"การภาวนา เป็นเรื่องของทุกคน"
" .. "การรักษาศีล ๕ อย่างนี้ก็มีมาแต่ดึกดำบรรพ์เหมือนกัน" หมายความว่าใครมีศรัทธา เชื่อเรื่องบุญเรื่องบาปแล้ว "ผู้นั้นก็จะเป็น ผู้รักษาศีล ๕ ให้บริสุทธิ์ไป เพราะเชื่อว่าศีล ๕ นี้ เมื่อรักษาใท้บริสุทธิ์แล้ว ก็จะเป็นบุญเป็นกุศล" จะไม่มีบาปเกิดขึ้นมาแทรกแซงและบาปนั้นอำนวยผลให้เป็นทุกข์ ก็รู้ก็เชื่อ
"คนบางยุคบางสมัย" ถึงแม้ว่าพระพุทธเจ้าจะไม่อุบัติบังเกิดขึ้นในโลกก็ตาม "แต่ว่าการภาวนานี้แหละ ไม่ค่อยมีการสั่งสอนกัน" ไม่มีการอบรมกัน "มีแต่พวกเบื่อหน่ายในการครองบ้านครองเรือน แล้วก็หนีเข้าป่าไปประพฤติปฏิบัติธรรม"
"เรียกว่าเจริญฌานอยู่ในป่าได้แก่พวกฤๅษีดาบสอย่างนั้นมีการภาวนากัน" แต่ชาวบ้านพวกครองเรือนทั้งหลายไม่เข้าใจ "นึกว่าการภาวนานี่ เป็นแค่เรื่องของนักบวชโดยตรง" เข้าใจกันไปอย่างนั้น "ดังนั้นผู้ใจบุญอย่างมากก็ได้ให้ทาน รักษาศีล ๕ เท่านั้นเองนะ" .. "
"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ"
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)