เห็นใจนะคะ แต่ยังไงก็อ่านบทความนี้ดูนะคะ

จากหนังสือวิธีใช้หนี้พ่อแม่และหน้าที่ของเด็ก (หลวงพ่อจรัญ)

บ้านหนึ่งพ่อมีเมีย 4 คน เมียหลวงบอกลูกว่า พ่อเจ้าไม่ดี ลูกก็ไปด่าพ่อ ว่าพ่อ แล้วมาบวชวัดนี้ บวชแล้วเดี๋ยวเป็นโน่นเป็นนี่ จนจะกลายเป็นโรคประสาท นี่แหละ บวชก็ไม่ได้ผล หลวงพ่อก็ให้ไปถอนคำพูดและขอสมาลาโทษกับพ่อเขาก่อน แล้วกลับมานั่งกรรมฐานจึงได้ผล (Case นี้ หลวงพ่อจะเตือนผู้เป็นลูกบ่อย ๆ ว่าไม่ให้ว่าพ่อ แต่เป็นเรื่องของแม่ที่จะแก้ปัญหานี้ )

เมื่อเร็ว ๆ นี้ ฆ่าพ่อตาย แม่สงสาร พามาเจริญกรรมฐาน พอเข้าวัดมันร้อนไปหมด ปวดหัวเข้าไม่ได้ นี่เวรกรรมตามสนอง ปิตุฆาต มาตุฆาต ห้ามสวรรค์ ห้ามนิพพาน ทำกรรมฐานไม่ได้แน่นอน ต้องหันรถกลับ นี่เรื่องจริงในวัดนี้

^
^
เคยได้อ่านเหมือนกันคะ ดังนั้นเห็นด้วย
ปล่อยวางความโกรธนะคะ ถึงอย่างไรเขาก็เป็นพ่อของคุณ
ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุดก็พอแล้วคะ ><
เขาจะเป็นยังไง จะทำยังไง ก็อุเบกขา ปล่อยวาง
ทำหน้าที่ลูกให้ดีที่สุด ก็ดีเกินพอแล้วคะ
เรื่องส่งผลของกรรม ถ้าไม่มีอะไรไปซ้ำเดิมหรือเพิ่มเติมกรรมอีก กรรมจะหมดการส่งผลเร็วกว่าคะ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับกรรมด้วยว่า มันมีเหตุให้เกิดในระยะเวลานานหรือสั้น ขึ้นอยู่กับกรรม

ทั้งนี้ แนะนำให้คุณหมั่นทำบุญ เจริญสติ แผ่เมตตาให้มากๆ
แล้วจากที่หนักๆ จะกลายเป็นเบาๆเองคะ

คุณยังเป็นปุถุชนยอมมีความอารมณ์โกรธเป็นธรรมดา แต่ข้อดีของคุณคือมีความอดทนอดกลั้นที่ไม่แสดงอารมณ์ออก ผมเข้าใจว่าใจจริงของคุณไม่คิดฆ่าท่านหรอกเพราะความโกรธทำให้คิดแบบนั้น ผมอาจะไม่เข้าใจคุณได้ดีเท่ากับตัวคุณเอง ผมยังไม่แน่ใจเลยถ้าผมเผอิญสถานการณ์เดียวกับคุณ ผมจะควบคุมอารมณ์ได้แบบคุณหรือไม่ คุณโกรธคุณพ่อของคุณพ่อในเรื่องนี้เป็นธรรมดาสำหรับปุถุชนทั่วไปแต่คุณไม่ควรแค้นท่านเพราะคุณแค้นมากอาจจะทำได้สิ่งที่ไม่คาดคิดก็ได้ ถ้าคุณโกรธท่านปุ๊บคุณนับ 1-1000 อารมณ์ก็จะได้เย็นลงหรือถ้าคุณยังมีอารมณ์โกรธลองไปเล่นกีฬาหรือวิ่งเมื่อคุณใช้แรงหมดความโกรธในตัวอาจจะน้อยลง ผมเป็นกำลังใจให้คุณ ผมก็ยอมรับว่าผมก็เคยว่าพ่อแม่ด้วยโกรธแต่ผมมีอารมณ์เย็นลงก็ขอโทษท่าน ท่านก็ให้อภัยเสมอ เมื่อผมศึกษาธรรมะ ผมรู้สึกใจเย็นลงกว่าแต่ก่อน

tammylalakung เก่งจัง..............

สงบไว้ก่อนนะครับ ผมไม่เคยผ่านเหตุการณ์อย่างคุณแต่เหตุการณ์ที่ประสบก็หนักหนาสาหัสไม่น้อยหน้า

แล้วเมื่อก่อนผมชอบเถียงพ่อแม่ด้วย ผมมีพ่อแม่ที่แก่ชรา วิสัยคนแก่ ทุกท่านจะทราบดี คือ ไม่ฟังเหตุผล เอาแต่ใจตัวเอง ผมมักเถียง(ของขึ้น)บ่อยๆ ปรากฏว่าแม้ว่าเราจะอธิบายเหตุผลดีแค่ไหนและเป็นฝ่ายถูกต้องในสถานการณ์ด้วยเหตุผลนั้นๆ ชาวบ้าน(รอบๆ พูดกับผู้สูงอายุต้องเสียงดังเพราะเค้าหูไม่ค่อยดีและต้องพูดซ้ำๆย้ำหลายครั้ง)เค้าก็เกลียดเราอยู่ดี

เย็นไว้ก่อนดีกว่ามั๊ยครับ ทำอะไรบุพการีมีแต่เสียกับเสีย แค่คุณเข้ามาพิมท์ว่าอยากกระทืบพ่อในอินเตอร์เน็ตนี่ คุณลองคิดดูเองนะครับว่าผู้ที่อ่านจะมองคุณเช่นไร ไม่มีปัญหาใดที่แก้ไม่ได้ด้วยสันติวิธี ถ้าเมียน้อยของพ่อคุณไม่ทราบ ก็ไม่จำเป็นที่คุณจะต้องไม่ทราบไปด้วยนี่ครับ เลือกแนวทางของความดีนะครับ
อารมณ์เสียก็ปลีกตัวออกจากสถานการณ์ไปก่อน นั่งสงบๆคนเดียวเงียบๆ อารมณ์ดีแล้วค่อยกลับมาเผชิญปัญหาใหม่ก็ได้นะครับ บางทีท่านก็มีอกุศลกรรมของท่านซึ่งเราไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงวิบากตรงนี้ได้ ผมว่าเกิดเป็นลูกก็ควรจะหาทางช่วยเหลือพ่อแม่ดีกว่าที่จะช่วยซ้ำนะครับ อย่างน้อยท่านก็เลี้ยงดูคุณมาจนถึงวันที่ใช้ภาษาไทย ใช้อินเตอร์เน็ตเป็น

ไม่ได้บอกให้ยอมสิ้นทุกสิ่งนะครับ แต่บางที ในต่างกรรม ต่างวาระ ต่างสถานการณ์ ต่างเพศ ต่างวัย ต่างอุปสรรค จะไม่มีใครที่สามารถแนะนำได้100% หรอก

ยกตัวอย่างที่เคยอ่านมาให้ฟังนะครับ ปัสสาวะให้พ่อที่ติดเหล้าดื่มแทน(เพราะสีคล้ายๆกัน) ลูกเละนะครับในบั้นปลาย แม้ท่านจะจากไปแล้ว

เป็นกำลังใจให้นะครับ เห็นใจและสงสารทุกท่านที่เป็นทุกข์ครับ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีครับ(อย่าผ่านด้วยเลวเลย)

ส่วนเรื่องเมียน้อยนั่นผมว่าเดี๋ยวพ่อคุณคงเบื่อไปเองแหละครับ ธรรมชาติของจิตเป็นอย่างนี้นะครับ ได้ปุ๊บมองหาเป้าหมายใหม่ปั๊บ(เป้าหมายนะครับไม่ใช่หมายเป้า) ป่านนี้อารมณ์ดีรึยังครับ ตั้งแต่ตีสอง


อภัยให้คุณพ่อเถอะนะครับ อย่าผูกโกรธท่านเลย แม่คุณเป็นภรรยาท่านแต่คุณเป็นลูกท่าน สถานภาพต่างกันมากนะครับ จะเอาอารมณ์ของแม่คุณมาเป็นอารมณ์ของคุณ มันไม่ได้อ่ะครับ ด้วยสถานภาพที่แตกต่าง สู้ตายถายชีวิตศิษย์ตถาคตครับ(สู้กับโทสะนะไม่ใช่สู้กับพ่อหรือเมียน้อยนั่น)

ฟังเพลงแล้วจะใจเย็นมั๊ย...หน๋อ....
เป็นเพลง เพื่อคุณแม่ แต่ก็น่าจะเพื่อคุณพ่อด้วยก็ได้....เน๊อะ....



http://www.youtube.com/watch?v=8dTt_DnywZ4

ขอแสดงความคิดเห็นในฐานะของคนเป็นแม่นะค่ะ

เข้าใจความรู้สึกของคุณ knotrock ว่ารู้สึกโกรธแค้นยังงัย
เพราะคุณคงรักพ่อคุณมาก แต่ท่านทำให้คุณเสียความรู้สึก
คุณเลยเสียใจมากเช่นกัน แต่การโกรธแค้นท่านไม่ดีหรอกค่ะ
ในสิ่งที่คุณเขียนเล่ามาก กับความต้องการที่จะทำให้พ่อเจ็บตัวนั้น
ในฐานะของคนเป็นแม่ คงไม่อยากให้เกิดขึ้นแน่นอน

ความเจ็ยช้ำที่แม่ได้รับจากการที่สามีมีหญิงอื่นก็เจ็บช้ำมากพออยู่แล้ว
จะต้องให้มารับความรู้สึกเสียใจที่พ่อลูกทะเลาะกัน
และยังกับจะถึงกับฆ่าฟันกันอีก ทำให้แม่เจ็บช้ำมากกว่าเดิมเป็น 2 เท่า
และหากคุณทำยังงั้นจริง คุณถูกจับ หรือติดคุก
คนเป็นแม่จะเจ็บและบอบซ้ำมากเป็นทวีคูณ

ขอให้ใจเย็น ๆ อยากให้คุณเป็นที่ยึดเหนี่ยวให้แม่มากกว่า
พาท่านไปพักผ่อน ทำตัวเป็นลูกที่ดีที่ท่านได้ชื้นชม
ฟังเวลาท่านปรับทุกข์ กอดท่านเวลาท่านไม่สบายใจ
เท่านี้แหละที่ท่านต้องการ การทำร้ายพ่อ แม่คุณไม่ต้องการแน่

ขอให้เข้าใจว่าตอนนี้ทุก ๆ คนกำลังใช้กรรมที่ได้เคยทำไว้ร่วมกัน
ยินดี ยอมรับที่จะชดใช้ซะ จะได้สิ้นเวร กรรมต่อกัน
อย่าก่อเวร สานกรรมอื่นต่อไปอีกเลย

พาแม่เข้าวัด ทำบุญ สวดมนต์ นั่งสมาธิบ้างก็จะดีนะค่ะ
เอาใจช่วยค่ะ

จุฬาภินันท์มีความเห็นแปลกแยกออกไป จะเชื่อหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณน่ะค่ะ

พ่อของจุฬาภินันท์เคยมีอะไรคล้ายๆแบบนี้ค่ะ ย้ยผู้หญิงคนนั้นทำเป็นมาเดินผ่านหน้าบ้านให้แม่จุฬาภินันท์เห็นค่ะ

จุฬาภินันท์เลยไปคุยกับพ่อให้พ่อเกรงใจ ส่วนยัยนั่น จุฬาภินันท์ไปคุยด้วยตัวเอง คุยดีๆด้วยค่ะ แต่ในอีกทางหนึ่ง น้องชายจุฬาภินันท์ก็ไปขู่ว่าจะตบ จุฬาภินันท์ก็สนับสนุน เพราะนั่นเป็นการระงับคนไม่ให้ทำผิดศีลข้อสาม จุฬาภินันท์เลยไม่บาป แล้วก็ไม่ได้ทำจริง เพราะคนมันกลัวไปก่อน เพราะคนทำผิด มันไม่กลัวทำผิด แต่มันกลัวโดนทำร้ายโดยที่เอาคืนไม่ได้ (แจ้งตำรวจไม่ได้ว่างั้นเถอะค่ะ)

กรณีของคุณ อย่าถึงขนาดกระทืบพ่อของตัวเองเลยค่ะ มันเป็นบาปต่อลูกน่ะค่ะ ยังไงท่านก็เป็นผู้ให้กำเนิด จะเล่นงาน เล่นงานที่เมียน้อยค่ะ เล่นงานแบบขู่ๆ อย่าแรงไป อย่าเบาไป พอดีๆเป็นการสั่งสินดีกว่าค่ะ

ที่เมียน้อยได้ใจกันเพราะคิดว่าเมียหลวงยังไงก็หน้าบาง คุณเป็นลูก จึงต้องออกหน้าแทนแม่ค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ผล ก็ปล่อยไปเถอะค่ะ ให้สองคนเขาทำบาปกันไป คุณก็เจรจากับพ่อคุณว่าคุณขอแยกบ้าน หนี้สินทั้งหมด พ่อคุณรับไป เพราะพ่อคุณจะมาเอาเปรียบไม่ได้ ในเมื่อจะอยู่กับเมียน้อยอย่างมีความสุข ก็ต้องได้รับทุกข์เรื่องหนี้สิน อะไรประมาณนั้น

ส่วนคุณก็ทำหน้าที่ลูกที่ดี ไปมาหาสู่ ให้เงินใช้ตามแต่ฐานะค่ะ ดูแลแม่คุณให้ดีที่สุด

แล้วแต่จะพิจารณาค่ะ จุฬาภินันท์เอาใจช่วย

พิมเป็นผู้หญิงที่ประสบปัญหาสามีนอกใจ

พิมก็คงเหมือนผู้หญิงทั่วไปที่คาดหวังในชีวิตครอบครัว ว่าจะต้องสมบูรณ์ เพียบพร้อม
แต่... วันหนึ่ง.. พิมพบว่าสามีของพิมมีผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
พิมทุกข์มาก เสียใจมาก แทบจะไม่ได้กิน แทบจะไม่ได้นอน
ผอมลงจนเห็นได้ชัด น้ำหนักลดสิบกว่ากิโล

วันนี้... พิมยังทนอยู่กับสามีด้วยความ "จำใจ"
เหตุผลเพราะเพื่อ "ลูก"
พิมอยากเห็นลูกมีความสุข ทุกครั้งที่ลูกเล่นกับคุณพ่อของเขาแล้วมีความสุข พิมเองก็มีความสุขตามทุกครั้ง เสียงหัวเราะของลูกคือ "ยาวิเศษ" สำหรับพิม

พิมอยากให้คุณเห็นว่าสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับคนเป็นแม่ คือ "ลูก"
สามีเป็นเพียง "คนอื่น" เท่านั้น แต่ ... ลูกก็คือลูก ยังไงก็คือลูก

ณ ตอนนี้...."คุณ" คือคนที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณแม่ของคุณ เป็นชีวิต เป็นความหวัง
ให้ความรักกับคุณแม่....แทนคุณพ่อของคุณ
ดูแลเอาใจใส่ท่าน ... แทนคุณพ่อของคุณ
เช็ดน้ำตาให้ท่าน .... แทนคุณพ่อของคุณ

เรื่องของคุณพ่อกับคุณแม่ คือ "เรื่องของท่านสองคน" เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ ปล่อยให้ท่านตกลงกันเอง แก้ปัญหากันเอง ขอเพียงแค่คุณทำหน้าที่ของ "ลูก" ให้ดีที่สุด ดูแลท่านทั้งสองคนโดยไม่จำเป็นต้องโกรธแค้นคุณพ่อ และไม่จำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับผู้หญิงของคุณพ่อ

ในฐานะผู้หญิงคนหนึ่ง.... การมีปัญหากับสามีก็ทุกข์สุดจะทุกข์อยู่แล้ว และถ้าหากคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต คือ "ลูก" ก็มีปัญหากับคุณพ่ออีกคงต้องบอกว่า "ที่สุดของทุกข์" ละมั้งคะ

ขอให้ปัญหาของคุณคลี่คลายในทางที่ดีนะคะ

พิม

ได้เกิดมาเป็นคนและก็พบพระศาสนาแล้ว ขอให้พระศาสนาเป็นที่พึ่ง ที่คุณอยากทำร้ายพ่อนั้น กิเลสมันสั่งมาก็ไปทำตามเขาสั่งซะอีก ขอให้ใช้ ทมะ ความอดกลั้นมาช่วย ทำร้ายพ่อเนี่ย ได้ไม่คุ้มเสียนะ ตอนนี้อาจไม่เชื่อ แต่พอวิบากตามทัน จะคิดว่าไม่น่าทำเลยหนอเรา

ไปขู่ กรรโชก แค่คิด คุณกะน้องชายคุณก็ผิดศีลข้อ 4 ซะแล้ว
ศีลข้อ 4 ว่าด้วยการ(พูดโกหก พูดคำหยาบ พูดเพ้อเจ้อ พูดส่อเสียด)



ผิดศีล ข้อ 4 จะไปทำร้ายเขาด้วยคำพูดคำจาทำไม?


แม่กับลูกสถานะต่างกัน

อย่างที่คุณกังวาลเขียน
ถ้ามันทำให้เกิดกรรมเกิดบาปต่อ คุณอย่าไปรับเลย เดี๊ยวกรรมจะยิ่งยืดยาว จากใกล้ดีจะกลายเป็นร้ายไป

เมตตา เพราะปัญญาเห็นประโยชน์ ในธรรมหม้อเเกงเล็ก ต้องเผ็ดเข้มข้น

กรุณา อาศัยประโยชน์ของผู้เจอปัญหาเป็นสำคัญ

มุทิตา จิตที่เป็นธรรมแท้ พรหมวิหาร 4 บริบูรณ์ อยู่แล้วในตัว

อุเบกขา ในเมื่อช่วยไม่ได้ก็ถือว่าเป็นกรรมของเหล่าสัตว์

สรุปแบบนี้ก็น่ารักดีนะงับ แกงหม้อเล็ก มันต้องเผ็ดเข้มข้น

ทำไมพรหมวิหาร 4 ของท่านจึงดูผิดเพี้ยนจัง?
ลองอ่านดูหน่อยไหม?


เมตตา ความปรารถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข
กรุณา ความปราถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์
มุทิตา ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี
อุเบกขา การรู้จักวางเฉย

คำอธิบายพรหมวิหาร 4
1. เมตตา : ความปราถนาให้ผู้อื่นได้รับสุข ความสุขเป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนา ความสุขเกิดขึ้นได้ทั้งกายและใจ เช่น ความสุขเกิดการมีทรัพย์ ความสุขเกิดจากการใช้จ่ายทรัพย์เพื่อการบริโภค ความสุขเกิดจากการไม่เป็นหนี้
และความสุขเกิดจากการทำงานที่ปราศจากโทษ เป็นต้น
2. กรุณา : ความปรารถนาให้ผู้อื่นพ้นทุกข์ ความทุกข์ คือ สิ่งที่เข้ามาเบียดเบียนให้เกิดความไม่สบายกาย
ไม่สบายใจ และเกิดขึ้นจากปัจจัยหลายประการด้วยกัน พระพุทธองค์ทรงสรุปไว้ว่าความทุกข์มี 2 กลุ่มใหญ่ๆ ดังนี้

- ทุกข์โดยสภาวะ หรือเกิดจากเปลี่ยนแปลงตามธรรมชาติของร่างกาย เช่น การเกิด การเจ็บไข้ ความแก่และ
ความตายสิ่งมีชีวิตทั้งหลายที่เกิดมาในโลกจะต้องประสบกับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ซึ่งรวมเรียกว่า กายิกทุกข์

- ทุกข์จรหรือทุกข์ทางใจ อันเป็นความทุกข์ที่เกิดจากสาเหตุที่อยู่นอกตัวเรา เช่น เมื่อปรารถนาแล้วไม่สมหวังก็เป็นทุกข์ การประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รักก็เป็นทุกข์การพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก ก็เป็นทุกข์ รวมเรียกว่า เจตสิกทุกข์

3. มุทิตา : ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดี คำว่า "ดี" ในที่นี้ หมายถึง การมีความสุขหรือมีความเจริญก้าวหน้า ความยินดีเมื่อผู้อื่นได้ดีจึงหมายถึง ความปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุขความเจริญก้าวหน้ายิ่งๆขึ้น ไม่มีจิตใจริษยา ความริษยา คือ ความไม่สบายใจ ความโกรธ ความฟุ้งซ่านซึ่งมักเกิดขึ้นเมื่อเห็นผู้อื่นได้ดีกว่าตน เช่น เห็นเพื่อนแต่งตัวเรียบร้อยแล้วครูชมเชยก็เกิดความริษยาจึงแกล้งเอาเศษชอล์ก โคลน หรือหมึกไปป้ายตามเสื้อกางเกงของเพื่อนนักเรียนคนนั้นให้สกปรกเลอะเทอะ เราต้องหมั่นฝึกหัดตนให้เป็นคนที่มีมุทิตา เพราะจะสร้างไมตรีและผูกมิตรกับผู้อื่นได้ง่ายและลึกซึ้ง

4. อุเบกขา : การรู้จักวางเฉย หมายถึง การวางใจเป็นกลางเพราะพิจารณาเห็นว่า ใครทำดีย่อมได้ดี ใครทำชั่วย่อมได้ชั่ว ตามกฎแห่งกรรม คือ ใครทำสิ่งใดไว้สิ่งนั้นย่อมตอบสนองคืนบุคคลผู้กระทำ เมื่อเราเห็นใครได้รับผลกรรมในทางที่เป็นโทษเราก็ไม่ควรดีใจหรือคิดซ้ำเติมเขาในเรื่องที่เกิดขึ้น เราควรมีความปรารถนาดี คือพยายามช่วยเหลือผู้อื่นให้พ้นจากความทุกข์ในลักษณะที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม

จากเวป http://www.learntripitaka.com/scruple/prom4.html