.
"การวางใจ ให้ไกลจากกิเลส"
" .. "ปกติเจ้าของใจจะประมาทอยู่เสมอ" ไม่นึกถึงกิเลส ไม่นึกถึงความโลภ ความโกรธ ความหลงว่า มีอยู่จริงและมีเต็มไปทุกที่ทุกเวลาหาว่างเว้น "เจ้าของใจที่เป็นปุถุชนประมาทเช่นนี้ด้วยกันทั้งนั้น"
แต่เมื่อได้มารับพระหากรุณาจากพระพุทธเจ้าผู้ทรงพระปัญญาคุณ "แม้เป็นปุถุชนยังไม่สิ้นกิเลส ก็พึงตั้งใจให้จงดี" รับพระมหากรุณาให้ได้ดังที่ทรงสอนไว้ให้ไกลกิเลส ให้ไกลความแผดเผาร้อนแรงแห่งกิเลส
"เมื่อใดรู้สึกถึงความผิดปกติแห่งใจ เป็นความร้อน" เป็นความกระวนกระวายกระสับกระส่ายหรือวุ่นวายฟุ้งไปไม่สงบเป็นปกติ "เมื่อนั้นให้รู้ว่าได้วางใจลงไปผิดที่แล้ว" เช่นเดียวกับวางอาหารผิดที่ ไม่มีเครื่องป้องกัน ไม่มีน้ำหล่อกันมด
"เจ้าของอาหารจักย้ายที่อาหารเมื่อเห็นมดมาขึ้นฉันใด เจ้าของใจก็พึงย้ายที่วางใจคือเปลี่ยนความคิดเมื่อเห็นอารมณ์ที่ไม่เป็นปกติฉันนั้น" การย้ายที่วางอาหารหนีมดทำได้ด้วยการหยิบยกเคลื่อนย้ายอาหารไปจากที่เดิม หรือหาเครื่องมากันหาน้ำมาหล่อ
"การย้ายที่วางใจหนีกิเลส" ก็ทำได้ด้วยการยกใจจากอารมณ์หนึ่งที่เศร้าหมองด้วยกิเลส โลภ โกรธ หลง ไปสู่อารมณ์ใหม่ที่ไกลออกไปจากความเศร้าหมองของกิเลสคือไกลจาก โลภ โกรธ หลงนั่นเอง
"วิธีหนึ่งอันเป็นวิธีเปลี่ยนที่วางใจ ให้เปลี่ยนอารมณ์เศร้าหมองด้วยกิเลส สงบความร้อนรนกระวนกระวายฟุ้งซ่าน" คือวิธียกคำใดคำหนึ่งที่จะไม่นำใจไปสู่อารมณ์เศร้าหมอง ขึ้นภาวนา เช่น "พุทโธ" ภาวนา "พุทโธ พุทโธ"
เช่นนี้ "เป็นการยกใจย้ายที่ให้ไกลกิเลสได้ แม้เพียงชั่วระยะที่ตั้งใจภาวนาอยู่แต่แม้ทำบ่อย ๆ ทำเสมอก็เป็นการทำใจให้คุ้นเคยกับความเป็นปกติ ความสงบ คือความสุขที่แท้นั่นเอง" .. "
สมเด็จพระสังฆราชเจ้า กรมหลวงวชิรญาณสังวร
| ไฟล์แนป: |
|
1สมเด็จพระงฆราชเจ้า (5).jpg [ 60.15 KiB | เปิดดู 1559 ครั้ง ] |