กลอนบทนี้...คุณสิทธิชัย บุพศิริ เป็นผู้แต่งไว้แล้วให้ผมลองอ่านดู เขาบอกผมว่าคุณจะเลือกข้อไหน
ส่วนเขามีคำตอบได้เลือกไว้ในใจแล้ว พอผมได้อ่านแล้วก็โดนใจได้คิดว่ามันก็หน้าจะโดนใจกับผู้
ที่ตั้งใจศึกษาและกำลังปฏิบัติธรรมเช่นกัน...
จิตตั้งมั่น ต่อนิพพาน อยู่ไกลลิบแต่คนดิบ อย่างเรา หน้าสงสาร
ริจะสู้ ซึ่งหน้า พญามาร
แต่สันดาน กิเลสหนา ท้วมทวี
ห้วงวัฏฏะ สงสาร ยาวนานนักห้วงความรัก ยิ่งยากเกิน จะหลบหนี
จะหาใคร หน้าใหน ในปฐพี
เป็นผู้ชี้ ทางสว่าง ได้ดังใจ
แล้วเมื่อไหร่ จะถึงฝั่ง ที่พ้นทุกข์มัวเสพสุข กามโลกีย์ จนเหลวใหล
แต่ไม่รู้ ว่านั้น มันคือไฟ
เผาดวงใจ ยับเยิน จนเกินพอ
จิตตั้งมั่น สูงสุด คือพุทธะแต่จะละ กิเลสใจ อยากจริงหนอ
จะก้าวไป สู่ฝัน วันที่รอ
(ก).จะไม่ท้อ จะไม่หวั่น อันตราย
(ข).เหนื่อยจนท้อ ขอเที่ยวก่อน ก็แล้วกัน
ปล.ผมกับคุณสิทธิชัยนั้นเป็นลูกศิษย์ของ พนมฉัตร ผู้เขียน"อาถรรพ์ป่าดิบ"
ความรู้ส่วนใหญ่ในพระพุทธศาสนา ในเรื่องบาป-บุญ พระพุทธ,พระธรรม,พระสงฆ์ ก็มาจากท่าน
เรื่อง"อาถรรพ์ป่าดิบ"นั้น เขียนขึ้นจากประสบการณ์จริงของท่าน ซึ่งท่านได้นำเอาเนื้อเรื่อง มาโพสต์
ให้ลองอ่านดู ผมก็ได้ติดตามอ่านเป็นตอนที่นำมาโพสต์แล้วเนื้อหา ชวนติดตาม ตื่นเต้น หน้าสนใจมากครับ ส่วนคุณสิทธิชัย ก็กำลังทำต้นฉบับเขียนนิยาย ประเภทเกี่ยวกับเรื่องจริง อิงธรรมมะอยู่ครับ ถ้าเสร็จเมื่อไหร่ จะให้เขานำมาโพสต์ให้ลองอ่านกันครับ...
ยินดีมากเลยครับคุณคนไร้สาระ ถ้ามีข้อคิด ข้อปฏิบัติดีๆ ก็นำมาแลกเปลี่ยนกันได้นะครับ เพราะบางมุมเราอาจจะไม่รู้ ไม่เห็นไม่เคยได้ยินได้ฟัง ก็ได้ครับ บางมุมเราอาจจะรู้ อาจจะเห็น แต่คนอื่นไม่เห็น ไม่เคยได้ยินได้ฟังก็ได้ครับ ฉะนั้นแล้วถ้ามีข้อแนะนำอะไรที่เป็นประโยชน์ ต่อส่วนรวมก็นำมาแลกเปลี่ยนสนทนากันได้ครับ จะเป็นประโยชน์มากครับ ขออนุโมทนาสาธุ ครับ. 
