หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง ต.บ้านถ้ำ
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่
ต้องภาวนาให้รู้แจ้งด้วยปัญญาอันชอบ ร่างกายสังขารที่จิตยึดถืออยู่นี้มันไปได้แค่ไหน มนุษย์สมัยนี้อายุไม่ค่อยจะถึงร้อยปีก็ตายแล้ว เราจะมาเอาอะไรกับเนื้อหนังมังสังนี้อีก ต้องกำหนดพิจารณาให้รู้ให้เข้าใจ ถ้าไม่รู้ไม่เข้าใจมันก็หลงไปอีกติดไปอีกข้องไปอีก เขาว่าดีอย่างไร ชั่วอย่างไร ก็ไหวหวั่นพรั่นพรึงไปตามเขาว่า
เขาว่าคือ จิตเรายังไม่ได้รู้ได้เห็น ยังไม่ได้ภาวนาให้มันทั่วถึง ความจริงมันก็ไม่มากมายอะไรถ้าเราตั้งใจภาวนาให้มันสงบลงไป แต่เมื่อความไม่ทำไม่ปฏิบัติมันเลยยุ่งยากไป นั่งก็ให้มีสติเวลานั่ง คือมีความระลึกอยู่ในตัวในใจ เผลอไม่ได้ เผลอมันก็หลง มันจะคิดไปไหนมาไหน มันเป็นกิริยาอาการของจิต เมื่อมาสงบตั้งมั่นอยู่ในกายในจิตเสีย เรื่องต่างๆ มันก็สงบไปเอง
คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือสุข สงบ เยือกเย็น
สิงหาคม, ๒๕๕๖. หน้า ๒๕
:: รวมคำสอน “หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42673
:: ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21573