม่มีผู้ก่อการร้ายเลยของร้องนะอย่าฆ่าคน อย่ายิงเด็กเลย"

ผมใจเต้นแรง แต่ก็พยายามขอร้อง เพราะไม่อยากเห็นความสูญเสีย ไม่อยากให้ใครมาฆ่ากันต่อหน้าต่อตา โดยที่ผมไม่ได้ทำอะไร ที่ผมคิดได้ตอนนั้นก็แค่พูดขอร้องทั้งตำรวจ ทหาร ให้ใช้ขันติบารมี อย่าวู่วาม อย่าใช้อารมณ์

ทหารคนนั้นเขาตอบผม

"ผมไม่ทำหรอกครับ คนบ้านเดียวกัน พี่น้องลูกหลานเราทั้งนั้น คนไทยเหมือนกันแค่อยากให้เขาหยุด ก่อเหตุกลับเข้าบ้านแค่นั้นครับ"

และยังมีนายทหารอีกคนที่ที่รู้จักกัน เป็นนักรบเพิ่งกลับมาจากยะลา
เขาทักผมก่อน
"อ้าวมัวแต่ถ่ายรูป เด๋วก็โดนลูกหลงหรอก สบายดีมะครับ"

"สบายดีครับ แล้วคุณเป็นงัย ถามจริงๆ วันนี้จะมายิงใครหรือเปล่า"

" ไม่หรอกครับ ผมมาดูแลความสงบ ลูกหลานผมก็อยู่แถวๆนั้นผมไม่ทำลูกหลาน
ไม่ทำร้ายประชาชนหรอกครับ คนไทยเหมือนกัน ผมมาทำหน้าที่รับรองได้ไม่ต้องห่วงนะครับ"

แหมผมคิดในใจ ถ้าทหารทุกคนคิดได้แบบนายทหารที่ผมรู้จักคนนี้ คงจะสูญเสียกันน้อยกว่านี้ แต่ผมเองก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจ ท่ามกลางควันของเหตุการณ์ความไม่สงบ ยังมีจิตใจสงบและเมตตาของเจ้าหน้าที่ของรัฐให้ได้สัมผัส เป็นความรู้สึกทีดีจริงๆ

พูดจบผมก็ร่ำลาเพราะกันกลับ เพราะได้เวลาเคอร์ฟิวส์

เฮ้อเกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ ธรรมบุตร ..

ถามคุณธรรมบุตร

แน่ใจแล้วเหรอที่คุณบอกว่าเป็นกลาง
อ่านมาหลายกระทู้ ดูคุณพยายามจะพูดเหลือเกิน
ว่าอย่าให้ทหารฆ่าคน ฆ่าคนเป็นบาป คุณกล้าเข้าไป
ขอชีวิตกับทหารไม่ให้ฆ่าคน แล้วทำไมคุณ
ไม่กล้าไปขอกับสิ่งทีคนพวกนั้น (ที่คุณพยายาม
บอกว่าเป็นผู้บริสุทธิ์) มันกำลังพยายามเผาบ้าน
เผาเมือง ทำไมคุณไม่ห้าม ดิฉันคิดว่าคุณมากกว่า
ที่พยายามบิดเบือนพูดให้สิ่งที่พวกนั้นทำกลายเป็น
สิ่งที่ถูกต้อง น่าสงสาร อยากรู้จริงๆ โจรเข้าบ้าน
มาปล้น คุณจะปล่อยให้โจรมันปล้นไปเฉยๆเหรอ

ปล. เห็นเอารูปมาลงหลายรอบเนี่ย
รู้สึกว่าไปถ่ายมาเพื่ออะไร หรือว่าเอามาชื่นชม
ที่ประชาชน(ที่คุณเรียกว่าบริสุทธิ์) มาเรียกร้อง
หา ประชาธิปไตย ในแบบของคุณ

ครูบาอาจารย์ที่เคารพของผมท่านหนึ่ง(ไม่ใช่พระภิกษุสงฆ์)ท่านรู้เห็นโดยญาณทัศนะของท่านบอกกล่าว มานานนับเดือน ผมก็ไม่นึกว่ามันจะ หนักขนาดนี้

ถูก-ผิด ขึ้นอยู่กับกฎเกณฑ์ที่สังคมตั้งขึ้น
บาปหรือไม่ขึ้นกับกฎแห่งกรรม ผลแห่งกรรมแสดงเมื่อไหร่ ก็ไม่มีสิทธิ์อุทธรณ์
จะมีส่วนในการสร้างความแตกแยกไปทำไม
ไม่ฝักใฝ่ ไม่เลือกข้าง ไม่จุดไฟเผาเรือนใจตัวเอง นะคะ

ขอให้เรา-ท่านมีสติ เมตตา-ขันติ-อุเบกขา กันให้เยอะๆ
ให้ใจเรา ให้ใจเขาได้ร่มเย็น

สมัยนี้พูดอะไรก็ลำบาก
เพราะถ้าแสดงความไม่เห็นด้วยกับอีกฝ่ายหนึ่ง
ก็จะถูกผลักให้เป็นอีฝ่ายหนึ่งทันที

คุณเขาบอกทหารว่าอย่าฆ่าประชาชน
ก็โดนผลักให้เป็นพวกสนับสุนนการเผาบ้านเมืองทันที

เพราะมีสีนั่นแหละครับ ถึงมีวันนี้

น่าเศร้ามากๆขอรับ ขอบคุณคุณธรรมบุตร นะขอรับ ที่รายงาน สถาณการณ์ที่เชียงใหม่ บ้านเกิด ของกระผม...... เป็นหวงบ้านเหลือเกิน

ขออย่าให้สถาณการณ์เลวร้ายไปมากกว่านี้เลยนะขอรับ.......