คำคม....คารมคุณดังตฤณ 
ในโลกนี้มีหลายสิ่งเกิดขึ้นจริง แต่ไม่มีสิ่งใดเลยที่เป็นตัวเป็นตนจริงๆ
ไม่นานก็ต้องเปลี่ยนจากความเป็นอย่างหนึ่งไปสู่ความเป็นอีกอย่างหนึ่งแล้ว
แต่ละปีคือขั้นบันไดลงสู่หลุมศพ ทุกขั้นบันไดมีทั้งเสบียงและความว่างเปล่าโรยอยู่
แล้วแต่คุณจะมองเห็นอะไรก่อน และเต็มใจเก็บอะไรไปบ้าง
ถ้าแม้แต่ตาที่ใสสว่างยังมองไม่เห็นขั้นปัจจุบัน แล้วใจที่มืดบอดจะเห็นขั้นต่อไปได้อย่างไร
การเสียเวลาให้กับความเศร้าหนึ่งนาที อาจไม่ได้หมายถึงการสูญเวลาในชีวิตไปเปล่าๆแค่หนึ่งนาที
แต่อาจหมายถึงนาทีแรกของปีที่สูญเปล่าเลยก็ได้
ไข้หนักอาจห้ามไม่ให้คุณขยับตัวไปทำความดี หรือกระทั่งง้างกรามขึ้นพูดดี
แต่มันไม่สามารถห้ามคุณให้เลิกคิดอะไรดีๆได้เลย
คุณจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงแค่ไหนก็จากความสามารถต้านไข้ หรือความรวดเร็วในการฟื้นไข้
และคุณจะรู้ว่าจิตใจเข้มแข็งขนาดไหน
ก็จากความสามารถต้านความเศร้า
หรือความรวดเร็วในการหายเศร้า
ถ้าจะพักอย่าพักแบบนิ่งซมคล้ายตายแล้วแต่ให้นิ่งพักอย่างรู้สึกว่ายังมีชีวิตอยู่
แม้คุณจะยังไม่พบหลักฐานว่าชีวิตมีค่า แต่ศรัทธาในคุณค่าของชีวิตจะทำให้คุณมีแก่ใจใช้ชีวิตอย่างดี
จนกระทั่งกลายเป็นชีวิตดีๆ ควรค่าแก่การเกิดมา
ร่างของคนตายไม่แตกต่างกัน และไม่แน่ว่าคนเป็นจะต่างจากคนตาย
วิธีแน่ใจว่าคุณแตกต่างจากคนตาย
คือการไม่ปล่อยให้นาทีนี้ผ่านไปด้วยอาการงอมืองอเท้า
การรู้ตัวว่ายังมีชีวิตไม่ใช่เรื่องน่าดีใจ ความภูมิใจในการมีชีวิตต่างหากที่ใช่
อยู่อย่างไร้ค่า เพราะไม่หาเรื่องน่าภูมิใจให้ตัวเองทำ คนส่วนใหญ่ใช้เวลาเกือบทั้งชีวิตไปในการทำเรื่องน่าอาย แต่ชั่วขณะที่ทำก็สำคัญว่าเป็นเรื่องน่าภูมิใจ
โลกจะเปลี่ยนแปลงไปนิดหนึ่ง ในทันทีที่คุณแตกต่างไปจากเดิม พายุฝันที่วกวนขณะหลับตาไม่ใช่คำพยากรณ์ ไฟฝันที่ลุกโชนขณะลืมตาต่างหากที่ใช่
คุณจะใช้ชีวิตอย่างไรก็เป็นทุกข์อยู่ดีแต่โดยแท้ที่จริงแล้ว คุณไม่จำเป็นต้องเป็นทุกข์ก็ได้
ดังตฤณ
กรกฎาคม ๕๒
(ที่มา : "จากใจ บ.ก. ใกล้ตัว" ; นิตยสารธรรมะใกล้ตัวฉบับที่ ๗๓ พฤหัสบดีที่ ๒๓ กรกฎาคม ๒๕๕๒)
๐๐๐