หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
บางคนน่ะไปเห็นเพื่อนว่าเพื่อนผู้นี้ภาวนาเก่ง ได้สมาธิ นั่งเป็นชั่วโมง สองชั่วโมง สามชั่วโมงก็ได้ ไอ้เราน่ะมันนั่งไม่ได้อย่างนั้นน่ะก็น้อยใจให้ตัวเองอย่างนี้มันไม่ถูก เราจะไปเอาแต่คนอื่นมาเป็นเครื่องวัดตัวเองดำเนินตามผู้อื่นไปร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้หรอกเพราะว่าบุญกรรมต่างคนต่างสร้างมาไม่เหมือนกัน
ไอ้ผู้ที่นั่งนานไม่ค่อยได้อย่างนี้ก็เจริญปัญญา เมื่อทำใจให้สงบลงไปพอสมควรดังนี้ก็พิจารณา อืม ให้มันรู้ความจริงของชีวิตนี้ เช่น ในสติปัฏฐานสี่อย่างนี้นะ พระองค์เจ้าทรงสอนทางลัดไปเลย กายก็สักแต่ว่ากาย เวทนาก็สักแต่ว่าเวทนา จิตก็สักว่าแต่จิต ธรรมารมณ์ที่เกิดกับจิตก็สักแต่ว่าธรรมารมณ์ ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตนเราเขาอะไร เนี่ยในสติปัฏฐานน่ะ ก็ให้สติมันระลึกเข้าไปหาจิต กำหนดรู้ตามหลักวิชชาที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงไว้นั้น กำหนดรู้ในใจจริงๆเลย เอ้อ ร่างกายนี้มันไม่ใช่ของเราจริงจังอะไร เวทนา คือ ความเสวยอารมณ์อันเป็นสุขเป็นทุกข์ ไม่ทุกข์ไม่สุขหมู่นี้มันก็สักแต่เวทนา ไม่ใช่เราไม่ใช่เขานี่พระองค์สอนให้กำหนดรู้สุขเวทนา ทุกขเวทนาต่างๆนี่อย่าไปสำคัญว่าเป็นเรา อย่าไปสำคัญว่าเรากำลังเป็นทุกข์อย่างนี้ เรากำลังเสวยสุขอยู่อย่างนี้ปลื้มอกปลื้มใจเมื่อตนได้เสวยสุข อันนี้ก็ไม่ถูกทาง เป็นอย่างนั้น ไม่ถูกทางสายกลาง จึงว่า เมื่อเห็นแจ้งว่าไม่ใช่ของเราแล้วมันก็ทำจิตเป็นกลางได้นะบาดนินะ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
" กำหนดรู้อยู่กับปัจจุบันตัดอดีต"
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ "หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ" http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080