อันความแก่หง่อม ย่อมทุลัก ทุเลมาก
ดังคนบอด ข้ามฝาก ฝั่งคลองหา
วิธีไต่ ไผ่ลำ คลานคลำมา
กิริยา แสนทุลัก ทุเลแล


ถ้าไม่อยาก ให้ทุลัก ทุเลมาก
จงข้ามฝาก ให้พ้น ก่อนตนแก่
ก่อนตามืด หูหนวก สะดวกแท้
ตรองให้แน่ แต่เนิ่นๆ รีบเดินเอย


คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า
คนจะสวย สวยกายา ใช่ตาหวาน
คนจะแก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน
คนจะรวย รวยศีลทาน ใช่บ้านโต



อันความตายชายนารีหนีไม่พ้น
มีหรือจนก็ต้องตายกลายเป็นผี
ถึงแสนรักก็ต้องห่างล้างทันที
ไม่วันนี้ก็วันหน้าจริงหนาเรา


ดินจะกลบลบกายวายสังขาร
ไฟจะผลาญเผาซากสิ้นสาปสูญ
แต่ความดีมีอยู่คู่ค้ำคูณ
ช่วยเทิดทูนแทนซากที่จากไป