"ทำงานอย่างมีความสุข" คำสอนของหลวงพ่อจรัญ



การที่จะทำงานอย่างมีความสุข หรือมีความสนุกกับการทำงานแล้ว
จะต้องมีความตั้งใจจริง มีความเสียสละ
ให้คิดไว้เสมอว่า เราทำประโยชน์อะไรให้กับสังคมบ้าง
โปรดอย่าคิดว่า สังคมจะทำประโยชน์อะไรให้กับเรา
โดยอาศัยหลักการในการทำงานทั้ง ๔ ประการ ดังกล่าวแล้ว คือ

๑. พอใจในงานที่กระทำ (ฉันทะ)

๒. พยายามกระทำงานนั้น ๆ ด้วยความพากเพียร (วิริยะ)

๓. เอาใจใส่ฝักใฝ่ดูแล (จิตตะ) และ

๔. ใช้ปัญญาความรู้สอบสวนแก้ไขในสิ่งที่ผิดพลาด (วิมังสา)

เมื่อยึดถือหลักการทำงานทั้ง ๔ ประการนี้แล้วก็จะไม่เซ็ง ไม่พูดว่าไม่รู้จะทำอะไร
และไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีงานทำ จงหางานทำ อย่าให้งานมาหาแล้วจึงทำ บางคน
ชอบแต่สนุกแต่ไม่ชอบทำงาน จึงทำให้งานที่ต้องทำไม่เสร็จสักที ทั้งนี้ก็เพราะใช้
เวลาไม่เป็น โดยอ้างว่าไม่มีเวลา

บางคนมีเวลาไปเล่น แต่ไม่มีเวลาในการทำงาน

เพราะฉะนั้น หากทุกคนทำงานด้วยใจรัก ไม่ปล่อยให้งานอากูล ก็จะทำให้ตนเอง
และงานที่ตนจะต้องทำเกิดเป็นมงคลขึ้นมา


ที่มา : www.jarun.org

-------------------------------------------
มีความสุขกับการทำงานทุกท่านนะคะ

ได้มีโอกาสไปปฏิบัติที่วัดอัมพวัน ขอน้อมนำข้อคิดที่ได้จากหลวงพ่อจรัญมาฝากค่ะ

สำคัญจิต

จิตใจนั้น เราไม่ได้ชำระกันเลย
เราไม่ได้อาบน้ำให้มันเลย
มันก็อาจเป็นไฝฝ้าอยู่ในจิตใจของเรา
ชั่วหรือดี ที่ทำ กรรมทั้งหลาย
ไม่หนีหาย สูญสิ้น ไปถิ่นไหน
ย่อมอยู่ดี กินดี ไม่มีภัย
รวมเก็บไว้ ที่จิต ติดตัวเรา
ประพฤติธรรม สำคัญ อยู่ที่จิต
ถ้าตั้งผิด มัวหมอง ไม่ผ่องใส
ถ้าตั้งถูก ผุดผ่อง ไม่หมองใจ
สติใช้ คุมจิต ไม่ผิดนา

หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม

สวัสดีครับ คุณ krathin2009 ขอยกอุทานธรรม(บางส่วน)ของพระศาสนโสภณ มาร่วมด้วยครับ


คำบุราณ พาที ไว้ดีมาก
โคไม่อยาก กินหญ้า อย่าเคี่ยวเข็ญ
ฝืนน้ำใจ ของเขา เราลำเค็ญ
ถึงคราวเป็น แล้วต้องปล่อย ไปตามกาล

ใครมีปาก อยากปูด ก็พูดไป
เรื่องอะไร ก็ช่าง อย่าฟังขาน
เราอย่าต่อ ก่อก้าว ให้ร้าวราน
ความรำคาญ ก็จะหาย สบายใจ

ปิ้งปลาหมอ งอแล้วกลับ นี่คำขำ
เจ็บแล้วจำ ใส่กระบาล นี่ขานไข
ผิดแล้วแก้ กลับตัว เปลี่ยนหัวใจ
จะหาใคร มาวอน ไม่สอนตน

โทษผู้อื่น แลเห็น เป็นภูเขา
โทษของเรา แลไม่เห็น เท่าเส้นขน
ตดคนอื่น เหม็นเบื่อ เราเหลือทน
ตดของตน ถึงเหม็น ไม่เป็นไร

อันบ้านเรือน ใหญ่โต รโหฐาน
มีเสาทาน หลายต้น จึงทนไหว
เกิดเป็นคน อยู่คนเดียว ก็เปลี่ยวใจ
ต้องอาศัย พวกพ้อง พี่น้องนา

จะหาใคร เหมาะใจ ที่ไหนเล่า
ตัวของเรา ยังไม่ เหมาะใจหนา
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
รู้ล่วงหน้า เสียก่อน ไม่ร้อนใจ

ทุกข์-สุข อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ
ถ้าใจถือ ก็เป็นทุกข์ ไม่สุกใส
ถ้าไม่ถือ ก็เป็นสุข ไม่ทุกข์ใจ
เราอยากได้ ความทุกข์ หรือสุขนา



เจริญในธรรมครับ

ความมานะบากบั่น ความเพียรพยายาม จะช่วยให้คนเราสามารถฟันฝ่าอุปสรรคต่างๆ ในการดำเนินชีวิตไปได้
ไม่ว่าเราจะทำสิ่งใดก็ตาม จะต้องประกอบด้วยคุณธรรม คือ ความเพียร จึงจะสามารถทำงานให้ประสบผลสำเร็จลงได้ เช่นความเพียรในการศึกษาหาความรู้ อยากเล่นกีฬาเก่งๆ ก็ต้องหมั่นฝึกซ้อม อยากหลุดพ้นจากความทุกข์ก็ต้องมีความเพียรในการฝึกอบรมตนเอง

โลกของเรามีความเจริญก้าวหน้าในด้านต่างๆ เนื่องจากคนเราได้ใช้ความรู้ความสามารถในการประดิษฐ์คิดค้นสิ่งต่างๆจนเกิดเป็นอารยธรรมสั่งสมสืบทอดต่อๆกันมา การที่โลกของเราเจริญได้ เนื่องมาจากปัญญา หรือความฉลาดรอบรู้ของคนเรา ที่ช่วยกันสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ใช้ปัญญาคิดสร้างสรรค์ความเจริญทางด้านวัตถุหรือเทคโนโลยีต่างๆขึ้นมา ทางพระพุทธศาสนา เรียกว่า ปัญญาทางโลก ซึ่งมีความสำคัญ ต่อการประกอบสัมมาอาชีพ เพื่อการเลี้นงชีพโดยสุจริต ปัญญาทางโลกนี้ เกิดหรือมีได้จากการศึกษาเล่าเรียน แต่ปัญญาที่มีความสำคัญทางพระพุทธศาสนายังไม่ใช่ปัญญาทางโลก แต่เป็น ปัญญาทางธรรม คือปัญญาที่เกิดจากการฝึกอบรมสมาธิภาวนา จนถึงขั้นเกิดญาณหยั่งรู้สภาพความเป็นไปของชีวิต ตามความเป็นจริง เป็นปัญญาที่ทำให้เกิดความดับทุกข์ และชีวิตหลุดพ้นจากการการเวียนว่ายตายเกิดในกองทุกข์