.
"บาปกรรมนี้ มันยุติธรรมจริงๆ"
" .. ที่ท่านเล่านิทานมา "เรื่องพรานคืนศีลนั่นแหละ พรานป่าคนนั้นไปรับศีลจากพระมาแล้ว มาถึงบ้านเมียรู้เข้า เมียก็ไม่พอใจ เลยบอกให้ผัวเอาไปส่งคืนพระ" ผัวก็เอาไปส่งคืน พระก็ฉลาดพอ "โอ้ .. ศีลนี้ของพระพุทธเจ้านู่น จะมาส่งอาตมาได้ยังไง จะต้องเอาไปส่งคืนพระพุทธเจ้านู่น" จึงค่อยได้
"อ้าว .. อุบาสก คนนั้นก็เดินทางไปแหละ เมื่อพระบอกให้ พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่นั่นแหละ ว่างั้นก็เดินทางไปเลย ไปเจอพวกเปรตเข้าไปหมู่หนึ่ง" เปรตเหล่านั้นก็ถามไถ่ว่า อุบาสกคนนั้นจะไปเฝ้าพระพุทธเจ้า ก็สั่งความไวั
"เพราะอะไรหนอ พวกข้าพเจ้านึ่นะ ครั้นวัน ๘ คํ่า ๑๕ คํ่า ได้อยู่ดีกินดี สนุกสนาน ร้องรำ ทำเพลง ไม่อด ไม่อยาก อาหารการกินอะไรก็ได้" ครั้นเลยวันพระนั้นไปแล้ว "เป็นวันธรรมดามีตั้งแต่ทุบ ก็ตีกัน ทะเลาะวิวาทกัน อาหารการกินก็อดอยาก ทำไมเป็นอย่างนี้หรือ กรรมเวรอะไร ขอฝากความนี้ไปกับท่าน" ขอให้ท่านไปทูลถามพระพุทธเจ้าให้ด้วย
"เมื่อชายคนนั้นไปถึงพระพุทธเจ้าแล้ว ก็นำความอันพวกเปรตนั้นสั่งไว้ที" มาทูลถามพระองค์ "พระองค์ก็จึงทรงรับสั่งว่า คนเหล่านั้นน่ะตั้งแต่เป็นมนุษย์ อยู่ถึงวัน ๘ คํ่าก็เข้าวัดก้นทีหนึ่ง ไปสมาทานศีล ถวายอาหารและบิณฑบาตแก่พระเจ้าพระสงฆ์"
"ครั้นถึงวัน ๑๕ คํ่าก็เข้าวัดก้นทีหนึ่ง ไปรับศีล ฟังธรรมถวายทาน" นอกจากวันพระแล้ว "บัดนี้ก็พาก้นไปดื่มเหล้าเมาสุรา เมื่อมึนเมาเข้ามาแล้วก็ชกก้น ตีก้น หัวร้างข้างแตกไป ไม่ได้ทำบุญทำทานอะไร ไม่รักษาศีลอะไร" วันธรรมดานั่นแหละ
ฉะนั้น "คนเรานั้นตายแล้ว มันถึงได้เกิดเป็นเปรตอยู่อย่างนั้น แล้วก็ได้รับความสุขแต่เวลาวัน ๘ คํ่า ๑๕ คํ่า" วันนอกนั้นแล้วก็เสวยทุกข์ "เพราะว่าทำแต่บาปกรรมนี่ เป็นอันแสดงว่า บุญกรรม บาปกรรมนี้ มันยุติธรรมเอาซะจริงๆ" เมื่อทำบุญ ๘ คํ่า ๑๕ คํ่า ตายไปบุญมันก็ให้ผลในวันนั้นแหละ วันธรรมดาไปทำบาป บาปมันก็ให้ผล มันเป็นอย่างนั้นนะ ก็ได้รับทุกข์ทนทรมาน
นี้แหละคนส่วนมาก เท่าที่สังเกตเห็นมานะ เป็นอย่างนี้แหละ "มีศีล มีธรรม แต่เวลาเข้าวัดเท่านั้นเองนะ ออกจากวัดไปแล้ว ศีลธรรมก็มอบให้พระคืนไปหมด" มีแต่ตัวเปล่าๆ กลับไปบ้านพร้อมด้วยกิเลส ตัณหาสารพัดนั่นแหละ เพราะเหตุนั้นมันถึงได้ทำบาปกรรมใส่ตัวเองไว้ ไม่สามารถที่จะรักษาศีลให้สม่ำเสมอไปได้ .. "
"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ ๕"
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
