ตอนนี้ รู้สึก สับสนในตัวเองมากค่ะ เอ ทำงานในบริษัทแห่งหนึ่ง ตอนแรก ก็มีคนอยู่ไม่กี่คน ก็จะสนิทกัน แต่ตอนนี้คนอยู่เยอะมาก เลยดูห่างๆกันไป แต่เมื่อก่อน เวลามีปัญหา หรือมีเรื่องอะไร ทุกคนก็จะเข้ามาคุยด้วย เนื่องจากตัวเองเป็นคนคุยสนุก รักเพื่อน รักน้อง ก็จะพยายามช่วยแก้ปัญหาให้ แต่ตอนนี้ ที่บริษัท เพิ่งจะรับทอม เข้ามา 1 คน ตอนแรก ก็รู้สึก แปลกดี ไม่ได้คิดไร แต่ก็มีเรื่องจนได้ เมื่อ น้องทอม คนนี้ไปจีบน้องที่ทำงาน อีกคน จนเป็นแฟนกัน และน้องคนนั้นก็เลิกกับแฟนของตัวเองไป เหตุการณ์นี้ทำให้คนในออฟฟิศ สนใจ น้องทั้งสองคน กันยกใหญ่ เลยทำให้ตัวเองเหมือนกับหมดความสำคัญลงไป ทำให้ตัวเอ รู้สึกไม่พอใจ ประกอบกับ เอ รู้สึกว่า น้องคนนั้น พูดจาไม่ดี กับ เอ รู้สึกว่าเค้าไม่ให้เกรียติ เลยโกรธน้องคนนั้นไม่พูดด้วยอีกเลย ทำให้ เอ รู้สึกเบื่อ บรรยากาศ ในการทำงาน เพราะน้องคนอื่น จะรู้ว่า ตัวเอง ไม่พอใจ น้องทั้งสองคน เลยกลายเป็น อารมณ์เสียง่าย ขนาดอ่านหนังสือเข็มทิศชีวิตแล้ว ก็ยังทำจัยให้พูดกับน้องคนนั้นไม่ได้ รู้สึกเศร้าใจ และรังเกียจตัวเอง เศร้า.....

เหตุการณ์นี้ทำให้คนในออฟฟิศ สนใจ น้องทั้งสองคน กันยกใหญ่ เลยทำให้ตัวเองเหมือนกับหมดความสำคัญลงไป ทำให้ตัวเอ รู้สึกไม่พอใจ ประกอบกับ เอ รู้สึกว่า น้องคนนั้น พูดจาไม่ดี กับ เอ รู้สึกว่าเค้าไม่ให้เกรียรติ เลยโกรธน้องคนนั้นไม่พูดด้วย

สวัสดีค่ะคุณsimvee ขออนุญาตคุยด้วยคนนะค่ะ ปัญหาของคุณอยู่ตรงที่
คุณมีความรู้สึกว่าคุณหมด "ความสำคัญ" กับพี่ๆน้องๆในบริษัทไป ซึ่งจริงๆแล้วที่ผ่านมาคุณก็คงเข้าใจ
ไปเองว่าคุณมีความสำคัญสำหรับพวกเขา ใครมีปัญหาอะไร เราเข้าไปช่วยแก้ไขให้เขาได้มันก็เป็น
เจตนาที่ดีอยู่แล้ว แต่คุณกลับแฝงความต้องการ "สำคัญ" ให้กับตัวเอง มันเลยเป็นโทษ พอมีความ
รู้สึกแบบนั้น ที่นี่ก็เริ่มมีอาการของการน้อยใจ แล้วก็หดหู่ แล้วก็พาลโกรธ ที่นี่้ก็จะเริ่มเกลียด เป็น
อารมณ์ของการที่คิดว่าตัวเองสูญเสีย เรื่องของเรื่องไม่ได้มีอะไรให้น่ากลุ้มเลยค่ะ
คุณก็ทำตัวปกติ อย่าไปสนใจเรื่องส่วนตัวของพวกเขา ใครมีปัญหามาขอความช่วยเหลือ
ถ้าช่วยได้ก็ช่วย นั่นคือความหวังดี แต่ถ้าเรายื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ
มันกลายเป็น"จุ้นจ้าน"ไป ความหมายมันต่างกันโดยสิ้นเชิงนะค่ะ
ทำใจให้เป็นกลางๆซิค่ะ อย่าเอาทิฐิมาตัดสินว่าเขาไม่ให้เกียรติ มันอยู่ที่เราวางตัว ถ้าวางตัวให้เขา
เห็นเกียรติ เห็นคุณค่า ไม่ต้องบอกเขาก็จะเห็นกันเอง แค่คุณรู้สึกว่าเขาไม่ให้เกียรติคุณ คุณก็ยัง
โกรธไม่พูดด้วย อารมณ์นี้ของคุณได้ทำลายเครดิทที่คุณอุตส่าห์สร้างสมมาในตอนต้นๆไปจนหมดสิ้น
ต้นไม้ใหญ่ที่ร่มรื่น นกกาเข้าไปอาศัยเองค่ะไม่ต้องเรียก แม้แต่มนุษย์ยังเข้าไปพักพิงยามร้อนเลย
น้ำใสไหลเย็นใครเห็นก็อยากอาบอยากดื่ม
แค่ทุกคนหันไปสนใจน้องสองคนที่เขารักกันแบบไม่ค่อยถูกต้องนัก คุณก็เอามาเป็น
อารมณ์ ที่เขาสนใจกันนั้นเชื่อแน่ว่าไม่ได้สนใจเพราะความหวังดีแน่ๆ ไม่ได้มีความรู้สึกเป็นห่วง
แต่เป็นความสนใจที่ต้องการรู้เรื่องราวที่ค่อนข้างจะไม่ดีของทั้งสองมากกว่า คือพูดง่ายๆว่าจ้องดูความหายนะ
ของทั้งสองคนมากกว่า(ความเห็นส่วนตัว) แล้วคุณยังจะไปอิจฉาพวกเขา แทนที่จะสงสารอีกเหรอค่ะ?
สู้ทำใจให้สบาย ทำตัวให้เหมือนเก่า ร่าเริง สดใส คุยสนุกแบบเดิมดีกว่า คุยกับคนที่เขาอยากคุยด้วย
ห่างๆคนที่เขาไม่ต้องการเรา ก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องกลุ้มอะไรเลย ถ้าคุณไม่คิดว่าคุณเป็นคน "สำคัญ"
นั่นแหละคุณคือคนที่"สำคัญ" ถ้าตอนไหนใช้คำที่ไม่ค่อยนุ่มนวลต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ไม่ได้มีเจตนาอะไร
นอกจากต้องการให้คุณรู้จักตัวเองมากขึ้นค่ะ ขอให้โชคดีนะค่ะ หวังว่าคงได้คุยกันอีก

หัวอกเดียวกันเน้อ

แต่ผมอยู่ข้างตรงกันข้าม คือมีคนมาวุ่นวายด้วยเยอะจังเลย

อยาก poppular ก็ทุกข์
อยากสันโดษก็ทุกข์

มะมะไม่ไหวจะเคลียร์ อ่อนพะละเลียยยย จะอธิบาย
กะระระระระกรุ้มมมม

OH...! ข่อยซิบอกได้คำเดียวเด้ออีนางเด้อ STOP

ถ้ามันยากเย็นนัก ก็เอาตู้เย็นมาถ่วง เอาหินมาถ่วง
ถ้ามันยังยากเย็นอยู่อีก ก็เอาม้ามาลาก เอาวัวเอาควายมาลาก เอารถเมล์มาลาก เอาสิบล้อมาลาก
เอาเรือกำปั่นมาลาก เอาเรื่อยอชน์มาลาก อย่าเอาไททานิคมาลากเพราะมันล่ม
ถ้ามันยังคงยากเย็นอยู่อีกล่ะ ก็เอาแรดมาลาก เอาพะยูนมาลาก เอาช้างมาลาก เอาปลาวาฬมาลาก
ถ้ามันยังโค ตะ ระ ยากเย็นอยู่อีกก็ เอาตัวไปผูกติดกับตึกใบหยกซะเลยให้รู้แล้วรู้รอด
ถ้าตึกใบหยกยังเอาไม่อยู่
นี่เลย ตราชั่ง กะ หัวมัน 1 รถบรรทุก

"ช่างหัวมันเถอะเด้อ...อีนางเด้อ"
ค่อย ๆ ชั่งมันไปทีละหัว ดูซิว่า มันแต่ละหัวน้ำหนักเท่ากันรึเปล่า...
ชั่งไปก็ท่องไป

ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน มันหัวที่ 1 หนัก 7 ขีด
ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน มันหัวที่ 2 หนัก 9 ขีด
ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน มันหัวที่ 3 หนัก 5 ขีด
ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน อุ๊ย...มันหัวที่ 4 หนัก 7 ขีดอีกแล้ว วุ๊ย...!
ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน อุ๊ย...มันหัวที่ 5 หนัก 5 ขีดอีกแล้ว วุ๊ย...!
ล่า ลัน ล๊า ช่างหัวมัน...อ๊ะ...ช่างหัวมัน อุ๊ย...มันหัวที่ 6 หนัก 3 ว๊าววว...!
รางวัลที่หนึ่ง เลขที่ออก...



ดูแลตัวเองเถอะครับ... ดูแลตัวเองให้ห่างจากอกุศลจิตให้ได้...

โถ ก็เกิดมาเป็นคนน่ารัก คุยสนุกมันก็เป็นธรรมดาที่
แมลงวันต้องตอม ค่อยเคลียร์ๆไป ทำใจหน่อยนะค่ะ

ภวตัณหา ตัณหาในความมีความเป็น

วิภวตัณหา ตัณหาในความไม่มีไม่เป็น

เพราะสองตัวนี้ มี จึงมี อุปาทาน

เพราะอุปาทานมี จึง ภพ

เพราะมีภพ จึงมีชาติ ...ชรา มรณะ โสกะ ปริเทว ทุกขโทมนัส อุปายาส

จึงมีความทุกข์เกิดขึ้นในจิตใจ

ต้องปรับสภาพจิตใจภายในให้เป็นปกติก่อน แล้วมาดูภายนอก แล้วก็ปรับ ภายใจกับภายนอกให้เท่ากัน
ความทุกข์ที่เกิดก็จะบรรเทา เบาบางลงไปได้ ตามลำดับ แล้วก็จะเห็นความจริงของชีวิตว่า ทุกคน ก็เป็นอย่าง คุณเหมือนกัน แล้วแต่ใครจะเห็น ธรรมชาติของสิ่งรอบตัวได้ก่อนกัน ก็จะปล่อยว่างมันได้ ไม่ต้องแบก ความทุกข์ หรือแบก คนอื่นให้หนัก นอกจากแบกตัวเองเท่านั้น ...

ไม่รู้จักตน จึงต้องทุกข์อย่างนี้...
ไฟมันอยู่นอกบ้านแท้ๆ(เรื่องของคนอื่น) กลับเอามาเผาบ้านตัวเอง (เอามาเป็นเดือดเป็นร้อนเอง)

ไฟ ถ้าอยู่ใกล้มันก็ร้อน ถ้าห่างมากไปก็จะหนาว การรักษาระยะห่างให้เหมาะสมเราก็จะอุ่นสบาย

เห็นด้วยกับคุณ taktay นะคะ ลองคิดใหม่นะคะ เราเป็นคนให้ความสำคัญกับตัวเรา ไม่ใช่คนอื่นให้ความสำคัญ มองว่าตัวเองสำคัญในงานที่ทำ เช่น ไม่มีเรางานนี้ไม่สำเร็จ หรือ ..... เพื่อน น้องร่วมงานคือ คนที่ร่วมงานด้วย งานจะเดินต้องอาศัยความสามัคคี คนเราไม่ชอบขี้หน้ากันใช่ว่าจะทำงานด้วยกันไม่ได้นิคะ จริงไหม (มองที่งานอย่ามองที่คน)

พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า...
มีหูดี...ก็ทำเป็นหูหนวกเสียมั่ง
ตาดี...ก็ทำเป็นตาบอด
ร่างกายแข็งแรง...ก็ทำเป็นอ่อนแอเสียมั่ง
ลิ้นดี...ก็ทำเป็นใบ้เสียมั่ง
มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น...
ก็รีบขับรถไปบ้านปิดประตูนอนเสีย...มันก็ไม่วุ่นวาย
แต่อย่าอยากจะไปดู เขาพูดอะไรกันบ้าง ไปรับส่วนแบ่งกับเขามั่ง เราไม่ได้เข้าหุ้นเข้าส่วนกับเขา ที่จะต้องไปรับส่วนแบ่งกับเขาบ้าง เพราะฉะนั้น หาอะไรทำใจให้สบาย เพราะโลกมันกำลังวุ่นวายด้วยจิตใจที่ถูกกิเลสครอบงำ เราอย่าไปร่วมหุ้นกับคนเหล่านั้น แต่เราถอนหุ้น แล้วเราก็ทำใจให้สะอาดสว่างสงบอยู่...

ลอกมาจากหนังสือธรรมะรักษาใจ จิตที่ฝึกดีแล้วนำสุขมาให้ ของ หลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ ค่ะ (อิอิอิ ลอกมาด้วยความภูมิใจ)

นู๋เอค่ะ

คริกๆ
เอ๊ะ หอมแบบแปลกๆนะ
หอมจนแมลงวันยังตอมเลย

ในที่ทำงานนี่นะ มีอะไรเล่าให้ฟัง

เรื่องเดียวกันแท้ๆ แต่มองได้สองขั้ว






เห็นมะ

มันอยู่ที่วิธีคิด วิธีมอง
เชื่อชาติสิ ชาติรับรองแบบไม่ต้องมีเจ้าป้า

ร่างกายของคนเราเกิดขึ้นด้วยอะไร?
ผิวหนัง กระดูก ฟัน(ถ้ายิ่งไม่ดูแลแมงจะกัดกินได้ง่าย) เลือด หนอง ลมหายใจ...
เรามัวไปเอาอะไรกับมันนัก?
เราโกรธเกลียดเขา เขาโกรธเกลียดเรา ไม่เหมือนกับการโกรธ ฟัน โกรธหนองหรือ?