หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน - วัดป่าบ้านตาด (วัดเกษรศีลคุณ)
หลวงปู่ลี กุสลธโร - วัดเกษรศิลคุณธรรมเจดีย์ (วัดภูผาแดง)
หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ - วัดป่าเวฬุวนาราม (วัดป่าผาน้อย)
เรื่องเล่าจาก...หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
จดหมายจาก “หลวงตามหาบัว”
ถึง “หลวงปู่ลี กุสลธโร”
ปีพุทธศักราช ๒๕๑๔ หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ
ท่านว่าเราพักปฏิบัติอยู่กับ “หลวงปู่ลี กุสลธโร”
ที่วัดป่าสานตม ตำบลสานตม อำเภอภูเรือ จังหวัดเลย
มีวันหนึ่งขณะท่านเดินจงกรมอยู่ข้างศาลา (หลังเก่า) วัดป่าสานตม
มีโยมผู้ชายขับรถบรรทุกของเข้ามาในวัด
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่า หลวงตามหาบัว วัดป่าบ้านตาด
ท่านฝากจดหมายกับสิ่งของเครื่องใช้มาให้
ท่านพระอาจารย์ลี (หลวงปู่ลี กุสลธโร)
หลวงพ่อสมศรีท่านเดินไปบอกหลวงปู่ลี
แต่พอไปถึงกุฏิเห็นหลวงปู่ลีกำลังเดินจงกรมอยู่
ท่านก็เลยมาบอกโยมผู้ชายคนนี้ว่าพระอาจารย์ลีกำลังเดินจงกรม
ท่านจะเลิกเดินจงกรมตอนฉันน้ำร้อนช่วงบ่าย
โยมผู้ชายคนนี้บอกท่านว่าเขารอถึงเวลานั้นไม่ได้
เพราะกลัวจะค่ำตอนเวลาเดินทางกลับบ้านที่อุดรธานี
โยมผู้ชายคนนี้เลยฝากของและจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
เอาไว้ให้กับหลวงพ่อสมศรี แล้วเขาก็ลากลับไป
พอตรวจดูสิ่งของเครื่องใช้แล้ว
หลวงพ่อสมศรีท่านก็อ่านดูหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลี
หลวงพ่อสมศรีว่าคำจ่าหน้าซองจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้นคือ
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
หลวงพ่อสมศรีว่าพอท่านอ่านเห็นคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ที่องค์หลวงตามหาบัวเขียนจ่าหน้าซองถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
ท่านนั้นถึงกับยิ้มแล้วนึกขำขึ้นมาในใจของตนเอง
หลวงพ่อสมศรีท่านเล่าเป็นขำๆ ว่า
“เกิดมากะจั่งสิพ้อคำจ่าหน้าซองจั่งซี้
(เกิดมาก็พึ่งจะได้เห็นคำจ่าหน้าซองแบบนี้)
หลวงพ่อสมศรีพอว่าให้ฟังแบบนี้แล้วท่านก็หัวเราะขำขัน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอบ่ายหลวงปู่ลีก็เลิกจากทางจงกรม
ออกมาฉันน้ำร้อนที่ศาลา ท่านก็กราบเรียนหลวงปู่ลีว่า
มีโยมเขาเอาของมามอบให้พร้อมกับจดหมายน้อย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงอาจารย์ลี
หลวงปู่ลีท่านก็เปิดอ่านจดหมายน้อย
ที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงตามหาบัวเขียนถึงท่าน
หลังอ่านจดหมายน้อยขององค์ท่านหลวงตามหาบัวแล้ว
หลวงปู่ลีท่านก็ยิ้มบอกกับหลวงพ่อสมศรีว่า
“พ่อแม่ครูจารย์เพิ่นฝากของมาให้ผมแจก
หมู่คณะอยู่สานตม กับหมู่คณะอยู่นำวัดวาอ้อมแอ้มแถวนี้”
หลวงพ่อสมศรีสงสัยในคำจ่าหน้าซองจดหมาย
ที่หลวงตามหาบัวท่านเขียนถึงหลวงปู่ลีนั้น
ว่ามีความหมายมาจากเหตุอะไร หลวงปู่ลีท่านจึงบอกที่มาของคำว่า
“ถึงท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
ให้พระอาจารย์ธรรมศรี (หลวงพ่อสมศรี) ทราบ
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า
ตอนหลวงตามหาบัวท่านมาสร้างวัดป่าบ้านตาดใหม่ๆ
มีหมู่คณะเข้ามาขอพักปฏิบัติอยู่กับท่านหลายองค์
พอมีหมู่คณะมาขออยู่พักปฏิบัติด้วยมากๆ
หลวงตามหาบัวท่านเห็นว่ามันวุ่นวาย
ท่านก็เลยอยากจะแยกตัวออกไปหาเที่ยววิเวกโดยลำพังองค์เดียว
หลวงตามหาบัวท่านบอกหลวงปู่ลีว่าให้อยู่บ้านตาด
ช่วยดูแลวัดโดยไม่ต้องไปไหน
จนกว่าท่านนั้นจะกลับมาจากเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านก็รับคำพ่อแม่ครูอาจารย์โดยที่ใจท่านนั้นก็ร่ำๆ รอนๆ
อยากจะติดตามไปรับใช้อุปัฏฐาก เที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
แต่เพราะครูบาอาจารย์สั่งให้อยู่เฝ้าวัด ท่านก็เลยต้องหยุดใจ
ในสิ่งที่ตนเองอยากจะไปเที่ยววิเวกกับครูบาอาจารย์
หลวงปู่ลีท่านจัดบริขารให้ครูบาอาจารย์และช่วยถือบริขาร
มาส่งองค์ท่านหลวงตามหาบัวที่ชายป่าวัดป่าบ้านตาด
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟังว่า
“เห็นพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นออกเที่ยววิเวก
ใจเจ้าของนั่นกะคึดฮ่ำฮอนนำเพิ่น (ใจตัวเองนั้นก็คิดรุ่มร้อนถึงท่าน)
มานั่งคึดเค้าเม่าอยู่กุฏิเจ้าของ
เฮานี่หนากะมาฝากเป็นฝากตายเอาธรรมนำเพิ่นจั่งใด๋น้อ
กูสิมาอยู่เป็นลูกกำพร้าผู้เดียวบ่ มีพ่อบ่มีแม่มาฮักสานี่
คึดได้ซ่ำนี่แล้วเจ้าของกะฟ้าวแต่งบริขารจ้ำอ้าวลัดท่งนานำก้นเพิ่นเด้
ถ่าพ่อแม่ครูจารย์เพิ่นสิฮ้าย เฮากะสิบ่หนี ถ่าเพิ่นสิตี เฮากะยอม
ใจเจ้าของนั่นอยากสิไปนำเพิ่นอยู่อย่างเดียว”
หลังหลวงตามหาบัวท่านเดินออกจากวัดป่าบ้านตาดไปได้ประมาณชั่วโมงหนึ่ง
หลวงปู่ลีท่านก็แต่งบริขารเครื่องใช้อันจำเป็นของตนเอง
แล้วรีบจำอ้าวลัดทุ่งนาไปตามทางที่หลวงตามหาบัวท่านเดินไป
หลวงตามหาบัวนั้นเหมือนท่านจะรู้ใจในศิษย์คชสารธรรมขององค์ท่าน
หลวงพ่อสมศรีว่าพอไปถึงระหว่างกลางทุ่งนา
หลวงตามหาบัวท่านก็ไปนั่งพักสูบบุหรี่อยู่ที่ห้างนาของโยมที่รู้จักกัน
ซึ่งโยมเจ้าของนาผู้นี้นั้นเป็นญาติกันกับองค์ท่านหลวงตามหาบัว
พอหลวงตามหาบัวท่านเห็นหลวงปู่ลีเดินแบกบาตรสะพายบริขารจ้ำอ้าวมาทางนี้
หลวงพ่อสมศรี “หลวงปู่ลีบอกพอหลวงตามหาบัวเห็น
ท่านเดินแบกบาตรสะพายกลดมา
หลวงตามหาบัวท่านบอกโยมว่า พ่อออกๆ...! ฟ้าวไปเบิ่งดู้ (รีบไปดูซิ)
ฟ้าวไปฮับบาตรพระเพิ่นแหน่
ถามพระอาจารย์ธรรมลัดท่งเบิ่งดู้ว่าเพิ่นสิฟ้าวจ้ำนาไปทางใด๋
พ่อออกผู้นี่กะออกไปฮับเอาบาตรบริขารของหลวงปู่ลี”
หลวงปู่ลีท่านเล่าให้หลวงพ่อสมศรีฟัง
พ่อแม่ครูจารย์ (องค์ท่านหลวงตามหาบัว) เพิ่นฮ้าย (ท่านดุ)
หือ...! ไห่เฝ้าวัดเฝ้าวาซ่ำนี่กะบ่ได้ ย้อนเล่นตายมานำอีหยังล่ะนี่
(ให้เฝ้าวัดเฝ้าวาแค่นี้ก็ไม่ได้ แล่นมาตายด้วยทำไมนี่)
หลวงปู่ลีท่านกราบเรียนหลวงตาว่า
ข้าน้อยอยู่บ่ได้กะเลยฟ้าวแต่งของมานำหาพ่อแม่ครูจารย์
หลวงตามหาบัวท่านว่าให้หลวงปู่ลี
หือ...! คันซั่นถ่ามันสิตายแท้ๆ กะไป
เฮาเสียเวลานั่งสูบยาถ่าอยู่นี่โดนแล้ว
(หือ...! ยังงั้นถ้ามันจะตายจริงก็ไป
เราเสียเวลานั่งสูบบุหรี่คอยอยู่นี่นานแล้ว)
พักอยู่ขนำนาคุยกับโยมได้พักหนึ่ง
หลวงตามหาบัวท่านก็พาหลวงปู่ลีเดินออกเที่ยววิเวก
หลวงปู่ลีท่านบอกหลวงพ่อสมศรีว่า ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเป็นต้นมา
เวลาว่าหยอกกันตามประสาอาจารย์ศิษย์พ่อลูก
หรือเวลาที่องค์หลวงตามหาบัวท่านเขียนลิขิตธรรมใดๆ ถึงหลวงปู่ลี กุสลธโร
หลวงตามหาบัวท่านก็มักจะพูดหรือเขียนคำจ่าหน้าซองจดหมาย
หยอกศิษย์ “คชสารธรรม” ขององค์ท่านว่า
“ท่านพระอาจารย์ธรรมลี ท่านผู้มีธรรมอันลัดทุ่ง”
บันทึกโดย ครูบากล้วย - พระวีระศักดิ์ ธีรภัทโท
คัดมาจาก : ประวัติและปฏิปทา หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=48908
รวมคำสอน “หลวงพ่อสมศรี อัตตสิริ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=49039
