"อารมณ์ใดที่เป็นภัย ใจมักชอบคิด"
" .. ใจที่ยังไม่สงบ เป็นแต่ความหวังอยากเป็นสุข ผลนั้นยังไม่ปรากฏ "ถ้าเหตุคือการบำเพ็ญมากน้อยมีขึ้น ผลจะค่อยปรากฏ" คือความสงบจะเป็นขึ้นเป็นลำดับ "แต่การฝึกใจ อบรมใจ ทรมานใจนี้รู้สึกเป็นของที่ยากอยู่บ้าง" ไม่เหมือนเราทำงานด้วยกายของเรา เวลาทำก็หนักจริงแต่หยุดแล้วสบาย
"ส่วนใจนี้เป็นสิ่งที่ละเอียดคอยระมัดระวังเสมอ อารมณ์ใดที่เป็นข้าศึก ใจชอบที่จะคิดในอารมณ์นั้น ๆ เสมอ" อันนี้เราต้องคอยสังเกต "ถ้าอารมณ์ใดที่เป็นภัยอย่าฝืนคิด" มันจะต่อเรื่องขึ้นยืดยาว เกิดความทุกข์ติดกันเป็นลำดับ ๆ เพิ่มปริมาณขึ้น ยืนเดินนั่งนอนไม่สบาย นั่นคือก่อไฟเผาตัวเอง
"ธรรมะเป็นเหมือนกับน้ำดับไฟ" น้ำเข้าไปถึงไหนไฟก็ดับ น้ำน้อยไม่พอกับไฟ ไฟก็ไม่ดับ กิเลสอาสวะเป็นเหมือนกับไฟ ความพากเพียรที่พยายามถอดถอนกิเลสเป็นเหมือนกับน้ำดับไฟ จึงพยายามทำให้พอกัน .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 43&CatID=3