.
"เวรและการจองเวร"
" .. "เวร นั้นต้องมีจิตมุ่งมั่นอาฆาต" ปรารถนามุ่งร้ายต่อกันและกันด้วยเหตุขัดเคืองเคียดแค้นต่อกันอย่างใดอย่างหนึ่ง "แล้วผูกอาฆาตจองเวรกัน" เช่น "นายเหม็นไปทำร้ายร่างกายแก่นายหอม โดยที่นายหอมไม่ได้ทำอะไรให้แก่นายเหม็นเลย" นายหอมต่อว่านายเหม็น "นายเหม็นเลยโกรธเอานายหอม จึงเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้น" คราวนี้ต่างคนต่างก็ไม่ยอมซึ่งกันและกัน
"ต่างหมายมั่นปั้นมือว่า วันหนึ่งข้างหน้า หรือเดือนหนึ่ง ปีหนึ่งชาติหนึ่งข้างหน้า เมื่อกูได้โอกาสกูจะต้องทำร้ายมึงให้ถึงแก่ความฉิบหายให้ได้" แน่นอนทีเดียว "เมื่อคนเรามีจิตแน่วแน่จองเวรในบุคคลใดแล้ว ถึงแม้จะตายไปเกิดเปลี่ยนสภาพร่างกายไปเป็นร่างอื่นก็ตาม"
"ผู้ที่เป็นเวรต่อกัน เมื่อเห็นกันเข้าแล้ว จิตใต้สำนึกจะรู้สึกขึ้นมาให้น่าเกลียดน่าชัง โดยที่ไม่คำนึงถึงรูปร่างลักษณะเลย" ได้โอกาสเมื่อไรแล้วจะเข้าประหัตประหารให้สาสมแก่ใจที่ผูกโกรธไว้นั้น
"เวรนี้เป็นของน่ากลัวที่สุด" จองเวรซึ่งกันและกันหาที่สิ้นสุดไม่ได้ "ด้วยจิตที่อาฆาตไม่ปรารถนาหวังดีต่อกัน มีโมหะจริตเป็นมูลฐาน" .. "
"กรรม" (หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)
แสดง ณ วัดหินหมาเป้ง อ. ศรีเชียงใหม่ จ. หนองคาย
วันที่ ๒๑ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๒๖
| ไฟล์แนป: |
|
4หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี (1).jpg [ 58.34 KiB | เปิดดู 983 ครั้ง ] |