หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ถ้านับถือเฉยๆ ไม่พอใจจะปฏิบัติตามธรรมตามวินัยที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงแต่งตั้งบัญญัติไว้นั้น มันก็ไม่มีความหมายอะไรเท่าไรนัก นับถือเฉยๆ เพียงแค่กราบแค่ไหว้เท่านั้นหนึ่ง สักการบูชาด้วยดอกไม้ธูปเทียนเท่านี้แล้วมันก็ไม่มีความหมายเท่าไรนัก พระศาสดาก็ไม่ได้มุ่งอย่างนั้นด้วย
ดังจะเห็นได้จากการตอนที่พระองค์จะปรินิพพานในเดือน ๖ เพ็ญ ในครั้งนั้น พระองค์บรรทมอยู่เห็นมนุษย์เทวดาโปรยปรายดอกไม้ธูปเทียนลงมาบูชาพระศาสดา กองพะเนินเทินทึกในบริเวณสวนอุทยานของมัลลกษัตริย์นั้น พระองค์เห็นเช่นนั้นแล้วแทนที่จะสรรเสริญเยินยอว่าเป็นบุญอันยิ่งใหญ่ไพศาลอย่างนี้ก็ไม่พระองค์ตรัสแก่พระอานนท์ว่า ดูก่อนอานนท์ บุคคลใดบูชาเราตถาคตด้วยดอกไม้ธูปเทียนของหอมต่างๆจะชื่อว่าเป็นการบูชาอย่างสูงหามิได้ เพียงแต่ว่าเป็นการบูชาก็ได้บุญอยู่ในระดับหนึ่งเท่านั้นเองนะ แต่บุญอันนี้ยังไม่สามารถที่จะนำบุคคลเหล่านั้นให้พ้นจากทุกข์ภัยในสงสารไปได้ ต่อเมื่อใดบุคคลมาปฏิบัติธรรม ปฏิบัติชอบยิ่ง ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมซึ่งได้ตรองเห็นแล้วอย่างนี้แหละจึงชื่อว่าเป็นการบูชาเราตถาคตอย่างสูง ที่เรียกว่า "ปฏิปัตติบูชา"
พวกเราที่เป็นนักบวชนี่เราก็ปฏิบัติบูชาพระศาสดานั่นแหละ เราไม่ได้ขวนขวายดอกไม้ธูปเทียนอะไรด้วยตนเองมาบูชา เว้นเสียแต่ทายกทายิกาชาวบ้านเขานำมาถวายแล้วเราก็จุดบูชาไป หมดแล้วก็แล้วไป ไม่ได้ยึดติดอยู่เพียงแค่เครื่องสักการบูชาเท่านั้น เราถือเอาการปฏิบัติ การสำรวมจิต สำรวมกาย สำรวมวาจา ให้ตั้งมั่นอยู่ในธรรมในวินัยสม่ำเสมอไป อันนี้เป็นความมุ่งหมายของการผู้ประพฤติพรหมจรรย์ อย่างนั้น
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว”
:: รวมคำสอน ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689