"ควรจะต้องหาธรรมะมาฝึกตน"
" .. "ธรรมดาจิตใจของคนเรา ถ้าไม่ดัดแปลงแก้ไขแล้ว ย่อมตกไปในอารมณ์ที่ทุกข์ ที่ชั่ว" ฉะนั้น ผู้หวังความสุขให้แก่ตนที่มีหลักแหล่ง "ก็ควรจะต้องธรรมะมาฝึกตน คนเราถ้าไม่มีธรรมะในใจ ไม่มีสมาธิเป็นที่อยู่แล้ว ก็เท่ากับคนที่ไม่มีบ้านอยู่" ฉะนั้น
"คนที่ไม่มีบ้านอยู่ ย่อมได้รับความทุกข์ ตลอดกาล แดด ลม ฝน และละอองธุลีต่างๆ ย่อมเปรอะเปื้อน" บุคคลชนิดนั้น เพราะไม่มีเครื่องกั้นปิดบัง คนที่ฝึกหัดสมาธิ ก็เท่ากับสร้างบ้านให้ตนอยู่ "ขณิกสมาธิ" ก็เท่ากับบ้านที่มีห่ลังคามุงด้วยจาก "อุปจารสมาธิ" ก็เท่ากับบ้านที่มุงด้วยกระเบื้อง "อัปปนาสมาธิ" เท่ากับตึก
เมื่อเป็นเช่นนี้ "ถ้าท่านมีทรัพย์ ท่านก็จะเก็บไวได้อย่างปลอดภัย ทรัพย์เหล่านั้นก็มิได้บังคับใจท่าน ให้ไปนอนเฝ้านั่งเฝ้า ทนทุกข์ต่างๆ เหมือนคนมีทรัพย์ที่ไม่มีบ้านเก็บ" ต้องไปนอนตากแดดตากฝน เฝ้าทรัพย์อยู่กลางแจ้งฉะนั้น ถึงกระนั้นทรัพย์เห่ล่านั้นก็ยังไม่ได้รับความปลอดภัย แน่นหนา .. "
"อานาปานสติ"
(ท่านพ่อลี ธัมมธโร)
