ไ ด้ ฟั ง ธ ร ร ม ทุ ก เ มื่ อ
พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร
วัดป่าสุทธาวาส จ.สกลนคร
ผู้ปฏิบัติพึงใช้อุบายฟังธรรมเทศนาทุกเมื่อ
ถึงจะอยู่คนเดียวก็ตาม
คืออาศัยการสำเหนียก
กำหนดพิจารณาธรรมอยู่ทั้งกลางวัน และกลางคืน
ตา หู จมูก ลิ้น กาย
ก็เป็นรูปธรรมที่มีอยู่ปรากฏอยู่
รูป เสียง กลิ่น รส เสียง โผฏฐัพพะ
ก็มีอยู่ปรากฏอยู่ ได้เห็นอยู่ ได้ยินอยุ่
ได้สูด ดม ลิ้ม เลีย และสัมผัสอยู่
จิตใจเล่าก็มีอยู่
ความคิดนึกและรู้สึกในอารมณ์ต่างๆ
ทั้งดีและร้ายก็มีอยู่
ความเสื่อม ความเจริญ ทั้งภายนอกภายในก็มีอยู่
ธรรมชาติอันมีอยู่โดยธรรมดา
เขาแสดงถึงความจริง
คือความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
ให้ปรากฏอยู่ทุกเมื่อ
เช่น ใบไม้มันเหลืองหล่นร่วงลงจากต้น
ก็แสดงความไม่เที่ยงให้เห็น ดังนี้ เป็นต้น
เมื่อผู้ปฏิบัติมาพินิจพิจารณา
ด้วยสติปัญญาด้วยอุบายอยู่เสมอแล้ว
ชื่อว่าได้ฟังธรรมอยู่ทุกเมื่อ
ทั้งกลางวันและกลางคืนแล ฯ
(ที่มา : ชีวประวัติ-ธรรมเทศนา-บทประพันธ์-ธรรมบรรยาย พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถร,
พิมพ์ครั้งที่ ๓, วันที่ ๒๐ มกราคม ๒๕๕๓, โรงพิมพ์นพรัตน์, หน้า ๖๔)
ธรรมรักษาค่ะ 
