พระอาจารย์หล้า เขมปัตโต
วัดบรรพตคีรี (วัดภูจ้อก้อ)
ต.หนองสูงใต้ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
การระอาและเบื่อหน่ายในวัฏสงสาร เป็น “ปัญญาและศีลสมาธิ” รวมพลกันอยู่ในตัวแล้ว มีหน้าที่จะภาวนาติดต่อให้เด็ดเดี่ยว คือ พิจารณา “อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา” ให้กลมกลืนเป็นเป้าอันเดียวในปัจจุบันพร้อมกับลมออกเข้า ไม่ต้องส่งส่ายไปที่อื่น แม้จะส่งส่ายไปในอดีต อนาคต ก็ให้ตีความหมายว่าเป็นตัว “อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา” อันเดียวกันนั่นเอง
ขอให้เข้าใจว่า เรารวมโลกและกองทุกข์ทั้งปวง และสังขารทั้งปวง มารวมพลกันอยู่ที่ “อนิจจัง” แล้ว เมื่อความจริงเห็นอยู่อย่างนี้แล้ว รู้ตามเป็นจริงอย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ได้หลงสิ่งใดๆ ในโลกเลยเพราะทำความเข้าใจผิดให้แจ้งแล้ว เป็นเพียงพิจารณาติดต่อให้รู้ตามเป็นจริงเท่านั้น
ความเพลิน ความทะเยอทะยาน ในโลกทัั้งปวง ก็ห้ามเบรคลงในตัวแล้ว ถึงแม้จะต้องการก็ไม่เกินขอบเขต พอให้ได้เลี้ยงอัตภาพไปเท่านั้น เพราะส่วนร่างกายมันอาศัยอามิส แต่ก็ไม่ให้หลงอามิส เพราะอามิสอยู่ใต้อำนาจอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ดังว่ามาแล้ว
แม้ตัวของเราที่สมมติว่าเป็นเรา ก็อยู่ใต้อำนาจของอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โดยนัยเดียวกัน เมื่อหาตัวเราที่แท้แล้วก็ไม่เจอ เพราะมีแต่กองทุกข์ ก็จบกันอยู่ ณ ที่นั้นเองโดยอัตโนมัติ ที่เห็นชัดด้วยปัญญา ความหลงที่เคยหลงมาก็แตกกระเจิงไป ณ ที่นั้นเอง
คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือ “หลวงปู่หล้า เขมปตฺโต ตอบปัญหาธรรมะ”
กันยายน ๒๕๕๔. พิมพ์ครั้งที่ ๑. หน้า ๑๙.
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่หล้า เขมปัตโต” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=44660
รวมคำสอนและประมวลภาพ http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38521
