เหนือฟ้ายังมีฟ้า
-------------

เหนือฟ้ายัง มีฟ้า มาบดบัง
บรรพตยัง มีป่า อุษาเขียว
เกลียวคลื่นที่ ระลอก กระฉอกเกลียว
ยังมีเหยี่ยว บินวน ค้นหาปลา


มหาสมุทร สุดกว้าง เคว้งคว้างใหญ่
มีหาดทราย ล้อมรอบ ขอบคูหา
แม้นภูเขา ใหญ่โต ดั่งโลกา
ยังมีฟ้า โอบรอบ คอยคอบคุม


แล้วมนุษย์ เหตุได ใจจึงคิด
วิปริต ผิดไป ไม่สุขุม
ว่ายิ่งใหญ่ สุดฟ้า ข้าควบคุม
ต่างชุมนุม อิจฉา ริษยากัน


แท้จริงแล้ว มนุษย์คือ ธรรมชาติ
สุดสะอาด ใสกระจ่าง ทางสุขสรร
ที่แปดเปื้อน ราคีคาว เป็นผ้าดำ
เพราะยึดมั่น ถือมัน ในอัตตา


ว่าข้ารู้ ว่าข้าเก่ง ว่าข้าใหญ่
เหนือกว่าใคร ใดใด ในถิ่นหล้า
ช่างโง่เขลา หาได้มี ซึ่งปัญญา
เจ้ากบน้อย ในกะลา น่าเศร้าใจ


ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น