"เพราะรักตนอย่างยิ่ง"
" .. "ผู้ใดสามารถรักษาจิตใจ รักษาวาจา รักษาการกระทำ ให้เป็นไปเพื่อไม่เป็นการให้ทุกข์ให้ร้อนแก่ผู้อื่นนั้น" ไม่เรียกว่าเป็นการกระทำเพื่อผู้อื่น ไม่เรียกว่าเป็นการถือผู้อื่นว่าเป็นที่รักของตน "แต่เป็นการทำเพื่อตนเอง เป็นการถือว่าตนเป็นที่รักของตนอย่างยิ่ง" ไม่มีความรักเสมอด้วยตน
"ผู้ที่สามารถ รักษากาย วาจา ใจตนให้ดีได้นั้น คือผู้ที่รักตนอย่างยิ่ง" เพราะรักตนอย่างยิ่ง จึงทำให้ประพฤติปฏิบัติเพื่อให้ตนเป็นคนดี .. "
"สมเด็จท่านสอน" ๒๕๒๘
สมเด็จพระญาณสังวรฯ
