"รักษาใจ รักษาความคิดให้งดงาม"
" .. "รักษาใจให้ดีที่สุด รักษาความคิดที่จะเกิดขึ้นในใจให้ดีที่สุด" อย่าให้เป็นความคิดที่จะนำให้ทำบาปอกุศลใด ๆ ทั้งสิ้น "มีสติอย่าให้ความคิดไม่ดีเกิดได้ในจิตใจ" เพียงเท่านี้ก็จะสามารถป้องกันไม่ให้พูดไม่ดีได้ "สามารถป้องกันไม่ให้ทำไม่ดีได้และการไม่พูดไม่ดีก็ตาม การไม่ทำไม่ดีก็ตาม เป็นคุณสมบัติวุดวิเศษของความเป็นมนุษย์"
ดังนั้น "การรักษาใจให้งดงามด้วยความคิดที่งดงามจึงเป็นความสำคัญอย่างยิ่งของเราท่านทั้งหลาย" ผู้เกิดแล้วเป็นมนุษย์ด้วยอำนาจของบุญเพราะการรักษาใจให้งดงาม มีความคิดที่งดงาม "ก็เท่ากับเป็นการควบคุมกายวาจาให้งดงามด้วย"
ใคร่ขอให้เข้าใจความหมายของคำงดงาม ที่นำมาใช้ในที่นี้ว่า "มิได้มีความหมายธรรมดา ๆ เหมือนความสวยงาม อะไรทำนองนั้น แต่มีความหมายที่ลึกกว้าง" มิใช่งดงามธรรมดา
ซึ่งความถูกต้องเป็นเช่นนั้น "ใจที่พ้นจากความคิดที่จะนำให้เกิดบาปอกุศลคือเกิดการพูดชั่วทำชั่ว ต้องเป็นใจที่งามพิเศษอย่างแท้จริง" ควรที่ผู้ใฝ่ดีมีปัญญาทั้งหลายจะพากันพยายามรักษาใจของตนให้มีความงามนั้น เพื่อได้เป็นผู้งามพร้อมในวันหนึ่งได้มีตนเป็นที่พึ่งที่แท้จริง ที่ไม่มีที่พึ่งอื่นใดเปรียบได้ .. "
แสงส่องใจ มาฆบูชา พ.ศ. ๒๕๔๕
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙