"คนรู้ธรรมะ กับคนเห็นธรรมะ"
" .. "เรื่องการปฏิบัตินี้มันเป็นเรื่องที่จะต้องทำ" เห็นแล้วไม่ปฏิบัติ รู้แล้วไม่ปฏิบัติ ก็ไม่ได้เรื่องได้ราว จะเปรียบง่าย ๆ "อาหารที่มีรสเอร็ดอร่อย เอามาวางไว้ข้าง ๆ รู้ไหมว่ามันอร่อย มันเกิดประโยชน์ไหม" นี่ท่านเรียกว่า "รู้เฉย ๆ ไม่ได้ปฏิบัติ"
"คนรู้ธรรมะไม่เท่าคนผู้เห็นธรรมะ" คนเห็นธรรมใจมันเป็นธรรม "ธรรมะเกิดขึ้นกับจิต" อันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น ปฏิบัติจริงอย่าไปอาศัยสิ่งอื่นมากมาย "ปฏิบัติให้รู้ด้วยตนเองนี่" เมื่อจิตมันสงบแล้วสบาย .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
