หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ไอ้คนที่ขาดปัญญาแล้วนะบุญกุศลอำนวยผลให้ร่ำรวยมั่งมีเงินทองข้าวของเงินทองมากมายมาแล้วมีแต่ตระหนี่ มีแต่หวงแหน ไม่จัดสรรให้เกิดเป็นประโยชน์แก่ตนและผู้อื่น หรือไม่จัดสรรให้เป็นประโยชน์ทั้งในปัจจุบันและเบื้องหน้านี้แต่อย่างใด มีแต่หวงแหนไว้โดยส่วนเดียว มีในโลกนี้น่ะ มันมีอยู่
ทำไมมันถึงแตกต่างกันอย่างนั้น ที่มันแตกต่างกันอย่างนั้นก็เพราะว่า แต่ชาติก่อนนู้นบุคคลที่บริจาคทานนั้นย่อมมีความตั้งอกตั้งใจต่างๆกัน ไอ้ผู้ที่มีโลภตัณหามากนั้นเชื่ออยู่ เชื่อว่าผลทานนี่อำนวยให้มีความสุขความเจริญจริงเช่นนี้แล้วก็ทำบุญบริจาคทานไป ก่อนจะให้ทานก็ขอให้อำนาจบุญกุศลอันนี้จงอำนวยผลให้ข้าพเจ้าร่ำรวยเงินทองข้าวของมากมายอย่างนี้แหละ เมื่ออธิษฐานในใจอย่างนี้แล้วก็ให้ทานไป เมื่อเวลาที่ผลทานมันอำนวยให้บาดนิก็ร่ำรวยมั่งมีขึ้นมาแต่แล้วก็เป็นเหตุให้ตระหนี่หวงแหน ไม่พอใจที่จะทำบุญบริจาคทานเลย ก็เพราะมันตั้งจิตไว้แต่ทีแรกนั้นผิดไปนี่ มุ่งแต่จะให้ได้เงินได้ทองมามากมายอย่างนั้น ไม่มุ่งว่าด้วยอำนาจแห่งผลทานนี้ขอให้พ้นทุกข์พ้นภัยในวัฏสงสารไป ไม่ได้ตั้งใจอย่างนั้นเลย เพราะฉะนั้นกิเลสมันก็จึงแต่งจิตใจให้เกิดความหวงแหน ความตระหนี่ ไม่ได้ทำทรัพย์สมบัติเกิดจากผลบุญกุศลอันนั้นให้เกิดเป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่นแต่อย่างใด ไปๆก็ตายไปเสียเปล่า ทิ้งสมบัติไว้ให้คนอื่นไป ตนเองก็ได้แต่ความทุกข์นั่นแหละติดตัวไป เพราะไม่ได้สั่งสมบุญกุศลอะไรเลย มัวแต่ตระหนี่ถี่เหนียว
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"ข้อปฏิบัติธรรมสายกลาง (๓ ก.ค. ๒๕๓๑)"
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ "หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ" http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080