หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ความโลภมันก็เป็นมูลเหตุอันหนึ่งให้คนเราทำบาป ความโกรธมันก็เป็นมูลเหตุอันหนึ่ง ความหลงก็เป็นมูลเหตุอันหนึ่งให้คนเราทำกรรมชั่วใส่ตัวเอง มันไม่นอกเหนือไปจากมูลเหตุสามประการนี้หรอก ความจริงน่ะ เรามาศึกษามูลเหตุสามประการนี้ให้มันแจ่มแจ้งในใจ อย่าเพียงแต่ว่าจำได้แต่ตัวหนังสือเท่านั้นมันไม่สำเร็จประโยชน์ ไอ้มูลเหตุทั้งสามประการนี้มันเกิดขึ้นที่ดวงจิตนี้ไม่ได้เกิดที่อื่น ดังนั้นบุคคลผู้ภาวนาน่ะเมื่อเพ่งจิตเข้าไปสงบแล้วย่อมมองเห็นได้เลย
ความโลภนี่ถ้าจะพรรณนามันก็มีมากมายอยู่ไม่น้อยเหมือนกันแหละ เช่นอย่างว่า รับประทานอาหารมากเกินควรนี่ก็เป็นความโลภอันหนึ่งเรียกว่า โลภในอาหาร ถ้ารับประทานมากเกินควรนี่ไฟธาตุมันย่อยไม่ไหวมันก็ทำลายกระเพาะลำไส้เกิดท้องอืดท้องเฟ้อท้องร่วงเข้าไป ได้รับทุกขเวทนานั่นแหละ เอ้า นอนมากเกินไปอย่างนี้ก็เป็นความโลภในการนอน นอนมากเกินประมาณก็ทำให้กลายเป็นคนโง่ ไม่มีหัวคิดปัญญาอะไร ทำมาหากินก็ไม่ทันเพื่อน ธรรมดาคนขี้เซาหาวนอน ง่วงเหงาหาวนอนนี่เป็นคนสิ้นคิด ไม่มีความคิด อย่างนี้แหละ มันก็ทำให้บุคคลผู้นั้นมีชีวิตตกต่ำลงไป เรียกว่า โลภในการนอน ตกต่ำทั้งในปัจจุบันและเบื้องหน้า ปัจจุบันก็ไม่สามารถที่จะเจริญด้วยโภคทรัพย์สมบัติข้าวของเงินทองต่างๆมัวแต่เกียจคร้านง่วงเหงาหาวนอนอ่อนแออยู่อย่างนั้น ทำการงานอะไรก็ไม่เข้มแข็ง ทำงานไปหน่อยหนึ่งแล้วพักนอนเสีย ตื่นขึ้นมาแล้วจึงค่อยไปทำงาน แล้วอย่างนี้มันจะได้การได้งานอะไรหั่นนิ มันเป็นอย่างนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ความโลภ”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080