ลานธรรมจักร http://www.dhammajak.net/forums/ |
|
เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=8&t=34367 |
หน้า 1 จากทั้งหมด 3 |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:01 ] |
หัวข้อกระทู้: | เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() เซนถือว่าถ้อยคำประกาศสัจจะที่แสดงถึงภูมิปัญญาของผู้แถลง ไม่มีความหมาย จนกว่าประสบการณ์ของเราจะซึมซับมันเข้ามาเป็น ส่วนหนึ่งของเรา และเราได้ให้ความหมายเฉพาะตัวของเราแก่มัน เท่านั้น การมองภาพเซนจึงไม่ต้องใช้ทฤษฎีเกี่ยวกับศิลปะ ไม่ต้องคร่ำ เคร่งศึกษาเพื่อจะได้เข้าใจภูมิหลังของมันเพราะหัวใจของภาพเซนคือ ความเป็นไปของชีวิตและการดำรงอยู่ของพลังจักรวาล ท่ามกลาง ความแปรปรวนอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ สิ่งที่เราใช้มองภาพเซนจึงเป็นประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์ ที่แตกต่างจะได้ประโยชน์ที่แตกต่าง และเมื่อการมองภาพเซนสิ้นสุด มันก็ไม่ได้ทิ้งความประทับใจหลงเหลือไว้ให้เรา แต่เรากลับกระปรี้ กระเปร่าขึ้น จากการค้นพบคุณค่าบางอย่าง ที่ทำให้โลกภายในของ เราสงบนิ่งและสว่างไสว จากหนังสือ เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง เข้าถึงคติธรรมเซนผ่านภาพเซน และบทกวีไฮกุ " เหล่าซือ " เรียบเรียง |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:03 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
ไฮกุ ( Haiku, The ) คำประพันธ์ที่มีรูปแบบพิเศษของญี่ปุ่น มี ๓ บรรทัด บรรทัดแรกมี ๕ พยางค์ บรรทัดที่สองมี ๗ พยางค์ และบรรทัดที่สามมี ๕ พยางค์ ความ เพลิดเพลินดื่มด่ำที่ได้มาจากไฮกุนี้ ทำให้ชาวญี่ปุ่นนิยมอ่านไฮกุกันมาก มีนิตยสารไม่ต่ำกว่า ๕o ฉบับที่อุทิศตัวให้แก่ไฮกุโดยเฉพาะ ไฮกุ ไม่มีโครงสร้าง แต่เป็นไปเพื่อความรู้สึกเพลิดเพลินอันลึกซึ้ง หรือความดื่มด่ำกับความรู้อันล้ำลึก ตัวอย่างไฮกุ เช่น ยามเช้าอันเจิดจ้า และแล้ววันนี้ดูเหมือนว่า เป็นเรื่องชีวิตส่วนตัวของฉัน ดอกโบตั๋นร่วงโรย โปรยกลีบสองสามกลีบแผ่วเบา ค่อยซ้อนบนกลีบหนึ่ง เจ้าผีเสื้อตัวหนึ่ง ง่วงหงาวหาวนอน เกาะอยู่บน ระฆังของอาราม เจ้าหัวขโมย ปล่อยทิ้งมันไว้ที่ด้านหลัง พระจันทร์ที่หน้าต่าง |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:04 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
ถึงอย่างไร ตัวอย่างเหล่านี้ ไม่จัดว่าเป็นเซนเสียหมดทีเดียว มันเพียงกอปรด้วยความคิดมากมาย ไกล้เคียงปรัชญา อะไรที่เรา เรียกว่า ไฮกุแบบเซน ก็คือสิ่งที่เพิ่มพูนส่งเสริมการรับรู้ ดังที่ บลิธ( Blyth) กล่าวไว้ว่า " ไฮกุ ไม่ใช่คำประพันธ์ ไม่ใช่วรรณคดี มันเป็นมือที่กำลังกวัก ประตูที่เปิดไว้เพียงครึ่งเดียว กระจกที่ขัดถูจนสะอาด มันเป็นทางกลับ สู่ธรรมชาติ .. แม้ธรรมชาติแห่งพุทธะของเรา " ต่อไปเป็นตัวอย่างไฮกุเซน ของ บาโช (Basho) ![]() สระเก่าแก่สระหนึ่ง กบตัวหนึ่งกระโดดลงสระ จ๋อม ..... บนคาคบไม้แห้ง อีกาหยุดบินร่อนลงเกาะ ฤดูใบไม้ร่วงอันมืดมิด เราจ้องมองดู แม้ที่ม้าหลายตัว เข้านี้เต็มด้วยหิมะ กล่าวกันว่าการจับคุณสมบัติที่แท้จริงหรือผลของไฮกุแต่ละบท จะต้องอ่านมันซ้ำ ๆ กันหลายเที่ยวหรือบางทีมากจนนับไม่ถ้วน ด้วยการ สัมผัสอันลึกซึ้งซึ่งมาจากการหยั่งรู้ หรือการหยั่งเห็น สิ่งนี้คล้ายกับ ความสามารถที่ก่อให้เกิดความอัศจรรย์ใจ ความสามารถนี้ เหมือนการ เปิดแห่งจิต ซึ่งอยู่เหนือความคิด หรือการรับรู้ทางใจ ( ไม่ใช่การรับรู้ทาง ประสาทสัมผัส ) เป็นบางสิ่งที่กว้างขวางซึ่งเกิดขึ้นจากรูปแบบของ ไฮกุดังนั้นมันจึงผลิตความสมดุลหรือชุดแห่งความสมดุลที่ไวต่อการรับรู้ แห่งความคิด สมมุติว่า แทนที่เราจะมองผ่านหน้าต่างแล้วพูดว่า " ฝนกำลังตกอีกแล้วเช้านี้ " .............เรากลับพูดว่า " ฝนกำลังตก อีกแล้ว เช้านี้ " พูดเช่นนี้จะทำให้รู้สึกแตกต่างกันหรือไม่ Mr. R. H. Blyth ได้เขียนเรื่องเกี่ยวกับไฮกุไว้ ๔ ชุด ชึ่งประกอบ ด้วยข้อมูลมากมายและตรงจุด ซึ่งถือว่าเป็นชุดที่ดีชุดหนึ่งของเซนที่อยู่ ในวรรณคดีภาษาอังกฤษ ![]() |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:06 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() ประสบการณ์ เกี่ยวกับบทกวีไฮกุและภาพ พวกเรากี่คนที่เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับบทกวีไฮกุมาแล้ว ? เรามาอ่านบทกวีไฮกุของโจโสะร่วมกันสักบทหนึ่งดีกว่า ทุ่งนาและภูเขา ล้วนถูกหิมะจับไว้ ไม่มีอะไรเหลือ ผู้แต่งไฮกุบทนี้ไม่ได้ให้ลักษณะอื่นใดแก่เราเลยนอกจากภาพ ภาพหนึ่ง ซึ่งเป็นลวดลายเล็ก ๆ ส่วนหนึ่งของภาพชีวิตอันใหญ่โต กว้างขวางตามที่เขามองเห็น ถ้ามันปราศจากนัยที่สื่อให้เห็นภาพใด ๆ ละก็ ย่อมขึ้นอยู่กับเราเองที่จะสร้างมันขึ้นมา เราลองนึกให้เห็นภาพในใจโดยใช้ถ้อยคำในบทกวีไฮกุนี้เป็น พื้นฐานดูกันบ้าง ความขาวปกคลุมไปทั่ว ทั้งห้วยละหานลำธาร พุ่มไม้ ก้อนหิน ไม้ไร่ และบ้านเรือน รูปทรงของแต่ละสิ่งละอย่าง ล้วนแต่ถูกขจัดทิ้งไปจนหมดสิ้น หลังจากคุณนึกเห็นภาพในใจแล้ว จงเปิดตัวเองให้รู้สึกถึงความว่างของทิวทัศน์นี้ คุณกำลังเผชิญหน้า กับความไม่มีอะไรเลยแทนที่จะนึกของลำธารที่นั่นกำแพงหินที่นี่ และบ้านหลังคามุงฟางใต้ชะเงื้อมเขาบัดนี้คุณเห็นแต่ลอนสีขาวเท่านั้น เมื่อปราศจากสิ่งใดโดยเฉพาะมากระตุ้นเราให้เกิดจินตนาการเสียแล้ว คุณจึงได้แต่นั่งนิ่ง ๆ ในระหว่างคุณนั่งนิ่ง ๆ อยู่นี้ คุณกำลังเปิดรับสิ่งที่ผู้ฝึกเซนมา หมายความถึงเมื่อพวกเขาพูดถึงความว่างคือความเต็ม หรือความว่าง คือครรภ์ของรูปแบบ เพราะภายใต้ปกการคลุมของหิมะนั้น มีรูปแบบ จำนวนเหลือคณานับดำรงอยู่ เป็นต้นว่า ตาของต้นไม้ที่กำลังรอคอย เวลาผลิบาน สัตว์ที่กำลังจำศีล แบคทีเรีย พืชเล็ก ๆ จำพวกไลเคน และตระไคร่บนหิน เมล็ดหญ้า น้ำในลำธารที่กำลังไหลริน แต่ละสิ่ง ละอย่างพร้อมที่จะเติบโตและเคลื่อนไหวตามกฎเกณฑ์แห่งชีวิตของ มันเอง แต่ละสิ่งละอย่างคือการแสดงออกที่แตกต่างกันของพลัง รากฐานทั้งสิ้น ในทำนองเดียวกัน เมื่อจิตสำนึกของเราหยุดการแปรรูป ออกมาเป็นคำพูด และคำพูดในใจที่เกือบจะไม่มีวันหยุดยั้งได้ยุติลง ส่วนที่เฉลียวฉลาดมากที่สุดภายในตัวเรา ซึ่งเป็นอะตอมหนึ่งของ พลักรากฐาน ก็จะมีโอกาสที่จะพัฒนาเช่นกัน โจเสะไม่ได้พูดทั้งหมดนี้ แต่ก้อนหินที่เขาทิ้งลงในสระแห่ง ความตระหนักรู้ของเราก่อให้เกิดระลอกคลื่นนี้ ทั้งระลอกนี้และอีก มากมายหลายระลอกนักภายในจิตใจของคนอื่น ๆ จากหนังสือ เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง เข้าถึงคติธรรมเซนผ่านภาพเซน และบทกวีไฮกุ " เหล่าซือ " เรียบเรียง |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:07 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() คติธรรมเซน คติธรรม ๑ : ความเป็นจริงต่าง ๆ ของชีวิต ส่วนใหญ่มองเห็นได้อย่าง แท้จริงจากสิ่งต่าง ๆ และการกระทำต่าง ๆ ในชีวิตประจำวัน คติธรรม ๒ : ทุกสิ่งทุกอย่างดำรงอยู่อย่างสอดคล้องกับธรรมชาติของ มันเอง การรับรู้ส่วนตัวของเราในเรื่องเกี่ยวกับค่า ความถูกต้อง ความ งาม ขนาด และคุณค่า ล้วนแต่อยู่ในหัวของเรา ไม่ได้อยู่ข้างนอกเลย คติธรรม ๓ : ทุกสิ่งทุกอย่างดำรงอยู่โดยสัมพันธ์กับสิ่งอื่นๆ คติธรรม ๔ : ตัวตนและสิ่งอื่น ๆ ที่เหลือไว้ในจักรวาลไม่ได้แบ่งแยกกัน อย่างแท้จริง แต่ทำหน้าที่เป็นองค์รวม คติธรรม ๕ : มนุษย์เกิดขึ้นจากธรรมชาติ และก้าวหน้าไปอย่างมีประสิทธิ ผลที่สุดด้วยการร่วมมือกับธรรมชาติ แทนที่จะพยายามเอาชนะมัน คติธรรม ๖ : ไม่มีอัตตาในความหมายของจิตวิญาณส่วนตัวหรือบุคคลิก ภาพที่ไม่เปลี่ยนแปลงอันคงอยู่ต่อไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดซึ่งข่มร่างกาย เอาไว้เป็นการเป็นการชั่วคราว คติธรรม ๗ : ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งที่แท้จริงไม่ได้เกิดจากความรู้เฉพาะ ด้าน จากการเป็นสมาชิกของคณะกลุ่มบุคคล จากลัทธิหรือหลักความเชื่อ มันมาจากญาณหยั่งรู้ก่อนจิตสำนึกแห่งการดำรงอยู่ทั้งปวงทั้งปวงของตน จากรหัสของตนเอง คติธรรม ๘ : รูปแบบต่าง ๆ เกิดจากความว่าง เมื่อผู้ใดว่างจากสมมุติฐาน และการวินิจฉัยที่สั่งสมมาหลายปี ผู้นั้นจะเข้าไกล้ธรรมชาติดั้งเดิมของตน ย่อมเข้าใจแนวคิดดั้งเดิม และสามารถแสดงปกิกิริยาตอบโต้ได้อย่างใหม่สด คติธรรม ๙ : การทำตนเป็นผู้สังเกตุการณ์ในขณะที่เป็นผู้มีส่วนร่วมพร้อม กันด้วยนั้น จักทำให้การกระทำของผู้นั้นเสื่อมเสียไป คติธรรม ๑o : ความมั่นคงและความไม่เปลี่ยนแปลงนั้นถักทอขึ้นด้วยจิตใจ ที่ถูกครอบงำโดยอัตตาและหาได้ดำรงอยู่ในธรรมชาติไม่ การยอมรับความ ไม่มั่นคง และผูกพันตนเองกับสิ่งที่ไม่รู้จะก่อให้เกิดศรัทธาต่อจักรวาล คติธรรม ๑๑ : คนเราสามารถมีชีวิตอยู่ได้ก็แต่ในขณะปัจจุบันเท่านั้น คติธรรม ๑๒ : กระบวนการแห่งการใช้ชีวิตและถ้อยคำต่าง ๆ เกี่ยวกับมัน ไม่ใช่สิ่งเดียวกัน และไม่ควรได้รับการปฏิบัติต่ออย่างมีคุณค่าเท่าเทียมกัน คติธรรม ๑๓ : เมื่อเราเข้าใจถึงความไม่ลงรอยกันระหว่างทฤษฏีต่าง ๆ เกี่ยวกับชีวิตและสิ่งที่เรารู้สึกได้จากญาณหยั่งรู้ว่าเป็นความจริง โดยไม่ ต้องใช้คำพูดและไม่ได้อาศัยการวินิจฉัย ก็ไม่มีอะไรที่ต้องทำอีกแล้วนอก จากหัวเราะ คติธรรม ๑๔ : ศิลปะเซนมีคุณสมบัติในลักษณาการดังนี้ มันสามารถหลอม รวมเอาความชื่นชมต่องานทัศนศิลป์ ความรู้เกี่ยวกับชีวิต และประสบการณ์ และญาณหยั่งรู้ส่วนตัวให้เข้ากันเป็นเหตุการณ์ที่สร้างสรรค์หนึ่งเดียวกัน คติธรรม ๑๕ : เราแต่ละคนจะพัฒนาไปสู่ความเป็นเอกปัจเจกชน ผู้ติดต่อโดย จำเพาะเจาะจงกับโลกที่ดำรงอยู่สำหรับคนคนนั้น |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:10 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() เมื่อตอนที่ชิกิประสบกับสิ่งที่ทำให้เขาเขียนไฮกุบทต่อไปนี้ขึ้น มานั้น เขาคงเกิดความตระหนักรู้อย่างรุนแรงตื่นตัวกับชีวิตอย่างเต็มที่ โอ ข้า แสนปีติ ขณะกินลูกพลับ เมื่อระฆังจากวัดโฮริวดังลั่น คุณเกือบจะได้ยินเสียงกังวานในหู และรู้สึกว่าน้ำลูกพลับ กำลังไหลลงลำคอพร้อมกันกับเขาด้วย เขากำลังใช้ชีวิตอยู่จริง ๆ น่ะแหละ หน้าฝน ! ทางเข้าบ้านถูกน้ำท่วม กบหลายตัวกำลังว่ายน้ำอยู่ที่นั่น - ซัมปุ - ช่างเป็นการแสดงปฏิกิริยาต่อน้ำท่วมบ้านที่งดงามอะไรเช่นนี้ ! คุณคิดถึงทางอื่นดีกว่านี้ได้บ้างใหม ? ฝนตก น้ำขึ้น ไม่แต่น้ำจะท่วม ทางเข้าบ้านคุณเท่านั้น ยังมีกบอีกหลายตัวด้วย คุณจึงนั่งลงและดู กบว่ายน้ำ ดวงจันทร์ลอยเข้ากลีบเมฆ ใยข้า จึงไม่ยืม แตงโมฉ่ำน้ำเล็ก ๆ สักลูก ? - ชิกิ - เมฆบังเอิญลอยมาบดบังทิวทัศน์ที่เห็นได้จากแสงจันทร์ แตงโม แถบหนึ่งพลันปรากฏขึ้นที่นั่น และนี่เป็นการยืม หาได้ขโมยไม่ ดังนั้น ใครเลยจะถือสา ? มนุษย์ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จากทิวทัศน์ที่เห็นได้ จากดวงจันทร์อย่างเดียวเท่านั้น นี่เป็นวิถีทางที่แท้จริงของสิ่งต่าง ๆ บนดาวพระเคราะห์โลกดวงนี้ |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:12 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() แม้แต่ท่านนายพล ก้ยังถอดเกราะ เพื่อดูดอกโบตั๋นของเรา - คิกากุ - แน่นอนดอกโบตั๋นของคิกากุอาจไม่ใช่ดอกโบตั๋นที่พบเห็นได้ ทั่วไปทุกวัน ลมไต้ฝุ่นแห่งฤดูใบไม้ผลิ จัดการกับเหยื่อรายแรกของมันไปแล้ว หุ่นไล่กาในท้องถิ่นนั่นเอง - คิวโรกุ - หุ่นไร่กาที่ล้มไปของคิวโรกุบ่งบอกถึงความสำคัญของเหตุการณ์ อย่างหนึ่งในดาวพระเคราะห์ดวงนี้ - ลมไต้ฝุ่น ถ้าข้า สามารถห่อ สายลมแห่งเขาฟูจิกลับเมือง ของที่ระลึกอะไรเช่นนี้หนอ ! - บาโช - บาโชทำตลกเล่นกับสัญชาติญาณที่มีลักษณะพื้นฐานและ คงทนมากที่สุดอย่างหนึ่งของมนุษย์ นั่นคือ การสะสม การสะสม ของที่ระลึกเป็นเรื่องสามัญธรรมดา แต่เราจะสะสมสิ่งประดิษฐ์ใด เล่าที่มีอำนาจมากพอจะต่อต้านกับความเป็นจริงและกาลเวลาที่ กลืนกินสรรพสิ่ง |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:14 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() แตงโม แม้แต่มัน ก็สามารถจัดการกับตัวเองได้ - รันเซสึ - ลองพิจารณาแตงโมในไร่ดูก็ได้ พวกมันมิได้แบกหามงานหนัก ด้วยความเหนื่อยยาก หากเพียงนั่งอยู่ที่นั่นเฉย ๆ และชื่นชมกับความ เป็นแตงโมของตัวเอง บ้านเดิมของข้า ! แม้แต่แมลงวันก็ยังตอมข้า เมื่ออิสสะเดินทางกลับไปเยี่ยมเยียนหมู่บ้านเกิด เขาพบว่า แมลงวันไม่ได้มีส่วนร่วมรู้เห็นในวิถีทางแห่งการรับรู้ของเรา ชิกิให้ภาพอันกว้างใหญ่ของทุ่งนาและแถบเชิงเขาที่ยาวติดต่อเป็นพืด ซึ่งมีกลุ่มเมฆอยู่เหนือศีรษะและมีชาวนาตัวกระจิ๋วหลิวกำลังทำนาอยู่ ชาวนาไถหว่าน อย่างไร้เดียงสาเหมือนเมฆ ใต้ทิวเขาทิศใต้ หมู่เมฆ ทิวเขา มนุษย์ ทุ่งนา ต่างก็ทำหน้าที่ของมันเอง ไม่มี ใครครองงำใคร หรือถูกใครครอบงำ ไม่ได้แยกขาดจากกัน แต่ก็ใช่ ว่าจะร่วมกัน ในการเรียนรู้ถึงธรรมชาติของท้องทุ่งแต่ละแห่งนั้น เราไถหว่าน แล้วไถหว่านอีกให้สอดคล้องกับธรรมชาติของมัน ที่นั่นมีความสอด คล้องกลมกลืนและสร้างสรรค์ดำรงอยู่ |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:16 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() ที่กิ่งไร้ใบ อีกาตัวหนึ่งเกาะอยู่ ในยามเย็นของฤดูใบไม้ร่วง - บาโช - ชั่วขณะที่ไร้กาลเวลาอีกครั้งหนึ่งให้เราได้ลิ้มรส และผลึกมัน เข้ามาในเซลล์ประสาททุกเซลล์ของเรา สรรพสัตว์ทั้งสิ้น ต่างกระเสือกกระสน กลางเหล่าดอกบัวบาน - อิสสะ - ดอกไม้บานอย่างเงียบเชียบ มนุษย์กระเสือกกระสนดิ้นรน เอาละมันบาน เรากระเสือกกระสน ทั้งหมดก็เท่านี้เอง - อิสสะพูด กบตัวหนึ่ง มองดูทิวเขา อย่างเงียบ ๆ และสงบ ที่จริงอิสสะกำลังเล่นสนุกเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยมีกบและกวีชาวจีน ที่ถูกทึกทักเอาว่าค่อนข้างจะ " ลึกลับ " สักหน่อยหนึ่งเป็นเป้า และมี เราเป็นเป้าด้วย - ถ้าเราถืออาการนิ่งเงียบ ๆ เป็นเรื่องจริงจังมากเกินไป การกระเสือกกระสนดิ้นรนก็เป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติของเราด้วย เหมือนกัน |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:38 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() บูซัน เขียนไว้ว่า ใบไม้ร่วง ! เมื่อลมพัดจากตะวันตก มันไปรวมตัวกันที่ตะวันออก มันเป็นเช่นนี้เรื่อยมาและจักเป็นเช่นนี้เรื่อยไป ตราปใดที่ยังคง มีใบไม้แห้งและสายลมที่พัดมาอย่างสม่ำเสมอ ชิโย ซึ่งลุกขึ้นมาหาดื่มในตอนเช้า ก็ยังไม่บังอาจรบกวน ความกลมกลืนระหว่างเชือกผูกถังน้ำประจำบ่อน้ำ และเถาของดอก จูงวัวที่เลื้อยมาพันในตอนกลางคืน เถาดอกจูงวัว พันกับถังน้ำ ข้า จะขอน้ำจากเพื่อนบ้าน โอนิสึระ เขียนว่า สายลมเย็น เสียงกระซิบในดงสน อบอวลอยู่ในอากาศ เพราะฉะนั้นโปรดอย่ารบกวนความกลมกลืนนี้ ซึ่งโอนิสึะรู้สึก ได้ในระหว่างที่นั่งอยู่ในโรงน้ำชาบนยอดผา |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:39 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() หัวใจของบาโชแล่นไปอยู่ที่ดอกไวโอเล็ตเล็ก ๆ ซึ่งขึ้นอยู่บนทาง น้อยบนเขาสูง ดอกไวโอเล็ต ข้างทางน้อยบนเขา มีอะไรบางอย่างในมันที่อ่อนน้อมถ่อมตัว และธรรมชาติในอีกอารมณ์หนึ่ง มาร่วมเส้นทางเดียวกันกับเขา ด้วยใบไม้ที่ปลิวว่อนและสัตว์ที่กำลังหลบหนี ทุกสิ่งทุกอย่างถูกพัดหายไป แม้กระทั่งข้า และหมูป่า จากพายุกล้าของฤดูใบไม้ร่วง - บาโช - มีเรื่องเล่าว่าวันหนึ่งในขณะที่บาโชกำลังทำสมาธิร่วมกับเพื่อน ๆ อยู่ในสวนของเขา เขาได้ยินเสียงกบตัวหนึ่งกระโดดลงไปในสระเล็ก ๆ ฉับพลันเขาก็เอ่ยเอื้อนถ้อยคำในบรรทัดที่สองและบรรทัดที่สามของ ไฮกุบทนี้มีชื่อเสียงมากที่สุดออกมา ผู้ที่ชื่นชมบทกวีไฮกุเกิดญาณ หยั่งรู้อันลึกซึ้งถึงความลึกลับในหัวใจของสรรพสิ่งจากบทกวีนี้ สระเก่า กบตัวหนึ่งกระโดดลงไป เสียงดังจ๋อม |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:40 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() บาโชแสดงออกถึงความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันนี้ในไฮกุบท แล้วบทเล่า ที่ศาลแห่งอิเซ เขารู้สึกถึงพลังนี้ที่ทะลักถะถั่งจน สามารถสัมผัสได้ทั้งทางจิตวิญญาณและร่างกาย กลิ่นหอมอบอวล ! แม้ข้า ไม่รู้ ว่ามันมาจากใหน ไฮกุสองบทของบาโชก็เช่นกัน การไหลเนื่องของพลัง การ สัมผัสรับรู้ได้อย่างจริงจัง ถึงแม้ว่าจะมองไม่เห็นก็ตาม ต้นฮอลลีฮอค หันตามทางโคจรของดวงอาทิตย์ กลางสายฝนเดือนพฤษภา ฝนกระหน่ำจนมืดครึ้ม มองไม่เห็นเขาฟูจิ วันนี้กลับงามยิ่ง |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:41 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() บูซันแสดงถึงความงามของต้นท้อที่กำลังออกดอกบานไว้ดังนี้ คลี่เสื่อฟางปูบนพื้น ข้า นั่งและมองดู ต้นท้อออกดอกบาน ใครจะไปรู้ว่าอาจเกิดอะไรขึ้นกับภาพที่เห็นด้วยตาและด้วย ความเข้าใจอันล้ำลึกในขณะที่คนเรากำลังนั่งอย่างเงียบ ๆ ได้เล่า ? อิสสะเห็นสิ่งต่อไปนี้ แมลงปอตัวหนึ่ง ! ทิวเขาที่อยู่ห่างไกล สะท้อนอยู่ในดวงตาของมัน และในขณะที่บูซันกำลังหลีกเร้นทำสมาธิอยู่ในภูเขาอันเงียบ สงบอยู่นั้น เขาได้ยินและเห็นสิ่งต่อไปนี้ วัดบนภูเขา มือของพระเคาะระฆังพลาดไป ! เสียงแผ่ว ๆ จักรวาลสร้างเรา เราสร้างจักรวาลของเรา โดยการนั่งเงียบ ๆ ภาพผู้เฒ่าที่นั่งอย่างเงียบ ๆ ของบูซันค่อนข้างจะแตกต่างกับ ภาพการเคลื่อนไหวที่อ่อนเยาว์ของผีเสื้อ ซึ่งกำลังเริงระบำใน อากาศจากบทกวีไฮกุของบาโช แต่กระนั้นทั้งสองต่างก็ดื่มด่ำ อยู่ในสมาธิด้วยกันทั้งคู่ ผีเสื้อสองตัว เริงรำอยู่ในอากาศ จับกันเป็นสีขาวคู่ |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:43 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() ดอกไผ่หินแห่งฤดูใบไม้ผลิพร่างพรมลงคลุมก้อนหิน ข้าอยากดื่มสักสองสามจอก แล้วหลับให้สบาย - บาโช - คนหลายชั่วรุ่นเคยดื่มเหล้าและงีบหลับที่นี่มาแล้วก่อนบาโช คนอีกหลายชั่วรุ่นก็จะทำอย่างนี้เหมือนกัน และในฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้ไผ่หินจะยังคงโปรยปรอยมาตกต้องก้อนหินเรื่อยไป ข้ากำลังไถอยู่ในทุ่งนา ใต้ฉายาของภูเขา ไม่มีนกร้องเพลงแม้แต่ตัวเดียว - บูซัน - บูซันไม่มีรถแทรกเตอร์หรือวิทยุทรานซิสเตอร์ติดตัวไปด้วย อย่างแน่นอนไม่อย่างนั้นแล้วเขาคงไม่ได้ยินเสียงแห่งความ เงียบหรอก เหนือม่านหมอก ครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ทะเลสาบปล่อยเรือออกไป - กาโกกุ - เรือและลูกเรือช่างกลมกลืนเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติเสีย เหลือเกิน ในภาพที่กาโกกุพรรณาถึง เมื่อเขากล่าวว่าทะเล สาบปล่อยเรือออกไป เรือลำเล็ก ๆ เกือบจะถูกกลืนหายไป บนน่านน้ำที่กว้างใหญ่ แต่น้ำก็อุ้มมันให้ลอยลำอยู่ได้ ลม สามารถพลิกคว่ำมันได้ แต่ก็พัดพามันไปถึงจุดหมายได้ เหมือนกัน คลื่น เรือ หมอก ทั้งหมดล้วนแต่เป็นส่วนที่เกี่ยว เนื่องกันอย่างไกล้ชิดของหนึ่งองค์รวมเดียวกัน |
เจ้าของ: | มดเอ๊กซ [ 07 ก.ย. 2010, 21:45 ] |
หัวข้อกระทู้: | Re: เซนศิลปะแห่งการรู้แจ้ง แง้มประตูพุทธธรรม ผ่าน บทกวีไฮกุ |
![]() โอนิสึระแสดงถึงอทวิลักษณ์ด้วยถ้อยคำดังต่อไปนี้ ข้า ติดตามต้นไม้ ดอกไม้ที่ไร้เสียง ในหูชั้นในของข้า เขาเปิดรับข่าวสารจากภายนอก การสื่อสารกันนี้เกิดขึ้น อย่างไม่ต้องเพียรพยายาม อย่างเป็นไปเอง และอย่างเงียบ ๆ คุณสามารถบอกได้จากไฮกุบทต่อไปว่า บาโชกำลังมองดูทิว ทัศน์เซน และเกิดความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับองค์รวม ทั้งหมด ม้าของข้า เดินเสียง กึบ ๆ กับ ๆ อยู่ในทุ่ง ... โอ้ - โฮ ! ข้าเป็นส่วนหนึ่งของภาพ ! คุณเกิดความรู้สึกอะไรบ้างจากไฮกุบทนี้ของรันเซสึ เหนือหมู่ผู้จาริกแสวงบุญ ซึ่งกำลังพร่ำมนต์บนถนนมัวหมอก ห่านป่ากำลังบิน |
หน้า 1 จากทั้งหมด 3 | เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง |
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group http://www.phpbb.com/ |