โอวาทธรรม
ของ
พระราชพรหมยาน
(หลวงพ่อฤาษีลิงดำ)
วัดจันทาราม (วัดท่าซุง) จ.อุทัยธานี



การอุทิศส่วนกุศล

"หลวงพ่อคะ...ลูกทำสังฆทานให้สัมภเวสี ถ้ากลับไปแล้ว
จะกรวดน้ำได้ไหมคะ...?"

การอุทิศส่วนกุศลในพระพุทธศาสนานี่ไม่มีน้ำ
แต่ที่พระเจ้าพิมพิสารทำเป็นองค์แรก
เพราะว่าศาสนาพราหมณ์เขาถือว่า ถ้าจะให้อะไรกับใคร
ต้องให้คนนั้นแบมือแล้วเอาน้ำราดลงไป

และตอนที่พระเจ้าพิมพิสารทำ พระพุทธเจ้าท่านก็ไม่ได้ห้าม
เวลาที่พระเจ้าพิมพิสารอุทิศส่วนกุศลต้องใช้น้ำ
เพราะว่าท่านเพิ่งพบพระพุทธเจ้า
ประเพณีของพราหมณ์ยังชินอยู่ แต่ว่าใจท่านตั้งตรง

เวลาอุทิศส่วนกุศลจริงๆ ในพระพุทธศาสนาไม่ต้องใ้ช้น้ำ
ผีกับเปรตต้องรีบวิ่งกลับเพราะไม่ได้กินแน่ เพราะฉันเคยพบมาแล้ว
แต่ไม่มีน้ำนะ ว่า "อิมินาฯ" เพลินไป
ยังไม่ถึงครึ่งก็มีคน ๒ คนถือโซ่คล้องคอปั๊บลากไปเลย



กรวดน้ำแบบแห้ง

"มีบางคนเขาบอกว่า กรวดน้ำแบบแห้ง
ตายไปชาติหน้าจะแห้งแล้งเพราะไม่มีน้ำ
โบราณพูดอย่างนี้จะจริงหรือเปล่าคะ...?"

เขาพูดได้ยินหรือเปล่า ? คนที่พูดมาได้ยินหรือเปล่า ?
คนโบราณพูดอย่างนี้ คนโบราณพูดหรือเปล่า ?
ถ้าได้ยินแสดงว่า เขาพูดจริงแต่ก็ไม่ได้แห้งแล้งจริง

การอุทิศส่วนกุศล พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ใช้น้ำ
ฉันใช้น้ำวันเดียว วันบวช ว่าไม่ถูกเลย
ต้องระวังน้ำหยดอีก ผีไม่ได้กินน้ำ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันไม่เคยใช้น้ำเลยก็เห็นผีได้รับ
แต่ชาติหน้าถ้าจะทำอย่างนั้น ถ้าฉันยังไม่ตายก็ไม่ได้เหมือนกัน
แต่ไม่เป็นไรนะ กินน้ำเกลือเผื่ออยู่แล้ว เผื่อชาติหน้าจะอด

"อ๋อ...มิน่าล่ะ...หลวงพ่อถึงให้น้ำเกลือบ่อยๆ"
ใช่...มีทั้งน้ำสะอาด น้ำเกลือ น้ำหวาน เผื่อไว้ตลอด

รวมความว่า เวลาจะอุทิศส่วนกุศล ให้ใช้ภาษาไทยสั้นๆ
อย่างทำบุญสังฆทาน เราก็ตั้งใจว่า
"การบำเพ็ญกุศลในวันนี้ ผลจะมีแก่ข้าพเจ้าเพียงใด
ขออุทิศส่วนกุศลให้แก่...(บอกชื่อ)
ขอให้มาโมทนารับผลเช่นเดียวกับข้าพเจ้า"

และตอนที่พระสงฆ์ให้พรนี้
ก็ขอเจ้าภาพและทุกท่านที่บำเพ็ญกุศลแล้ว
ตั้งจิตปรารถนาเอาตามประสงค์

สมมติว่า ท่านทั้งหลายตั้งใจเพื่อ "พระนิพพาน"
อันนี้ก็ต้องเผื่อด้วยว่า หากสมมติว่าเราตายจากชาตินี้แล้ว
ยังไม่ถึงซึ่งพระนิพพานเพียงไร
สมมติว่าเราตาย...ถ้าไม่เผื่อไว้ละก็มันจะขลุกขลัก

ฉะนั้น การอธิษฐานจิต คือตั้งอธิษฐาน เขาเรียกว่า อธิษฐานบารมี
เจริญพระกรรมฐานก็ดี ถวายสังฆทานก็ดี อธิษฐานว่า
"ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าถึพระนิพพานในชาติปัจจุบันนี้
แต่ทว่าถ้าหากข้าพเจ้าไม่ถึงพระนิพพานเพียงใด
จะเกิดใหม่ไปในชาติใดก็ตาม ขอคำว่าไม่มี...จงอย่าปรากฏแก่ข้าพเจ้า"

ถ้าเราต้องการอะไรให้มันมีทุกอย่าง
จะไม่รวยมากก็ช่าง เท่านี้ก็พอแล้ว



ลืมอุทิศส่วนกุศล

"เมื่อทำบุญแล้ว
ถ้าจะอุทิศส่วนกุศลภายหลังจะได้ไหมคะ...?"

การทำบุญไปแล้วครั้งหนึ่งสักกี่ปีๆ บุญก็ยังอยู่
ถ้าทำไปแล้วสัก ๓๐ ปีก็ยังอุทิศส่วนกุศลได้ บุญมันไม่หาย
ไม่ใช่เราทำบุญแล้วเดี๋ยวเดียวมันก็หาย ไม่ใช่อย่างนั้นนะ

"แล้วถ้าเผื่อทำบุญแล้ว
ไม่ได้อุทิศส่วนกุศลจะได้บุญเต็มที่ไหมคะ...?"

ก็ได้เต็มที่อยู่แล้ว เราเป็นผู้ได้สมบูรณ์แบบ

แต่อยู่ที่ว่า เราจะให้เขาหรือไม่ให้
การอุทิศส่วนกุศลนี่ถ้าเราไม่ให้เราก็กินคนเดียว ใช่ไหม
ทีนี้ถ้าเราให้เขา ของเราก็ไม่หมด
อีกส่วนที่เราให้ไปไม่ได้ยุบไปจากของเดิม

อย่างเรื่องของพระอนุรุทธะ
สมัยที่ท่านเกิดเป็นคนเกี่ยวหญ้าให้ช้างของมหาเศรษฐี
เวลาที่ทำบุญแล้ว เจ้านายขอแบ่งบุญ
ท่านก็สงสัยว่า การแบ่งบุญน่ะจะแบ่งได้ไหม
จึงไปถามพระปัจเจกพุทธเจ้าที่ท่านรับบาตรนะ

ท่านก็เปรียบเทียบให้ฟังว่า
สมมติว่าโยมมีคบ แล้วก็มีไฟด้วย
คนอื่นเขามีแต่คบ ไม่มีไฟ ทุกคนต้องการแสงสว่าง
ก็มาขอต่อไฟที่คบของโยม แล้วคบทุกคนก็สว่างไสวหมด
อยากทราบว่า ไฟของคุณโยมจะยุบไปไหม ?
ท่านอนุรุทธก็บอกว่า ไม่ยุบ

แล้วท่านก็บอกว่า การอุทิศส่วนกุศลก็เหมือนกัน
ให้เขาอนุโมทนา แต่บุญของเราเต็ม ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์



การแผ่ส่วนกุศล

"การแผ่ส่วนกุศลไปให้แก่บิดามารดา
ท่านจะได้รับผลไหมคะ...?"

การได้รับส่วนกุศลนี่ ถ้าหากท่านมีโอกาสโมทนา ท่านก็ได้รับ
ถ้าท่านไม่มีโอกาสโมทนาก็ไม่ได้รับ

เหมือนเราเอาสิ่งของไปให้แก่ผู้รับเขาไม่รับ เขาจะได้ไหม
ถ้าพวกเขาอยู่ในนรก ไฟไหม้ทั้งวัน ถูกสรรพาวุธสับฟันทั้งวัน
ถ้าเราเอาขนมไปให้กิน เขากินได้ไหม ?
"ไม่ได้ค่ะ"
อยู่ในแดนเปรต ๑๑ จำพวก ไม่ได้รับ
แต่ถ้าเป็นพวกที่ ๑๒ คือ ปรทัตตูปชีวีเปรต พวกนี้มีโอกาสโมทนา

"แล้วผู้สร้างจะได้ไหมคะ...?"

ไม่แน่..ถ้าสร้างดีก็ได้บุญ ถ้าสร้างไม่ดีก็ได้บาป

"เป็นไงคะ...?"

คือ ก่อนจะทำบุญ ก็กินเหล้ากันก่อน พอพระไปก็กินเหล้ากันแล้ว
ถ้าหากมีเจตนาบริสุทธิ์ ไม่มีบาป มีแต่บุญ ผู้สร้างได้ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์
คือ บุญนี่จะได้แก่ผู้สร้างก่อน แล้วผู้สร้างอุทิศส่วนกุศลให้ผู้อื่น
ถ้าเขามีโอกาสโมทนาก็ได้รับ



อุทิศเจาะจง

"ทีนี้การอุทิศส่วนกุศลแก่บุคคลต่างๆ ที่ตายไปแล้ว
จำเป็นไหมครับว่าจะต้องออกชื่อ รู้สึกว่ามีมากเหลือเกิน...?"

ถ้านึกได้ก็ออกชื่อเขาก็ได้ ถ้าออกชื่อน่ะดีอยู่อย่าง
ถ้ากรรมหนาอยู่นิด ถ้าออกชื่อเจาะจงเขาได้เลยนะ
ถ้านึกไม่ออกก็ว่ารวมๆ ญาติก็ดี ไม่ใช่ญาติก็ดี
เอายังงี้ดีกว่า ถ้าขืนไล่ชื่อไปน่ากลัวจะไม่จบ

มันมีอยู่คราวหนึ่ง ไปเทศน์กัน ๓ องค์
บังเอิญที่ไปก็มีอารมณ์จิตคล้ายคลึงกัน
เวลาเพลเขาก็ถวายอาหาร ก็มีพระอื่นด้วยรวมแล้ว ๕ องค์

ทีนี้ตาทายกเขานำอุทิศส่วนกุศลในวันนั้น แกก็ออกชื่อคนตาย
แล้วก็บรรดาญาติทั้งหลายที่ตายไปแล้ว บอกเท่านั้นแหละ
พวกผีก็เข้ามาเป็นหมื่นล้อมรอบศาลาอยู่
ไอ้คนที่เป็นญาติรับโมทนาแล้วผิวพรรณดีขึ้น
ไอ้พวกที่ไม่ใช่ญาติก็เดินร้องไห้กลับ

พอเขานิมนต์ขึ้นไปเทศน์
ตอนลงท้ายเขาถามกันว่า การอุทิศส่วนกุศลทำยังไง
องค์ที่มีปากร้ายอยู่สักหน่อยบอกว่า
ญาติโยมที่นำอุทิศส่วนกุศล อย่าให้ใจแคบเกินไปนักสิ

อย่าลืมว่า การทำบุญแต่ละคราว
พวกปรทัตตูปชีวีเปรตก็ดี พวกสัมภเวสีก็ดี จะมายืนล้อมรอบ

อย่างสวดบท อยัญจะโขฯ น่ะ
พวกบรรดาผีทั้งหลายทั่วบริเวณจะคอยโมทนา
แต่ถ้าเราให้แต่ญาติๆ ก็จะได้
แต่บุคคลอื่นไม่ใช่ญาติจะไม่ได้

ฉะนั้นก็ควรจะให้ต่อๆ กันไป
คือว่าให้ทั้งหมด ทั้งญาติและไม่ใช่ญาติ



พุทธานุสติ

"คนไปนิพพานแล้วอุทิศให้ได้หรือไม่...?"

ได้...แม้แต่พระพุทธเจ้าเราก็ควรอุทิศให้ได้
เพราะเป็นการสนองคุณ แสดงความกตัญญูกตเวที

ความจริงท่านไม่ต้องการหรอก ของท่านมีจนล้นแล้ว
ถึงแม้ท่านจะไม่รับ แต่อย่าลืม อย่างเราเป็นพ่อแม่เขาน่ะ
ถ้าไอ้ลูกมันอยู่บ้านไกล นานๆ มาหาที
เอาของอะไรมาให้ ถึงแม้ของนั้นไม่มีค่าอะไร เราก็ยังดีใจใช่ไหม
เห็นว่า ลูกน่ะมีน้ำใจ มีกตัญญูรู้คุณ

อันนี้ก็เหมือนกัน ถ้าหากว่า เราอุทิศส่วนกุศลให้พระพุทธเจ้า
ก็แสดงว่า เรากตัญญูรู้คุณของพระพุทธเจ้า

การบูชาคุณของพระพุทธเจ้าด้วยความกตัญญูรู้คุณนี่
เป็นเหตุให้เราไม่ลงนรก
ท่านจะรับหรือไม่รับนี่ไม่สำคัญ
สำคัญที่ว่า ให้ใจของเราตามระลึกถึงอยู่เสมอก็แล้วกัน



คัดลอกเนื้อหามาจาก...
หนังสือ การอุทิศส่วนกุศล หน้า ๓-๙
โดย หลวงพ่อพระราชพรหมยาน (พระมหาวีระ ถาวโร)

รวมคำสอน “หลวงพ่อฤาษีลิงดำ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38703

ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อฤาษีลิงดำ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=34508