"จิตเหนือสุขเหนือทุกข์"
" .. ความสงบนี้ มีสองประการคือ .. ความสงบอย่างหยาบอย่างหนึ่งและความสงบอย่างละเอียดอีกอย่างหนึ่ง "อย่างหยาบนั่น คือเกิดจากสมาธิที่เมื่อสงบแล้วก็มีความสุข" แล้วถือเอาความสุขเป็นความสงบ
อีกอย่างหนึ่ง "คือความสงบที่เกิดจากปัญญานี้" ไม่ได้ถือเอาความสุขเป็นความสงบ "แต่ถือเอา จิตที่รู้จักพิจารณาสุขทุกข์เป็นความสงบ" เพราะว่าความสุขทุกข์นี้เป็นภพเป็นชาติเป็นอุปาทาน จะไม่พ้นจากวัฏฏสงสารเพราะติดสุขติดทุกข์ "ความสุขจึงไม่ใช่ความสงบ ความสงบจึงไม่ใช่ความสุข"
ฉะนั้น "ความสงบที่เกิดจากปัญญานั้นจึงไม่ใช่ความสุข แต่เป็นความรู้เห็นตามความเป็นจริงของความสุขความทุกข์" แล้วไม่มีอุปาทานมั่นหมายในสุขทุกข์ที่มันเกิดขึ้นมา "ทำจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์นั้น" ท่านจึงเรียกว่า "เป็นเป้าหมายของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง" .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
