"สติ เป็นพระวินัย"
" .. ศีลทั้งปวงหมดทุกข้อทุกสิกขาบทวินัย "มีสติควบคุมดูแลรักษา" เห็นอาการของจิตตน ตลอดเวลา ไม่พลั้งไม่เผลอ "สติ เป็นพระวินัย" ถ้าพูดถึงเรื่องพระวินัยแล้วลึกซึ้ง ตลอดจนสติรู้ทุกเมื่อทุกขณะ ควบคุมจิตตนได้
นั่นถ้าว่า "ทางปฏิบัติต้องควบคุมเฉพาะสติตนเอง" ถ้าว่าถึงเรื่องกว้าง ๆ ต่อไปแล้ว เป็นการควบคุมหมู่เพื่อน "ตัวสติเป็นเรื่องควบคุมหมู่เพื่อน" ให้อยู่ในขอบเขตบังคับ คนเราฝ่าฝืนพระวินัยจึงค่อยไม่เรียบร้อย ต้องบังคับกันอยู่ตลอดเวลา
ผู้ที่ควบคุมหมู่เพื่อนเรียกว่า "หัวหน้า" ต้องควบคุมหมู่ให้อยู่ในขอบเขตอยู่ในวินัย "ถ้าผู้ใดเป็นผู้ใหญ่ ผู้ใดเป็นหัวหน้าหมู่เพื่อนรักษาพระวินัยดี หมู่นั้นก็เรียบร้อย" ถ้าหากหัวหน้าหมู่เพื่อนเลอะเทอะ ไม่เอาไหน ไม่เอาถ่านเรื่องทั้งปวงหมด หมู่เพื่อนก็เลอเทอะเหลวไหลไม่น่าดู ไม่น่าอยู่
จึงว่า "พระวินัยเป็นของมีประโยชน์มาก" ทำให้โลกอันนี้อยู่ได้สงบเยือกเย็นเป็นหมู่เป็นพวกเป็นกลุ่มเป็นก้อน มีความสามัคคีปรองดองกัน "วินัยจึงเป็นของควรเอาใจใส่ วินัยจึงควรรักษาจนให้เป็นนิสัยรักษาตนเองได้" .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
