ตัดอาลัย....ในวัฏฏะ /กวีนิรนาม
ตัดอาลัย หลงในความยึดติดห่างความคิดสู่ความว่างอย่างฉงน
ออกจากใจที่ฟุ้งซ่านงานทุกข์ทน
ไม่มีตน ..ที่ดี..ไม่ดี..ไม่มีใคร…
เพียรทำใจให้ออกห่างสร้างทุกข์-สุขความสนุกจากกิเลสเวียนเผาไหม้
ให้ได้เห็นความจริงยิ่งห่างไกล
ให้เห็นใจใสสะอาดปราศหมองมัว
ลมหายใจ ออก - เข้า เฝ้าสังเกตให้เห็นเหตุ เกิด-ดับ สลับสาย
ทุกก้าวย่างให้รู้ทันอย่างสบาย
ใจผ่อนคลายพอเพียงไล่เรียงดู
เพราะพอใจข้องติดใน “ปฏิบัติ”หาทางจัดแปรเปลี่ยนเวียนจนวุ่น
ใจปกติกลับกลายเปลี่ยนเป็นร้อนรุม
จิตหมกหมุ่นหมุนวนจนทุกข์ครอง
จิตปกติเคยสบายกลายเป็นหนักเพราะแรงผลักของของกิเลสด้วยเจตน์มุ่ง
ตั้งใจทำ ตั้งใจอยาก จนทึบทึม
คอยแต่เอา เข้าจนมึน ฝืนทนไป
ธรรมะที่มีอยู่มิรู้แจ้งต่างแสดงเหตุเกิด - ดับไม่ห่างหาย
เปรียบเสมือนสิ่งหนึ่งซึ่งง่ายดาย
แต่กลับกลายมองไม่เห็นประเด็นเดิม
อีก ทาน ศีล ภาวนา นำมาปฏิบัติเพื่อขจัดละอัตตามานะชั่ว
อนุสัยนอนในใจหมองมัว
กิเลสกลั้วเกลือกกลิ้งทั้งหญิงชาย
“กุศล” ที่ตั้งใจได้กระทำกลับถลำกิเลสพอกด้วยตัณหา
ให้อยากทำ อยากให้ได้ซึ่งธรรมมา
ท้ายใจล้าเกิดแรงเบื่อเหลือทนทาน
“อกุศล” คือผลแห่งใจที่เป็นทุกข์คิดว่าปลูกกุศลกรรมนำใจใส
แท้จริงแล้ว กุศลนี้มีง่ายดาย
อยู่รอบกายเหมือนอากาศประกาศตัว
ธรรมะที่แท้จริงนี้หรือคือกายใจกระเพื่อมไหววาบหวามตามผัสสะ
แรงกระพือของตัณหาและมานะ
ปฏิฆะ-ราคะ ปรุงแต่งจิตคิดแสร้งมา
ด้วยอัตตาแรงกล้ามาสอนสั่งคอยระวังคิดระแวงแสดงเหตุ
แสดงธรรมแสดงฤทธิ์ผิดอาเพศ
เฉลยเหตุอาการจิตคิดเหนือชน
ด้วยปุถุชน นั่นเล่ายังเขลานักต้องฝึกหนักพัฒนาใจไปตามขั้น
ช้าหรือเร็วอาการจิตเลิกติดพัน
เลิกยึดมั่นอุปาทาน .... มารแห่งใจ
ผู้ถึง ”ธรรม” นั้นแท้จริงนิ่งเป็นใบ้จะกล่าวใยมีสิ่งใดให้สนอง
รู้ยินยลรู้ผลนั้นตามครรลอง
ไม่มีสองเพียงหนึ่งนั้นจบกันเอย
| ไฟล์แนป: |
|
sang_18.jpg [ 11.82 KiB | เปิดดู 10054 ครั้ง ] |
เวียนว่าย.... 
น่ะค่ะ