"๐๖ ให้เพียรพยายามจนหมดลมหายใจ"
" .. "การท่าความเพียรเพื่อละกิเลสนั้น ไม่ใช่เรื่องทำเล่น ๆ กิเลสในใจของมนุษย์นั้น มีมาตั้งแต่ก่อนเกิด" จนเดี๋ยวนี้กิเลสก็ยังมีอยู่ "ถ้าไม่เพียรละให้หมดในชาตินี้ กิเลสนี้ก็จะพาเกิดพาตายในอนาคต ไม่มีที่สิ้นสุด" ด้วยเหตุนี้ พุทธบริษัททั้งสี่ ที่ยังมีลมหายใจเข้าออกอยู่ "จงเพียรทำทาน การกุศลจนวาระสุดท้ายหมดลมหายใจ"
จงเพียรพยายาม "รักษาศีล ๕ ศีล ๘ ศีล ๑๐ ศีล ๒๒๗ ตามศรัทธาของตน ๆ พร้อมทั้งขันติ ความอดทน" ทุก ๆ คนไป จนตราบเท่า "ยาวขีวํ" ตลอดชีวิต ด้วยจิตศรัทธาเลื่อมใสจริง ๆ
ให้พากันท่าความเพียร "นั่งสมาธิ ยืนก็ให้เป็นสมาธิ เดินไปช้างหน้าก็ให้เป็นสมาธิ ถอยหลังก็ให้เป็นสมาธิ" ขึ้นรถก็ให้เป็นสมาธิ ไปรถไปเรือก็ให้เป็นสมาธิ ลงจากรถก็ให้เป็นสมาธิ ขึ้นจากเรือก็ให้เป็นสมาธิ ขึ้นเครื่องบินและขณะโดยสารอยู่ในเครื่องบินก็ให้เป็นสมาธิ "ตลอดทั้งกลางวัน ตลอดทั้งกลางคืน ก็ให้เป็นสมาธิ" อยู่ดีก็ให้เป็นสมาธิ เจ็บไขได้ปวยก็ให้เป็นสมาธิ
ครั้งสุดท้าย "เวลาจะตายยิ่งให้เป็นสมาธิอย่างยอดเยี่ยม" ถอดถอนอาสวกิเลสออกให้หมดสิ้น "ก็ดับเข้าสู่นฤพานเลย เอวํ" ก็มีด้วยประการฉะนี้ .. "
"ธรรมเมตตา ฉบับที่ ๖"
หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
วันที่ ๒๔ สิงหาคม พ.ศ. ๒๔๐๖
