"ธรรมของสัตบุรุษ กับอสัตบุรุษ"
" .. อันคำว่าธรรมนั้น ที่แท้จริงมีความหมายเป็นสองอย่าง "คือทั้งที่ดีและที่ชั่ว" หนังสือธรรมมิได้แสดงธรรมที่ดีแต่แสดงธรรมที่ชั่วด้วย "เพียงแต่แสดงธรรมที่ดีว่าให้ประพฤติปฎิบัติ แสดงธรรมที่ชั่วว่าไม่ควรประพฤติปฎิบัติ" และผู้ประพฤติธรรมหรือผู้มีธรรมนั้นก็คือ ผู้ประพฤติธรรมที่ดีไม่ประพฤติธรรมที่ชั่ว
- ผู้ประพฤติธรรมที่ดี เรียกได้ว่าเป็น "สัตบุรุษ"
- ผู้ประพฤติธรรมที่ชั่ว เรียกได้ว่าเป็น "อสัตบุรุษ"
ความสูงต่ำห่างไกลของธรรมที่ดีและที่ชั่วนั้นมากมายนัก มีพุทธศาสนาสุภาษิตกล่าวไว้ว่า "ฟ้ากับดินไกลกันและฝั่งทะเลก็ไกลกัน แต่นักปราชญ์กล่าวว่า ธรรมของสัตบุรุษกับของอสัตบุรุษไกลกันยิ่งกว่านั้น" .. "
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช พระองค์ที่ ๑๙
