.
"ศีลที่แท้จริงอยู่ที่ใจ"
" .. "เมื่อรักษาใจได้ก็รักษาศีลได้" พูดง่าย ๆ "เมื่อใจไม่โกรธโมโหโทโสอะไรต่ออะไรแล้วมันก็รักษาศีลได้" หรือเมื่อใจไม่โลภแล้วนะไม่คิดเพ่งเล็งอยากได้อะไรต่ออะไรภายนอกนู่น "ถือสันตุฏฐี ** ตามมีตามได้ดังที่เคยอธิบายมาบ่อย ๆ อยู่นั้น ก็เป็นผู้มีศีลแหละ" มันเป็นอย่างนั้นก็มีศีลได้เลย
"ถ้าผู้ใดยังยึดมั่นอยู่ในโมโหโทโสอะไรอยู่อย่างนั้น ศีลนั้นจะไม่บริสุทธิ์จะเศร้าหมอง ถึงไม่ขาดก็เศร้าหมอง" เพราะว่าถ้าใจนี้มันเกิดโมโหโทโสขึ้นมาแล้วใจนี้มันเศร้าหมอง "เมื่อใจมันเศร้าหมองศีลก็เศร้าหมอง เพราะว่าศีลที่แท้จริงมันอยู่ที่ใจ" ไม่ใช่อยู่ที่กายวาจา
กายวาจานี้เป็นแต่เพียงว่า ไม่ไปกระทำความชั่วเท่านั้นเอง "แต่ตัวศีลแท้ ๆ มันอยู่ที่ใจ ตั้งเจตนาวิรัติละเว้นอยู่เสมอ ๆ ไป นั่นแหละตัวศีลที่แท้จริงนะ" วันใดเวลาใดเราก็ตั้งจิตเจตนาที่ละเว้นจากบาปอกุศลต่าง ๆ จะไม่ล่วงละเมิดในข้อศีลต่าง ๆ เหล่านั้น .. "
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)
วัดอรัญญบรรพต อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
** สันตุฏฐี = สันโดษ ความรู้จักพอ
| ไฟล์แนป: |
|
3หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ (4).jpg [ 53.24 KiB | เปิดดู 1608 ครั้ง ] |