เรื่องเล่าอัศจรรย์ของนักภาวนา...จากวัดป่าบ้านตาด
“เหล่าวิญญาณสึนามิมาขอส่วนบุญ”
ปัจจุบันวัดป่าบ้านตาด ของพ่อแม่ครูจารย์ท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ มีรุกเทวดา ภุมเทวดา อากาศเทวดาจำนวนมาก สำนักนี้หรือวัดป่าแห่งนี้เป็นสำนักการเรียนรู้วัตรปฏิบัติชั้นเลิศ ตั้งแต่ชั้นต้น ชั้นกลาง และชั้นสูงแห่งสมถะและวิปัสสนา โดยได้อาศัยพระมหาเถระผู้ทรงธรรม คือพ่อแม่ครูจารย์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน เป็นผู้อบรมสั่งสอน...
ท่านสอนจากใจ...อาศัยตำราทางใจที่ท่านรู้เห็นบรรลุเป็นหลัก...และสอนโดยไม่สะทกสะท้านสามแดนโลกธาตุ...ท่านหลวงตาฯ จึงเป็นพระที่ชำนาญทั้งทางปริยัติ ปฏิบัติ และปฏิเวธ...เป็นครูเหนือครูที่หาไม่มีในโลกปัจจุบัน...
สำนักแห่งนี้จึงมีทั้งพระไทย พระฝรั่ง...ผู้ที่อาศัยศึกษาอยู่ในสำนักนี้ได้นั้นแสดงให้เห็นว่า ถูกคัดสรรสั่งสอนมาเป็นอย่างดีแล้ว...เพราะผ่านหูทิพย์ ตาทิพย์ สอดส่องดูแล และการอบรมสั่งสอนแบบถึงพริกถึงขิง...ถึงแก่นแท้...
อาจารย์ผู้สอนคือองค์หลวงตาฯ ท่านพร้อมที่จะขับไล่ศิษย์ผู้ไม่เอาถ่านออกจากสำนัก ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้าไปก้าวแรกเหยียบยังไม่ทันถึงพื้นดิน...สำนักแห่งนี้จึงง้อธรรม...ไม่ง้อโลก...ผู้มีกิเลสหนาจึงเข้าไปไม่ถึง...เจาะผ่านเข้าไปไม่ได้...ถึงเพียงประตูเขตวัดก็ถูกขับไล่ให้ออกไปแล้ว...
ผู้อยู่ในสำนักนี้มีสิทธิ์เพียงแค่มองดาวและเดือน และมองราวป่าที่มีกำแพงล้อมรอบ...มองหนทางเดินบิณฑบาต จะเที่ยวมองเตร็ดเตร่ไปที่ไหนตามอำเภอใจไม่ได้...
ผู้ที่อยู่กับท่านถึงยังไม่หลุดพ้น...แต่ก็เป็นผู้เพียรพยายามสละและปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นเรื่อยๆ...สำนักแห่งนี้จึงสอนปุถุชนจนกลายเป็นพระอรหันต์แล้วหลายรูป...เห็นผลเป็นที่ประจักษ์มาแล้ว...และเป็นสำนักที่ผู้สอนหลุดพ้นแล้ว...และผู้ฟังจะได้หลุดพ้นตาม...เป็นหลักฐานพยานให้ค้นคว้าในทางธรรม
การสอนนั้นไม่ได้มีตำราเหมือนสอนในมหาวิทยาลัยสงฆ์ทั่วไป...แต่ท่านสอนให้มีสติในทุกการเคลื่อนไหว...ทุกลมหายใจเข้าออก...ตามแบบปฏิปทาพระธุดงค์กรรมฐานสายหลวงปู่มั่น...ที่เป็นแบบอย่างพาดำเนินมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ หลวงตาฯ ท่านเป็นครูชั้นเลิศ แม้เพียงศิษย์คิดนอกลู่นอกทาง ท่านก็จะทราบและกำราบขู่ปรามในทันที อันนี้แสดงว่าท่านมีญาณหยั่งรู้จิต...และหลายท่านทั้งพระ แม่ชี ญาติโยมได้สัมผัสแล้วหลายคน...แต่องค์หลวงตาฯ ท่านไม่เมา...และยึดติดกับสิ่งเหล่านี้นัก...คือท่านสนแต่การหลุดพ้นโดยถ่ายเดียว...ท่านจะไม่ปล่อยให้ศิษย์คิดล่วงล้ำพระธรรมวินัย ภายในขอบเขตขัณฑสีมาวัดป่าบ้านตาดได้...
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน ท่านจึงเป็นพระมหาเถระองค์เดียวในคณะศิษย์พระป่ากรรมฐานของท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ที่ยึดถือและคงรูปแบบการปฏิบัติและปฏิปทาของท่านพระอาจารย์มั่นไว้ได้ครบสมบูรณ์ที่สุด จนมีลูกศิษย์ท่านพระอาจารย์มั่นหลายรูปต่างกล่าวว่า...
“ถ้าอยากเห็นหลวงปู่มั่น ให้ไปดูท่านอาจารย์มหาบัว บ้านตาด นะ” นี่คือคำสรรเสริญของพระเถระศิษย์หลวงปู่มั่นผู้ที่มีคุณธรรมขั้นสูง...(จากอนุสรณ์ “ท่านพระอาจารย์ชิต ฐิตจิตโต”)
ดังที่ได้กล่าวมาแล้ว วัดป่าบ้านตาดได้ผลิตลูกศิษย์ลูกหาไม่ว่าพระ เณร ชี ฆราวาส ที่ชอบทางด้านการภาวนาแล้วได้ผลดีทางภาวนามาแล้วหลายรุ่นด้วยกัน...ดังที่จะได้เสนอเรื่องราวของจิตของผู้ภาวนาหญิงท่านหนึ่ง...ผู้ภาวนาหญิงท่านนี้เคยมาพักปฏิบัติธรรมภาวนาอยู่วัดป่าบ้านตาดหลายครั้ง และได้รับโอวาทธรรมชี้แนะจากหลวงตาฯ หลายครั้ง...โดยมีเรื่องราวดังต่อไปนี้
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกสำหรับพวกเรา...และเป็นเรื่องที่ตอบยากอธิบายยาก ก็พอมีเรื่องเล่าว่าที่เกิดขึ้นจริงว่า...ผู้ภาวนา (หญิง) ในวัดป่าบ้านตาด ท่านนี้เมื่อนั่งภาวนาเข้าแล้ว...ก็ได้เห็นวิญญาณของผู้ตายทางภาคใต้ ที่เกิดจากคลื่นยักษ์ตายกันมาก ผู้คนหลายชาติ หลายภาษา วิญญาณพากันมาที่วัดนี้...ในรูปร่างแขนขาขาด...หัวขาด...คอขาด...ร่างกายเน่าเปื่อย...ต่างๆ กันไป เชื่อว่าเขาคงมาขอส่วนบุญ ผู้เล่ายังบอกอีกว่า ตอนนั้นจากเมืองจีนที่ถูกน้ำท่วมตายกันมากก็พากันมาที่วัดนี้ ไม่รู้พากันมาได้อย่างไร...
เมื่อผู้ภาวนา (หญิง) ท่านนี้เล่าเรื่องราวนี้ให้หลวงตาฟัง...หลวงตาฯ ท่านเมตตาบอกว่า...“เอาละปิดเสียบ้าง...เดี๋ยวจะไม่ได้หลับไม่ได้นอน” (คำว่าปิดในที่นี้หมายความว่า อย่าส่งจิตออกนอก) ท่านบอกผู้เล่า ไม่ให้ส่งจิตออกนอก
และอีกเรื่องราวหนึ่งของนักภาวนาหญิงท่านหนึ่ง มาจากภาคกลางมาพักภาวนาในช่วงปิดเทอม ก็จะเดินทางมาและปฏิบัติธรรมที่วัดป่าบ้านตาดเป็นประจำ ครอบครัวทางบ้านหญิงสาวมีลุงคนหนึ่ง เป็นคนขี้เหล้าเมายา หลานก็แนะนำว่า ลุงควรจะเลิกดื่มเหล้า และหันเข้ามาวัดฟังธรรม ทำบุญ ทำทานบ้าง ลุงหรือก็ใช่ย่อย พอมีความรู้เรื่องธรรมเหมือนกันจึงตอบหลานออกไปว่า “พวกมึงมันโง่งมงาย พระบ้านเราเมืองเรา ก็มีแต่พระใหญ่พระโต สมณศักดิ์เจ้าคุณทีเดียว ชื่อเสียงโด่งดัง เชื่ออะไร หลงอะไร ถึงต้องไปกราบพระบ้านอื่นเมืองอื่น” และยังต่อว่าหลานต่างๆ นานาอีกมากมาย ที่ลุงจะว่าให้หลานว่านั้นเถอะนะ
ในคืนหนึ่งขณะที่หลานสาวกำนังนั่งภาวนา เดินจงกรมอยู่ในป่าข้างกำแพงทิศตะวันตกของวัดป่าบ้านตาดนั้น ขณะนั้นได้ปรากฏมีชายผิวดำรูปร่างสูงใหญ่ปรากฏตัวขึ้น...พร้อมกับกล่าวว่า “กูเชื่อมึงแล้ว กูยอมมึงแล้ว ที่ว่ากูไม่รู้จักบาป บุญคุณโทษ กูยอมมึงแล้ว” หลานสาวเห็นก็เกิดกลัวไม่กล้าแม้แต่จะมาหันมอง และไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเท้าย่างเดินจงกรมต่อไป จึงหยุดเดินจงกรมและรีบกลับเข้าที่พักทันที
รุ่งเช้าหลานสาวก็ทราบข่าวว่า ลุงถึงแก่กรรมแล้ว หลานจึงได้คิดถึงคำพูดของลุงที่ว่าหลานงมงายกับพระบ้านนอก (วัดป่าบ้านตาด และกล่าวปรามาสหลวงตามหาบัว) จึงได้ปรากฏเป็นเปรตมาขอส่วนบุญ...แล้วก็เล่าให้หลวงตาฯ และฆราวาสที่มาจังหันในตอนเช้าฟัง...
คัดลอกมาจาก...หนังสือ “พระหลวงตา-บอก” จัดทำโดยชมรมศิษย์พระอาจารย์หลวงตาฯ
หนังสือที่ระลึกในงานครบรอบอายุวัฒนมงคลครบ 94 ปี
หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน วันที่ 12 สิงหาคม 2550
http://www.dhammajak.net/board/viewtopic.php?t=14757
รวมคำสอน “หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38517
ประวัติและปฏิปทา “หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=24738
ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ค่ะ