.
"รักษาศีลแบบเป็นทาสของกิเลส"
" .. มนุษย์คนเราเกิดมาด้วยอำนาจบุญบาปตกแต่งให้มาเกิด "เมื่อเกิดมาแล้วปัจจัยนิสัยเดิมมันตามมาคร่าแลลากไป ตามอำนาจแลนิสัยเดิมของมัน" แล้วใจของคนเราก็ชอบเสียด้วย เพราะความเคยชินในความเป็นทาสของมันมาแล้ว
ฉะนั้น "เมื่อจะรักษาศีลประเภทไหนก็ตาม มันจึงอึดอัดลังเลใจ กลัวจะไม่ได้ทำกรรมชั่วที่เคยทำมาแล้วแลที่จะกระทำต่อไปอีก" ด้วยเหตุที่เราได้มอบจิตของเราไปให้อยู่ใต้บัญชาการของกิเลสความชั่วนั่นเอง
"เมื่อกิเลสผู้อยู่เหนือบัญชาการเดือดร้อน" เพราะถูกกีดกันด้วยการรักษาศีล จิตของเราผู้ใต้บังคับบัญชาก็พลอยเป็นทุกข์เดือดร้อนไปตามกัน "ฉะนั้นศีลนั้น จึงเป็นศีลที่ให้โทษเป็นบาปแก่ผู้รักษา" พอสมาทานศีลเข้า "ก็คอยแต่กาลเวลาอยากจะให้หมดเขตของการรักษาศีล"
แม้ผู้บวชเป็นเณรเป็นพระก็ทำนองเดียวกันนี้ "หรือบางทีก็รักษาศีลเพื่อโชคลาภ หรือให้หายโรคภัยอุปัทวันตรายทั้งปวง" เลยกลายเป็นศีลพระเป็นเจ้า ศาสนาพระเป็นเจ้าไปฉิบ "รักษาศีลแบบนี้ได้ชื่อว่า เป็นทาสของกิเลส" ถ้ายังเป็นบุญก็เป็นบุญที่เจือด้วยกิเลสไปเสียแล้ว .. "
"สติปัฏฐานภาวนา"
(หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี)
| ไฟล์แนป: |
|
2หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี (2).jpg [ 118.05 KiB | เปิดดู 2320 ครั้ง ] |