หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
อ่อ สิ่งนี้เราควรรู้เท่า เช่นทุกข์อย่างนี้นะ ความเจ็บความปวดทุกขเวทนาต่างๆ นี่ไม่ใช่จะไปละมันได้เมื่อขันธ์ห้านี้ก็ยังมีอยู่ตราบใดแล้ว ทุกข์เหล่านี้ก็ยังมีอยู่อย่างนั้น พระศาสดาทรงสอนให้กำหนดรู้เท่า ให้อดทน ไม่ให้หวั่นไหวไปตามทุกขเวทนาต่างๆ นั้น นี่นะเมื่อปัญญามันเกิดขึ้นแล้วก็เห็นแจ้งสิ อ๋อ เมื่อเห็นว่าทนอดทนทุกข์ รู้เท่าแล้วก็อดทนแหละ ไม่ปล่อยให้จิตมันหวั่นไหวไปตามทุกขเวทนาต่างๆ นั้น
นี่ยกตัวอย่างให้ฟังว่า เมื่อจิตสงบลงไปแล้ว ปัญญามันเกิดแล้ว มันก็ย่อมเห็นแจ้งในสังขารที่มันเกิดขึ้น นั่นแหละท่านเรียกว่า สังขาร คือ สภาพที่ถูกปรุงแต่งให้เกิดขึ้นมีขึ้น เช่นอย่างร่างกายมันวิบัติอย่างใดอย่างหนึ่ง เลือดลมมันเดินไม่สะดวก เลือดลมมันได้ค้างอยู่ตรงไหน มันก็เจ็บปวดตรงนั้นขึ้นมา อย่างนี้แหละ เราก็อดก็ทนไป เพ่งความทุกข์อันนั้นจนว่ารู้เท่าจนจิตไม่หวั่นไหว บางทีไอความติดขัดของร่างกายสังขารนั้นมันก็อาจลุล่วงไปได้ ลมมันติดขัดมันก็จะเดินได้สะดวกถ้าจิตมันลงจิตมันรู้แจ้ง มันไม่ยึดไม่ถือแล้ว
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“สติใคร่ครวญเสียก่อนจึงค่อยพูด”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080