หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ดังนั้นในเมื่อคนไทยเรายังไม่ชำนาญในข้อปฏิบัติอันลึกซึ้ง ก็พากันยึดเอาเรื่องพระเวสสันดรนี่แหละเป็นเครื่องดำเนินในได้ทำบุญทำทาน เพราะว่าพระเวสสันดรนี่ท่านจารึกเป็นอักษรไว้ว่า พระองค์เป็นนักเสียสละผู้ยิ่งใหญ่ สละลูกสละเมียให้เป็นทาน สละข้าวของเงินทองให้เป็นทาน สละช้างพระที่นั่ง ม้าพระที่นั่ง ราชรถ ให้เป็นทานไปหมดสมบัติของกษัตริย์ไม่มีเหลือแล้วพระองค์ก็เสด็จไปบวชเป็นพระฤาษีอยู่ในเขาวงกต ป่าหิมพานต์
ด้วยอำนาจบุญญาบารมีของพระองค์ที่บำเพ็ญมาเมื่อได้เป็นพระฤาษีอยู่ในป่าหิมพานต์อย่างนั้นแล้ว บุญบารมียังไม่สามารถที่จะบันดาลให้พระองค์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้ก่อน ดังนั้นบุญกุศลจึงหน่วงเหนี่ยวให้พระองค์ได้ย้อนกลับเข้าไปครองราชสมบัติในเมืองเชตอุดรในครั้งนั้น เมื่อดับขันธ์บรรลัยจากโลกนี้แล้ว พระองค์ก็ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต คงจะพร้อมด้วยพระนางมัทรี กัณหาชาลี นั่นแหละ แต่ท่านไม่กล่าวไว้ชัดในตำรา
ทีนี้เมื่อถึงยุคถึงเวลาที่พระองค์จะได้มาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้วก็บันดาลให้เทวดา อินทร์พรหม ไปเชื้อเชิญให้พระองค์จุติจากสวรรค์ชั้นดุสิตลงมา ปฏิสนธิในท้องของพระนางมหาสิริมหามายา ซึ่งมีพระเจ้าสุทโธทนะเป็นพระบิดาในประเทศอินเดียครั้งนั้น พระองค์ประสูติก็ประสูติเดือนหกเพ็ญ ตรัสรู้ก็ตรัสรู้เดือนหกเพ็ญ เสด็จดับขันธปรินิพพานก็เดือนหกเพ็ญ สามสมัยกาลนี้ย่อมตรงกันเลย ซึ่งไม่มีมนุษย์ใดที่จะมีมหัศจรรย์อย่างพระพุทธเจ้า ไม่มี นี่แหละจึงว่าเป็นอัจฉริยมนุษย์ แปลว่า เป็นมนุษย์ผู้ที่น่าอัศจรรย์มาก
ไอ้เรื่องราวเหล่านี้นะมันเป็นความจริง ไม่ใช่เป็นเรื่องแต่งเอานะ เป็นความจริง มีอะไรเป็นหลักฐาน ก็มีพระธรรมคำสอนของพระองค์สิเป็นหลักฐาน นักปราชญ์ใดในโลกนี้ที่จะมาแสดงความคิดความเห็นมากมายก่ายกองอย่างนี้นี่ไม่มี ลองไปตรวจดูค้นดูตำราลัทธิศาสนาอื่นๆ ไม่มีหรอกคำสอนที่จะมากมายปานนี้นะ นั่นแหละ แล้วทรงสอนได้อย่างต่ำจนถึงอย่างสูงสุด ผู้ได้ประพฤติปฏิบัติตามก็ได้เห็นผล คือ จิตใจหลุดพ้นจากอาสวกิเลสจริงๆ
อย่างพวกชาวบ้านออกบวชตามพระองค์ บางคนก็เป็นลูกเศรษฐีนั่นก็มี เป็นลูกพ่อค้าพาณิชย์ผู้ยิ่งใหญ่ บางคนก็เป็นพระราชามหากษัตริย์ก็มี ออกบวชไปแล้วบำเพ็ญไปก็สำเร็จอรหันต์สิ้นอาสวกิเลสแล้ว ท่านก็ไม่สิกขาลาเพศกลับไปครองเรือนอีกเลย อยู่ไปจนตลอดหมดอายุสังขาร แล้วก็เข้าสู่พระนิพพาน
เหมือนอย่างพระสงฆ์ในสมัยปัจจุบันน่ะ เมื่อบวชมาแล้วละกิเลสไม่ได้แม้ว่าอายุมากแล้ว บวชมาตั้งสิบปียี่สิบปีก็ยังสึกไปได้อยู่ เนี่ยบุคคลผู้ละกิเลสไม่ได้ มันก็ต้องหมุนไปหากิเลสของเก่า
ท่านผู้ละกิเลสได้แล้วมีพระพุทธเจ้าเป็นตัวอย่าง พระองค์ไม่หวนว่าจะไปครองราชย์สมบัติอีกเลย มีแต่ทรงโปรดเวไนยสัตว์ทั้งหลาย ทรงแสดงธรรมแนะนำให้คนละความชั่ว ทำความดี ให้ชำระจิตใจของตนให้บริสุทธิ์หมดจดจากกิเลสเครื่องเศร้าหมองทั้งหลาย นี่พระพุทธกิจของพระองค์น่ะมีอย่างนี้เมื่อพระองค์ละกิเลสให้หมดสิ้นไปแล้วอันกิจธุระของพระองค์ที่จะทำความเพียรเพื่อละกิเลสไม่มีแล้ว ดังนั้นพระองค์จึงไปเที่ยวแนะนำสั่งสอนผู้อื่นตลอดปรินิพพานเลย
แม้พระสาวกองค์อรหันต์ทั้งหลายก็เหมือนกันน่ะ ท่านก็ช่วยพระศาสดาเผยแผ่คำสอนของพระองค์ ซึ่งพระองค์ได้กลั่นกรองดีแล้ว แสดงไว้แล้ว ท่านพระสาวกทั้งหลายก็พากันจดจำเอา แล้วปฏิบัติตามและเมื่อท่านได้บรรลุถึงที่สุดแล้ว ไม่มีกิจที่จะต้องทำอีกต่อไปแล้วกิจส่วนตัวน่ะ ท่านก็เที่ยวแนะนำสั่งสอนประชาชนผู้มีศรัทธาทั้งหลาย ให้ละชั่ว ทำดี ให้ชำระจิตใจให้ผ่องใสสะอาด ตามพระศาสดาไปจนกว่าจะหมดอายุสังขารแล้วท่านก็ดับขันธ์เข้าสู่พระนิพพานไป
นี่ประวัติความเป็นมาพระพุทธเจ้าและพระธรรมพระสงฆ์โดยสังเขป พุทธบริษัทควรพากันพินิจพิจารณาจดจำแล้วเอาไปพิจารณาเป็นอารมณ์ เป็นเครื่องเตือนใจให้เรามีความอุตสาหะวิริยะพากเพียร ตรวจตราดูกายวาจาใจของตน ว่ากายวาจาใจของตนมันบกพร่องอยู่ตรงไหนที่ไม่ได้ปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ก็ขอให้สำรวจตรวจตราตนของตนเสมอ ไม่สำรวจดูแล้วมันจะไปรู้ความบกพร่องได้ยังไงแล้วมันจะไปละบาปได้ยังไง ถ้าเราสำรวจดูนะมันก็รู้ได้แหละ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“เพียรละความชั่วออกจากตัว”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
