.
"ของอัศจรรย์อยู่ในจิต"
" .. "การภาวนาสำคัญมาก" เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงสอนเน้นหนักเรื่องการภาวนา "การภาวนานี้ค้นคว้าดูโลกธาตุ บ่อเกิดแห่งความเกิดแก่เจ็บตาย ความทุกข์ความลำบากทั้งหลายของสัตว์โลก ไปรวมอยู่ที่ใจ"
"จิตตภาวนา" เข้าจุดนี้แล้วเรียกว่าเข้าหารากแก้วของมัน พิจารณาภาวนาแล้วมันจะค่อยกระจายออก ๆ "เรื่องภาวนานี่อัศจรรย์ คิดดูตัวเราเองทำไมไปอัศจรรย์เจ้าของได้" ก็มันเป็นชัด ๆ จะไม่ให้อัศจรรย์ยังไง
จนถึงขนาดออกอุทานเลยว่า "โอ้โห จิตของเรานี้ทำไมถึงได้อัศจรรย์เอานักหนา" ทั้งสว่างไสวเวิ้งว้างไปหมด "เป็นของอัศจรรย์อยู่ในจิต" ได้ขึ้นอุทานนะเวลาภาวนาไป ถ้าธรรมะขั้นสูงกว่านั้นก็เรียกว่ามันจะติด .. "
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
http://www.luangta.com/thamma/thamma_ta ... 00&CatID=2
| ไฟล์แนป: |
|
2หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน (1).jpg [ 66.46 KiB | เปิดดู 1938 ครั้ง ] |