พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
ความทุกข์ทั้งหลายย่อมเกิดมาแต่เหตุ เมื่อเรารู้จักเหตุเราก็รู้จักวิธีกำจัดทุกข์ได้ เหตุของความทุกข์นั้นก็ย่อมเกิดจากตัวของเราเอง คือ เครื่องกังวลใจต่างๆ ที่สะสมรุมรอบอยู่ในตัวเรา ดวงใจที่ไม่มีอิสรภาพต้องตกเป็นทาสของสิ่งอื่น ตัวอย่างที่จะเห็นได้ง่ายๆ เช่น เวลาที่เราหนีออกจากบ้านมาถึงวัด เราจะรู้สึกว่าจิตใจของเราค่อยปลอดโปร่งเบาขึ้นและมีความสุขมากกว่าเวลาที่เราอยู่ในบ้าน นั่นเป็นเพราะเหตุไร ก็เป็นเพราะจิตใจของเราได้ปลดปล่อยภาระและกิจการบ้านอันเป็นเครื่องกังวลใจต่างๆ เสียได้ชั่วขณะ
แต่ความสุขนั้นไม่ใช่สุขเหมือนกับกับที่เราได้เข้าไปนั่งอยู่ในโรงหนังหรือโรงละคร เป็นความสุขสงบเย็นที่ปราศจากเครื่องเดือดร้อนกังวลใจต่างๆ ถ้าเรามาวัดแต่ใจของเรายังมีความห่วงใยในภาระอย่างอื่นหรือเรื่องราวทางบ้านอยู่ ไม่สามารถที่จะสละละวางได้ ใจของเราก็ยังไม่มีความสุข ฉะนั้นถึงเราจะมาอยู่ที่วัดแต่ใจเราหมกมุ่นอยู่กับการงานของโลก จิตใจของเราก็ต้องเป็นทุกข์ เพราะหาความสงบพักผ่อนแห่งจิตไม่ได้ เรียกว่า ใจยังตกเป็นทาสเขาอยู่ ไม่มีความอิสระ
คัดลอกเนื้อหาจาก
“หนังสือมรรควิจารณ์” พิมพ์ครั้งที่ ๒. หน้า ๒๑๘.
รวมคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679
ประวัติและปฏิปทา “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21381