หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
คนผู้บริโภคกามคุณแล้วไม่มีโอกาสที่จะได้ฝึกตน ผู้หมกมุ่นนะ ถ้าผู้ไม่หมกมุ่นเกินประมาณก็มีโอกาสได้ฝึกฝนอบรมตน อย่างเช่นผู้ครองเรือนทั้งหลายตั้งแต่ครั้งพระพุทธเจ้า เพิ่นปฏิบัติธรรมก็ยังได้สำเร็จโสดาปัตติผล เป็นนักบวชถ้าตั้งอยู่ในความประมาทมันก็ไม่ได้มรรคได้ผลอะไรแหละ เป็นอย่างนั้น นอกจากไม่ได้มรรคได้ผลแล้ว อินทรีย์ก็ไม่แก่กล้า ประมาทน่ะ ไม่ตามรักษาจิตตัวเอง ก็ควรจะพิจารณาให้เห็นว่าเรานั้นมันคือ ดวงจิตดวงนี้แหละ มันท่องเที่ยวทนทุกข์ทรมานมาในสงสารนี่นานแสนนานแล้วนะแต่ละคนละคนเนี่ย ไม่ใช่ว่าเพิ่งเกิดมาไม่กี่ชาตินี่หามิได้
คือว่าจิตดวงนี้น่ะแรกเกิดมานั้น ตั้งแต่เมื่อแรกเป็นดวงจิตขึ้นมาน่ะมันไม่ฉลาด มันต้องเกิดเป็นสัตว์สิ่งเดรัจฉานตัวเล็กๆมาเสียก่อน เมื่อนานไปนานไปมันหากเกิดเป็นสัตว์ตัวใหญ่ขึ้นมา อินทรีย์มันก็ค่อยแก่ขึ้น ก็คิดดูซิ เป็นสัตว์สิ่งเดรัจฉานจะมีปัญญาอะไร เราก็รู้เห็นกันอยู่ จากสัตว์เดรัจฉานแล้วก็ต้องเมื่อได้สัมผัสกับโลกอันนี้นานๆเข้า บางสัตว์บางตัวมันก็ได้อยู่ใกล้กับคน ได้สัมผัสกับคน มันยินดีกับคน ตายแล้วมันก็มาเกิดเป็นคน เกิดเป็นคนก็เป็นคนที่ไม่มีสติปัญญาอยู่นั่นก็ไม่รู้ว่ากี่ชาติ จนกว่าได้พบนักปราชญ์บัณฑิต ได้ฟังคำสั่งสอนของนักปราชญ์บัณฑิต นักปราชญ์ท่านแนะนำให้ละความชั่ว ให้ทำความดี ก็ปฏิบัติตาม นั่นแหละความเป็นคนมันจึงดีขึ้นมาบาดนินะ มันจึงมีความหมาย ก็เหมือนอย่างที่เราประพฤติปฏิบัติธรรมกันอยู่ในปัจจุบันนี่แหละ ผู้ใดตั้งอกตั้งใจปฏิบัติจริงๆอย่างนี่บุญกุศลบารมีมันก็แก่กล้าขึ้นไป ก็เป็นผู้สงบระงับ ไม่เพลิดเพลิน ไม่ทะเยอทะยานเกินขอบเขต อยู่ในป่าก็อยู่ได้ ไม่เดือดร้อน
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ผู้ใดสำรวมจิตได้ย่อมพ้นบ่วงแห่งมาร”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689