หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง จ.เชียงใหม่



ทานทั้งหลายนั้น...
ท่านว่า ไปรวมอยู่ใน “อภัยทาน”
คือให้อภัยแก่มนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย
อย่าไปคิดว่าเขาเบียดเบียนเรา
เขามาทำร้ายเราอย่างนั้นอย่างนี้
อันนั้นคือว่า ไม่ให้อภัยทาน

เพียงยุงตัวเดียวมันมาไต่ตอม
เราก็โกรธแค้นจนจิตใจภาวนาไม่ลง
นี่ก็คือว่าจิตใจที่เห็นผิดคิดว่า สัตว์ทั้งหลาย...
ยุงตัวนั้นมันมาเบียดเบียนเรา
เพราะเรายึดตัวเราของเราไปเสียหมดทุกอย่าง

หารู้ไม่ว่าอันตัวเราของเราที่จิตใจมาหลงยึดถืออยู่นี้
มันเป็นธาตุของโลก เรียกว่า ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม
ของโลกเขาต่างหาก
จิตใจเรามาอาศัยเขาอยู่ชั่วระยะที่ยังไม่ตายนี่เท่านั้น
...ตายแล้วเอาไปไม่ได้
ไม่มีใครจะหอบหาบหิ้วหามร่างกายสังขารของตนไปในโลกหน้า
ตายเมื่อใดก็ทิ้งไว้ที่นั่น ถ้าผู้อื่นไม่เผาผีตีกระดูก
ก็จะเป็นที่หนอนมาอาศัยกินเป็นอาหารเท่านั้นเอง

จิตอย่ามาติดอยู่ข้องอยู่ในรูปนามกายใจอันนี้
อันนี้เป็นสิ่งที่ไม่ควรลุ่มหลงมัวเมาเอาอีกต่อไป