"เมตตากรุณา แก้ความโกรธ"
".. ผู้ประสงค์ที่จะแก้กิเลสตัวโทสะ "ต้องอบรมความกรุณาให้มากที่สุด เมื่อจะโกรธผู้ใดก็ตาม ต้องคิดให้ยิ่งด้วยเมตตาทุกวิถีทาง"
อย่าคิดให้ความโกรธกำเริบเติบใหญ่ไม่หยุดยั้ง เช่น .. อย่าคิดเป็นอันขาดว่า "เราเป็นใคร มาทำกับเราเช่นนั้นได้อย่างไร" ดูถูกกันนี้ ไม่เคารพกันนี่ คิดเช่นนี้เมื่อไร "เมื่อนั้นเมตตาเกิดไม่ได้ โทสะดับไม่ได้" ลดก็ไม่ได้ มีแต่จะมากมายท่วมจิตท่วมใจ ไร้เมตตา ไร้กรุณา อย่างสิ้นเชิง
"ไฟโทสะก็จะแผดเผาอย่างรุนแรงเช่นกันและเป็นการเผาไหม้เจ้าโทสะเอง" ความจริงเป็นเช่นนี้ ที่พึงพยายามเข้าใจให้ถูกต้อง ก่อนจะถูกไฟโทสะเผาไหม้ พินาศไป
"โทสะหรือความโกรธครอบงำจิตใจผู้ใดก็ตาม จนไร้เมตตาไร้กรุณา ผู้นั้นอาจคิดอาจพูด อาจทำ ที่ผิดร้ายเป็นบาปอกุศลเพียงใดก็ได้" นั่นก็หมายความว่า "ผู้นั้นกำลังไม่เมตตาตนเอง กำลังให้โทษแก่ตนเอง" อาจจะร้ายแรงเพียงใดก็ได้ .. "
"แสงส่องใจ" ๖- ๑๓ เมษายน ๒๕๔๘
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙
