หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ประเภทหนึ่งเรียกว่า ได้มาโดยทุจริต ฉ้อเอา โกงเอา หลอกลวงเอา จี้ปล้นเอา หมู่นี้แล้วก็สามารถได้เงินได้ทองมาใช้จ่ายมากเหมือนกันนะ แต่ว่าเงินได้โดยทางทุจริตอย่างนี้มันไม่ร่ำรวยหรอก พอแต่ได้ใช้เท่านั้นแหละ แม้จะได้มากเท่าไรมันก็ไม่เหลือนะ มันหมดไป เพราะว่าคนเราคนที่มีบุญน้อยมันครองสมบัติไว้ไม่ได้เลย แม้จะได้มากอย่างไรมันก็เมื่อมีสมบัติมากเข้ามาแล้วใจก็เดือดร้อน อยากจะใช้อยากจะจ่ายอยู่อย่างนั้นแหละ คนบุญน้อย
คนบุญมากไม่เป็นอย่างนั้น ได้สมบัติมาแล้วก็ไม่ตื่นเต้น ไม่ทะเยอทะยานอยากจะใช้เกินขอบเขต ก็รู้จักประมาณในการใช้การจ่าย รู้จักใช้จ่ายทรัพย์สมบัตินั้นให้เป็นประโยชน์ตนและประโยชน์ผู้อื่น และให้เป็นประโยชน์ในปัจจุบันและเป็นประโยชน์ในภายภาคหน้า นี่ธรรมดาผู้มีบุญนะ บุญอำนวยผลให้มีโภคะทรัพย์สมบัติมาแล้วก็ไม่หวงแหนไว้ด้วยอำนาจแห่งอวิชชาตัณหา มีปัญญารู้จักใช้รู้จักจ่ายให้เกิดเป็นประโยชน์ตนและผู้อื่น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ข้อปฏิบัติธรรมสายกลาง (๓ ก.ค. ๒๕๓๑)”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080