พระอาจารย์หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี (วัดภูจ้อก้อ)
ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
พระเครื่องต่างๆ เขาทำมาแล้วตั้งร้อยปีก็ตาม มันก็ผิดมาตั้งแต่ร้อยปีนั่นเอง ไม่สมควรในทางพระพุทธศาสนา แต่มันก็สมควรกับเขา เพราะเขาเห็นอยู่ในระดับนั้น ให้เข้าใจว่า ดีกับชั่วนี่ มืดกับสว่างนี้ มันประชันขันแข่งกันมาในตัวกี่ล้านๆ ปีแล้วก็ไม่ทราบ บัณฑิตกับคนพาลก็สืบโลกมาอย่างนี้ ไม่รู้ว่าอันใดเกิดก่อนเกิดหลัง
ในพระวินัยของพระภิกษุ ในพรหมชาลสูตรก็ดี ในพระวินัยปิฎกโดยตรงๆ ก็ดี ในวินัยมุขเล่ม ๒ ของนักธรรมโทก็ดี มิได้ส่งเสริมไสยศาสตร์ใดๆ ทั้งสิ้น มิได้ส่งเสริมติรัจฉานคาถาใดๆ สิ้น เรื่องเหล่านี้หลวงปู่ไม่ได้หนักใจเลย ไม่ได้พยายามทิ้งยากเพราะมันชอบเว้นอยู่แล้ว ที่หลวงปู่สักยันต์ที่แขนในปัจจุบันนี้อยู่เดี๋ยวนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่า มันอยู่คงกระพันอันใดเลย ทำตามธรรมเนียมประเพณีของเขาในสมัยนั้นเฉยๆ แต่หลวงปู่เห็นตัวเองทุกวันนี้ อาเจียนก็จะออกแล้ว และทำมาตั้งแต่เป็นฆราวาสปี ๒๔๖๕ และ ๒๔๗๐
ในครั้งพุทธกาล พระเครื่องไม่มี แต่ไสยศาสตร์ต่างๆ เขาก็มีอยู่ทุกๆ สมัย จนนับไม่ไหวเสียแล้ว นานาจิตตัง นานาธรรมัง เพราะพระพุทธศาสนาไม่เป็นฐานะของผู้สร้างบารมีต่ำจะมาเลื่อมใสได้โดยง่าย แม้ถึงจะมาเลื่อมใส ก็กลายเป็นนิกายต่างๆ แผกเพี้ยนไปด้วย ยกอุทาหรณ์เช่น นะโม ตัวเดียวกันก็แปลไปต่างๆ กัน
นะโม แปลว่า ความนอบน้อมพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์กลมกลืนกัน ส่วนเขาผู้อยู่ระดับต่ำเขาก็ตีความหมายว่า นโมเลข นโมผา นโมบัตร นโมเบอร์
คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือ “หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ”
กันยายน ๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๑. หน้า ๔๑.
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่หล้า เขมปัตโต” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=44660
รวมคำสอนและประมวลภาพ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38521